“Sinds ik ben begonnen met peilingen in 1976, nu 45 jaar geleden, heb ik veel met journalisten te maken gehad. Vrijwel altijd was dat een goede ervaring. Ze stelden goede vragen en gaven mijn antwoorden/opvattingen correct weer.
Heel af en toe was die ervaring anders. Dan waren het artikel en de reportage er niet op gericht om een evenwichtig en afgewogen beeld van mij of mijn activiteiten te geven, maar was men er duidelijk op uit om mij en/of mijn activiteit zoveel mogelijk de grond in te boren. Afgelopen donderdag bleek dat zelfs in een soort gecoördineerde actie gebeurd te zijn vanuit het nieuwe NPO3 tv-programma Propaganda, met daarbij een publicatie van Pointer en een artikel in NRC.
Ik sluit nu af met een voorbeeld, dat ik in het interview met Frank du Mosch vertel, om te illustereren hoe het werkt als een journalist jou in een artikel of reportage bewust negatief wil neerzetten. (En dat gebeurt helaas ook met anderen vaker dan de lezer/kijker zich realiseert):
‘Vanavond een speciale reportage met de vraag ‘Misbruikte een NPO-journalist zijn jongere zusje’?’
De reportage begint met een aantal korte interviews van mensen die het zusje kennen: een buurvrouw, een lerares en een vriendinnetje. Wat er vooral gezegd is dat ze vaak een angstige, teruggetrokken indruk maakt.
Dan volgt een gesprek met Prof. XXXX, vermaard specialist op het terrein van seksueel misbruik van kinderen. Die zegt dat meisjes, die seksueel worden misbruikt binnen het gezin vaak een angstige, teruggetrokken indruk maken.
Daarna krijgt de NPO-journalist gelegenheid om op de beschuldiging te reageren. Hij ontkent bij hoog en bij laag.
Einde reportage.”En als er geklaagd wordt dat dit toch geen correcte benadering is van de NPO-journalist, dan wordt er door de redactie gesteld “maar de NPO-journalist heeft toch de ruimte gekregen om op die beschuldigingen te reageren”!”
