In de T. staat dit weekend een mooi interview met psychiater Frank Koerselman. Hierin richt de emeritus-hoogleraar zijn pijlen op zowel verwende kinderen, alsook op inclusiviteits-activisten met een totalitaire inborst. Koerselman stelt dat de hedendaagse mens te bang is om nee te zeggen, of om überhaupt eens streng uit de hoek te komen. Vooral van vaders zou men tegenwoordig verwachten dat ze constant ‘empathisch meesnotteren’ als junior een keer op de bek gaat. Helemaal fout meent Koerselman:
“Neem zoiets als gepest worden. Dat is van alle tijden en zal altijd zo blijven. Daar moest je vroeger weerbaar tegen gemaakt worden. Hoe deed je dat? Door het te leren relativeren met humor of door terug te knokken. Maar als een kind tegenwoordig wordt gepest is het een dra-ma vanjewelste. Traumatisch zelfs.”
Volgens de hoogleraar levert deze houding alleen maar schijnveiligheid op die van kinderen wereldvreemde prinsjes en prinsesjes maakt. Deze zogeheten ‘ontvadering’ heeft volgens Koerselman ook zijn invloed op de maatschappij als geheel. Zo is ’onvoorwaardelijk geaccepteerd worden’ de afgelopen generatie een stuk belangrijker geworden:
“Hieruit is een nieuwe ideologie ontstaan: die van de inclusieve en hiërarchieloze samenleving waarin het individu centraal staat en ’inclusie’ en ’niet kwetsen’ het allerhoogste doel is. Het leidt tot een hausse aan voorlichtingscampagnes over seksuele identiteit en gender, of tot het schrappen van woorden – zoals Gouden Eeuw – uit respect voor Caribische Nederlanders.”
Tegelijkertijd merkt Koerselman dat de inclusieve klasse zélf een vrij dwingend en totalitair wereldbeeld erop nahoudt. Personen die de inclusiviteitsdogma’s niet volgen worden gecanceld, bedrijven die niet deugen geboycot en overheidssubsidie is enkel voor partners met het juiste politiek correcte geluid. Hierdoor maakt het volgens Koerselman steeds minder uit wat je kan, maar meer met welke kenmerken je toevallig geboren bent. Tegelijkertijd is de oplossing volgens hem vrij simpel:
“Nee durven zeggen. Overal waar een cultuur te dominant wordt, zijn mensen nodig die zich daar niets van aantrekken. We hebben in het Westen personen nodig die de moed hebben om tegen die onverdraagzame woke-ideologie te zeggen: nee, hier gaan we niet in mee. Nee, ik ga geen verontschuldigingen aanbieden voor iets dat ik niet heb gedaan. Nee, we gaan geen woorden vervangen. Nee, we gaan geen tradities aanpassen. Maar mensen zijn kuddedieren en springen op de rijdende trein. Dat is eigenlijk nogal laf. Als duidelijk wordt dat dit de nieuwe ideologie is, dan gaan mensen hup daarin mee.”
Het hele interview met Frank Koerselman is HIER te vinden.
