Meneer De Jonge,
Gisteren werd bekend dat het afgelopen voorjaar nét niet fout ging op de intensive care-afdelingen van de ziekenhuizen omdát veel oudere mensen thuis aan corona stierven.
Ze werden eenvoudigweg door hun huisarts niet meer naar het ziekenhuis gestuurd.
Ik herinner me nog goed hoe dat destijds ging.
‘Opeens’ gingen heel veel huisartsen hun oude patiënten bellen om ze uit te leggen dat een eventuele opname in het ziekenhuis, mochten ze corona krijgen, misschien wel een enkeltje kist zou betekenen. Of anders wel een leven als kasplantje. Uiteindelijk was de hamvraag: “Zou u, als u corona krijgt, niet liever in uw eigen bed willen sterven?”
Die ouderen waren nog van de generatie die alles wat een witte jas zegt voor waar aanneemt. Velen besloten dan ook om af te zien van een bed in het ziekenhuis, dus al helemaal van een bed op de intensive care.
Vergelijkbaar met een ‘niet reanimeren’-verklaring zou je kunnen zeggen.
Maar dat was het natuurlijk niet.
Want huisartsen zouden nooit massaal op hetzelfde moment hun oudere patiënten gaan bellen om te vragen of ze al een ‘niet reanimeren’-verklaringen hadden getekend zonder dat ze daartoe waren aangezet door ‘een organisatie’.
Die belletjes naar die oudjes over wel of niet een IC-bed innemen waren dit voorjaar dan ook een gecoördineerde actie.
Kwetsbare mensen werden in een angstige periode dag in, dag uit op tv geconfronteerd met beelden uit ziekenhuizen (en gangen van Italiaanse ziekenhuizen) en kregen op dát moment een telefoontje van de man of vrouw in de witte jas die ze blind vertrouwden met een vraag over leven of dood.
Die vraag zou nooit zo, gecoördineerd, gesteld zijn, als Nederland de afgelopen jaren onder premier Mark Rutte niet heel veel IC-bedden had wegbezuinigd.
Er dreigde dit voorjaar een acuut tekort aan IC-bedden en íemand (Mark Rutte zou zeggen: het systeem) bedacht dat één van de manieren om te zorgen dat ‘code zwart’ niet in werking hoefde te treden was om een grote groep Nederlanders rechtstreeks vanuit huis of verpleeghuis de kist in te manipuleren.
Met behulp van de huisartsen.
Ik hoopte dat u gisteren, net voor de kerstvakantie van de Tweede Kamer, iets zou zeggen over het onderzoek van het Consortium Onderzoek Huisartsgeneeskunde. Want 1566 niet-doorverwezen doden, dat leek mij wel ‘een dingetje’.
Dus ik ging op zoek naar beelden van u bij het verlaten van de ministerraad.
Eens kijken hoe u ‘reflecteerde’ op dit best schokkende nieuws.
En toen vond ik eigenlijk alleen dit:
https://twitter.com/vic23/status/1340047586082877440?s=20
Daarna dacht ik aan mijn eigen ouders.
Dat ik weet dat mijn moeder (zeker) en mijn vader (vermoedelijk), met de nodige zalvende aanmoediging van hun huisarts, ook gezegd zouden hebben dat ze ‘hun’ ziekenhuis- en IC-bed dan toch maar liever af zouden staan aan “iemand die nog een heel leven voor zich heeft”.
En ik dacht ook dat het maar goed is dat ze niet meer leefden.
Want ik had niet voor mezelf ingestaan als ze op die manier aan hun eind waren gekomen.
Achterlijke clown dat je d’r bent.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje. Stik ‘r maar in.
(Advertentie)
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (voor mevrouw Dijkgraaf). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
