De grote zorgen over de bouw van 200 meter hoge windmolens is van de Amsterdamse wijk IJburg overgewaaid naar andere delen van de hoofdstad. Waar een flink deel van de Amsterdammers, GroenLinks in 2018 nog de grootste partij van de stad maakten, slaat de schrik ze nu terecht om het hart nu men ook GroenLinks beleid krijgt. De duurzame doelen staan voor ons niet ter discussie maar wel de manier waarop wie die gaan halen. Die windmolen waanzin moet natuurlijk zo snel mogelijk stoppen. Met geld wat dan overblijft geven we de Amsterdammers zonnepanelen én een lagere energierekening! Moet u eens opletten wat er dan met het draagvlak voor de energietransitie gebeurt.
Een mailbox vol met boze Amsterdammers, heeft onze Wil van Soest, fractievoorzitter van de Partij van de Ouderen en kandidaat-Kamerlid voor Code Oranje. We hebben het hier namelijk over windmolens van 200 meter hoog op nog geen 300 meter afstand van woningen. Bij de hoofdstedelijk raadsvergadering waren er een recordaantal van 160 insprekers tegen de molens en toch drukt het stadsbestuur ze bij de mensen door de strot. En ook de noodzaak voor het plaatsen van de turbines ook ontbreekt. De provincie Noord-Holland heeft namelijk al voldaan aan de doelstelling om genoeg windenergie op te wekken. Het plaatsen van meer windmolens binnen de gemeente Amsterdam is dus helemaal niet nodig en pure symboolpolitiek met grote gevolgen voor de volksgezondheid en leefbaarheid. Ondertussen houden de dwaallichten van de Amsterdamse fractie van GroenLinks, tegen beter weten in, vast aan de plannen. “Wij vinden dat Amsterdam verantwoordelijkheid moet nemen in de strijd tegen klimaatontwrichting en windmolens horen daarbij”, zegt raadslid Jasper Groen.
De helft van de geplande zeventien windturbines komt in de haven te staan, waar ook al met de bouw is begonnen. Maar voor de andere acht of negen turbines moet nog een locatie worden gezocht. Daarvoor worden nu verschillende mogelijkheden onderzocht. Bewoners vrezen terecht voor geluidsoverlast en gezondheidsproblemen en horizonvervuiling. “De IJburgers moeten maar wennen aan de molentjes op IJburg” en “we brengen de molentjes weer terug in het straatbeeld”, zei GroenLinks wethouder van Doorninck erover. Ze wekt hiermee de indruk dat ze van IJburg een gezellige tweede Zaanse Schans maakt, maar niks is minder waar natuurlijk. En waar het linkse stadsbestuur normaal op schoot van Europa zit worden de Europese richtlijnen hier klakkeloos genegeerd. Die bepalen namelijk dat voor molens van 200 meter hoog, geldt dat er minimaal 1,5 kilometer afstand tot woonwijken moet zijn en dus niet 350 meter. Windmolens van deze orde worden namelijk gezien als zware industrie en energiecentrale. Die bouw je niet in een woonwijk. Net als de enorme biomassa centrale die doorgedrukt lijkt te worden op een steenworp afstand van IJburg. Waar GroenLinks aan de knoppen zit, gebeurt dat zonder pardon.
Ook de participatie, of juist het ontbreken ervan, is stuitend. De achterkamertjes in de Stopera waren weer druk bezet. Waar de burgers bij het verplaatsen van een stoeptegel bestookt worden met brieven, wordt er bij het plaatsen van 200 meter hoge windmolens, uit een ander vaatje getapt. Niemand was op de hoogte, iedereen is erbuiten gehouden. Welke dubbele agenda rolt GroenLinks hier uit? Met de wijken die van het gas afgehaald worden, overigens ook tegen de zin van de bewoners in, bleek het college ook in de zak te zitten van energieleverancier Vattenfall. Welke financiële belangen spelen er hier? Als moderne Don Quichots, voeren wij de strijd tegen de ondemocratische komst van de windmolens op! In Amsterdam dient Wil van Soest een motie in om de bouw van de windmolens te stoppen. Met het gigantische bedrag wat dan overblijft kunnen alle Amsterdammers zonnepanelen krijgen, die de gemeente dan financiert en de energierekening voor alle bewoners laat zakken in plaats van stijgen. De bewoners hebben dan goedkope energie krijgen en het draagvlak voor de energietransitie is in één klap enorm. Win-win!
