God, Gandhi en daarna Sigrid Kaag. Als je de propagandamachine van D66 moet geloven is dat ongeveer het rijtje. Ze noemen haar de koningin en linken de lijsttrekker schaamteloos aan machtige vrouwen in het buitenland zoals bondskanselier Angela Merkel (Christendemocraat).
Ook de Nederlandse media gaat kritiekloos mee in dit frame. Ondanks dat de sociaal-liberale partij in de peilingen op 15 zetels max. staat wordt mevrouw regelmatig getipt als potentiële premierskandidaat. Een queen wordt immers niet gekozen, maar geboren.
Toch begint de heldenverering rond deze carrièrediplomaat nu ook intern wat te wringen. Dat is althans de conclusie die je kunt trekken uit een artikel in De T. deze vrijdag. Veel leden spreken over een inhoudloze campagne, cynisme en zelfs een persiflage. Anderen zeggen een teiltje nodig te hebben vanwege al dat opgehemel:
“Als je zegt dat de campagne volledig gebouwd is op het vrouw-zijn van de lijsttrekker, dan stuit dat op geveinsd onbegrip. Terwijl het aan alles te zien is.”
Officieel is de campagne rondom Kaag ook geen onderdeel van D66. Als je de woordvoerders van de partij gelooft gaat het hier om een grassroots-beweging die zomaar spontaan uit de grond is opgebloeid. Het landelijke campagneteam kijkt enkel ‘op afstand mee.’ Een duidelijker voorbeeld van een astroturfing bestaat eigenlijk niet.
De waarheid is nu eenmaal dat Kaag geen geboren popster is. Ze is heel haar leven een topdiplomaat geweest die niets anders deed dan serieuze inhoudelijke shit. Dat heeft niets met sneakers te maken, maar alles met ernstige pakkenpolitiek. Misschien zou je daar een authentieke campagne omheen kunnen bouwen. Gewoon gestuurd van bovenaf zoals Kaag gewend is.
