Minimaal als in minimal music? Arnold de Boer speelt in elk geval muziek met veel herhaling en subtiele, bijna onhoorbare variaties. Maar het complexe van minimal music maakt hier ruim baan voor lucht, voor beweging, voor alles dat de gedachten op gang kan brengen. Volgens het persbericht wil De Boer als muzikant zijn gevoelens en gedachten laten klinken.
De muziek ontstond na lange wandelingen die hij maakte rond Amsterdam, de Ring A10 volgend, elf dagen lang. Na thuiskomst lonkte de gitaar en De Boer beantwoordde de lokroep met wat ter plekke in hem opkwam. Niet meteen wat je verwacht. Je hoort hem een paar keer tegen de klankkast kloppen.
Dit album is ook een eerbetoon aan de warme klank van een akoestische gitaar. Wanneer hoor je zoiets nog? Het geluid en het spel van De Boer brengen orde in de chaos die leven heet. Dat geldt ook voor de stukken waarin het lijkt alsof hij de snaren van de ‘prepared piano’ van John Cage heeft gehaald en op zijn gitaar heeft gezet. Waar de componist moertjes, spijkers, en gummetjes op de pianosnaren plaatste, gaat De Boer op zoek naar eigen bescheiden statements.
Plukkend, dempend, bedachtzaam, aftastend, improviserend. Op momenten dat hij ritmisch opbouwt van hard naar zacht, zoals in Who Is Here Is From Here, hoor je met een beetje goede wil de band waarvan hij sinds enkele jaren zanger-gitarist is: The Ex. Dit is muziek over de sterkte van herhaling. Minimaal uitgevoerd, maximaal indrukwekkend.
Arnold de Boer – Minimal Guitar (lp, cd, Makkum Records 2021)
