Beste critici,
Als er íemand is die vanaf maart kritiek heeft op de manier waarop Rutte 3 én de overgrote meerderheid van de Tweede Kamer de coronacrisis aanpakt, ben ik het.
Ik heb er echt geen plezier in als ik CDA-minister Hugo de Jonge een ‘moordenaar’ noem. Maar het móest. Want feitelijk was hij dat wel. En nog een hardvochtige ook. Want talloze hoogbejaarde landgenoten zaten in onze verzorgingstehuizen als ratten in de val. Hugo de Jonge verbood hun hulpverleners beschermingsmiddelen te dragen, waardoor iedereen iedereen besmette. En Hugo de Jonge verbood hun familieleden hen te bezoeken, waardoor ze ook nog in eenzaamheid stierven.
Met instemming van de rest van het kabinet en de overgrote meerderheid van de Tweede Kamer en onder regie van de primus inter pares, de capo di tutti capi, Mark Rutte.
Testen werd een puinhoop. Bron- en contactonderzoek werd een chaos. De corona-app werd een mislukking. Routekaarten kwamen en gingen zonder dat ze ooit gebruikt werden. Onze grondrechten werden aangetast (tenzij we gelovig waren). Vaccinatie wórdt een puinhoop. Enzovoort, enzovoort, enzovoort.
Dus ja, er is veel te zeggen over het kabinetsbeleid. Dat deed ik ook. En ik hoop dat jullie het op 17 maart ook allemaal gaan doen.
Nu even naar die lockdown.
In mei moest ik voor noodzakelijke werkzaamheden naar Frankrijk.
Bij de Nederlands-Belgische grens moest ik een document laten zien waaruit bleek dat ik voor noodzakelijke werkzaamheden België moest doorkruisen. Stoppen, zelfs om te tanken, was verboden. Bij de Belgisch-Franse grens werd dat document nauwkeurig bestudeerd, vooral op voldoende stempels (Fransen zijn dol op stempels, dus dan regel je die) en handtekeningen. In Frankrijk mocht ik bij een station aan de nagenoeg lege snelweg tanken (en éindelijk naar het toilet) en toen ik na een rit van 1061 kilometer op mijn tijdelijke werkplek arriveerde, moest ik me aan strenge regels houden. Alleen noodzakelijke boodschappen doen (lees: eten, drinken, pleepapier en paracetamol). Bij een wandeling in de buitenlucht niet verder dan één kilometer van de verblijfplaats en altijd een formulier mee. Op elke straathoek politie die controleerde of je je wel aan de regels hield. En wat opviel: nagenoeg álle Fransen, toch niet het meest gezagsgetrouwe volk van Europa, hielden zich aan die regels.
Je kunt het natuurlijk allemaal zien als een poging om allerlei agenda’s door te drukken en de Fransen ‘sheeple’ noemen, makke schappen.
Ik ben wat simpeler gebouwd.
Ik zag het als een poging verspreiding van een virus onder controle te krijgen.
Maar zelfs áls je denkt dat die Fransen dat toen deden als lijdend voorwerp van een Groot Politiek Doel, had je er een voordeel in kunnen zien dat de Fransen het deden zoals ze het deden.
Want de grenzen waren een tijdje écht dicht.
En ik las nérgens in de Franse media dat er wekelijks 500 nieuwe asiel- en gelukszoekers hun heil en uitkering in Frankrijk kwamen zoeken.
De Fransen hadden geen Bente Beckers en Dilan Yesilgözen nodig die de bevolking met stoere praatjes over het “keihard aanpakken” van dit en het “meteen terugsturen” van dat in slaap susten, terwijl ze in werkelijkheid elk jaar een stad ter grootte van Arnhem, Haarlem of ’s-Hertogenbosch konden vullen met nieuwe eh… architecten en hersenchirurgen.
Snap je?
Elk nadeel hep zijn voordeel.
Groet,
JanD
PS. Een cadeautje om te laten zien dat ik heus wel weet dat Frankrijk ook het beloofde land niet is. Anders krijg je dat weer…
(Advertentie)
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (voor mevrouw Dijkgraaf). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
