“Abdelkader Benali zegt op Twitter dat het een verschrikkelijk slecht boek is, dat het gebakken lucht is, dat het niet overtuigt, dat hij twijfelt aan de geloofwaardigheid en mijn intenties, dat het maatschappelijk niet relevant is en dat mijn bokkige houding verraadt dat ‘de issue misschien ergens anders ligt’.
De man die zei aangifte te doen als iemand iets beledigends zegt over de islam of Marokkanen, vindt het maatschappelijk irrelevant als een collega-schrijver wordt bedreigd.
Schrijver Jamal Ouariachi zegt dat ik een verantwoordelijkheid heb, of ik wil of niet, om geen vertekend beeld te geven van de moslimgemeenschap.
Een boekenrecensent van De Groene Amsterdammer, Warda El-Kaddouri, schrijft op Facebook dat mijn boek extreem slecht is geschreven en bovendien extreem-rechts en racistisch is – en dat ze de hele dag heeft zitten huilen, omdat dit kennelijk is wat heel Nederland wil lezen. Toen ik een foto maakte van haar Facebook-post en die op Twitter plaatste, verweten sommigen, onder wie Benali, mij dat ik haar ‘voor de bus gooide’.
Cabaretier Sezgin Güleç van Comedytrain, die een fanatiek Erdogan-aanhanger schijnt te zijn, plaatst op zijn Instagram-account dat ik geen zuurstof en schoon drinkwater verdien.
Ene Zeki Baran van de PvdA noemt mij een ophitser. Numan Yilmaz, fractievoorzitter van DENK in de Amsterdamse gemeenteraad, noemt mij een pr-campagne voor islamofobie.
Cabaretier Sezgin Güleç van Comedytrain, die een fanatiek Erdogan-aanhanger schijnt te zijn, plaatst op zijn Instagram-account dat ik geen zuurstof en schoon drinkwater verdien.
Ene Zeki Baran van de PvdA noemt mij een ophitser. Numan Yilmaz, fractievoorzitter van DENK in de Amsterdamse gemeenteraad, noemt mij een pr-campagne voor islamofobie.
Journalist Kemal Rijken schrijft in HP/De Tijd dat hij zich ergert aan het debat rondom mij, omdat het vooral opiniemakers, mijn uitgever en rechtse politici dient.
De jonge historicus Nuri Kurnaz schrijft in de Volkskrant dat de media via mijn boek de diversiteit ontkennen en alle moslimouders wegzetten als onderdrukkers – en dat die zich daarom terecht aangevallen voelen.
Cihan Gucluer, een scholier van 16, schrijft op Joop.nl: ‘De meeuw van het PVV-logo, symbool voor rechts Nederland, pikt gretig het voer uit de hand van Lale.’”
Fatsoenskanker is een vreselijke en kwaadaardige ziekte die net als het woke-gif maar blijft uitzaaien in Nederland. Het is te hopen dat Lale Gül, die in dit uitstekende essay in het helaas ook door fatsoenskanker fors aangetaste ‘magazine’ Elsevier Weekblad nogmaals aantoont hoe ver de Miko Flohrisering van de fatsoensverkankerde woke samenleving is gevorderd, voorlopig niet gaat parkeren op een parkeerplaats van het Mediapark. Want juist vandaag, 19 jaar nadat de eerste uitzaaisymptomen van de fatsoenskanker zo terminaal zichtbaar werden, herinneren we ons weer waartoe fatsoenskanker kan leiden.
En vergeet niet: ‘vrijheid is nooit vanzelfsprekend’! Je moet immers ‘fatsoenskanker’, ‘dobbernegers’, ‘zeikhoer’ of een Islam- en Turkse cultuurkritisch boek kunnen schrijven zonder te worden bedreigd of onophoudelijk te worden kapotgedeugd voordat vrijheid ook écht vanzelfsprekend is.
(Wat waren jullie stil trouwens eergisteren. Is er iemand dood ofzo?)
Lees ook: Lale Gül: Een bewijs van giftig patriarchaat
