‘Alleen door volledig terug te treden uit het bestuur kan Thierry Baudet Forum voor Democratie nog redden’. Zo klonk het openingsschot waarmee Annabel Nanninga gisteren haar onomwonden j’accuse aan het adres van de huidige partijleiding lanceerde. Niet zozeer een aanklacht misschien, maar ook en vooral een pleidooi aan collega-volksvertegenwoordigers om duidelijk stelling te nemen tegen de partijleider en dus vóór een levensvatbaar Forum op lange termijn.
‘Ik nodig mijn mede (kandidaat)volksvertegenwoordigers uit zich hier in overeenstemming met hun geweten over uit te spreken’, aldus Nanninga in wat ze omschrijft als haar “ultieme poging om samen met al die geweldige mensen binnen FVD de keuze te maken voor waar het in de politiek om moet gaan: voor onze kiezers werken aan het uitvoeren van ons programma.’
Wat Annabel hier op de deur spijkert is in wezen betrekkelijk eenvoudig, hoewel de uitwerking ervan in de praktijk uiterst complex zal blijken: enerzijds is het een opdracht aan een ieder binnen de partij om een nieuwe koers te beleggen, niet met betrekking tot het partijprogramma maar juist in naam van het partijprogramma dat op het ogenblik nog altijd wordt ondermijnd door het spook van “kandidaat partijleider” Thierry Baudet. Anderzijds is het een oproep aan een ieder van goede wil om duidelijk stelling te nemen tegen de stompzinnige halfslachtigheid van het huidige partijbestuur met betrekking tot de extremistische elementen binnen de partij.
Nanninga brengt dus, geheel des Annabels, het zwaard.
Persoonlijk had ik een dergelijke oproep tot opschoning veel eerder willen zien, maar de dingen gaan zoals ze gaan. Bovendien geen uitgelezener moment dan het heden om weifelende partijgenoten over de streep te trekken, vooral nu Baudet in een surreële videoboodschap heeft aangekondigd zich alsnog kandidaat te stellen voor het partijleiderschap. Het beeld dat Nanninga van haar voormalige partijleider schetst in haar schotschrift laat weinig aan de verbeelding te wensen over en bevestigt datgene wat verstandige lieden nu al jaren vermoedden: Baudet is een wereldvreemde megalomaan zonder scrupules die ‘zowel openlijk als binnenskamers’ zijn grip op de situatie probeert te behouden, hetgeen dan weer geheel des Thierry’s is, zou je kunnen zeggen: een vuurspuwende vulkaan die er alles aan doet om niet uit te doven- vergeefs uiteraard, hoewel hij nog zomaar de partij onder het vallende as bedelven kan.
Te hopen valt dat de partijprominenten die zich thans nog enigszins op de vlakte houden (voor zover ze niet al de koffers hebben gepakt) zich alsnog achter de oproep van Annabel Nanninga scharen, en wel met gezwinde spoed, want voor je het weet kaapt deze losgeslagen radicaal via een slinkse omweg alsnog het partijleiderschap. Aan de lidmaten die nog op het spreekwoordelijke hek zitten: als u volhardt in uw vertwijfeling uit lijfsbehoud, bedenk dan dat uw lijfsbehoud beter gediend is met een onomwonden ‘tot hier en niet verder’.
