De Haagsche Tramweg Maatschappij (HTM) heeft tramlijn 1 deze zomer omgedoopt tot de Bikinilijn. De vrolijk bestickerde tram moet Hagenaars en bezoekers van Den Haag duidelijk maken dat het verstandig is om in de zomerperiode niet met de auto, maar met het openbaar vervoer naar het strand te gaan. Inhoudelijk valt er van alles over die oproep te zeggen. Bijvoorbeeld waarom na middernacht er geen tram meer rijdt van en naar de badplaats. Goed OV zou automobilisten immers helpen verleiden om de trouwe vierwieler te laten staan. Andere kritiekpunten zouden het tekort aan parkeergarages kunnen zijn en de belabberde routering naar de bestaande garages, waardoor er onnodig files ontstaan. Maar de GroenLinks fractie in het Haagse, heeft het niet zo op inhoud, maar valt liever over de naam: bikini.
Dit is geen grapje, mannen. Maar regelrecht #seksisme en niet van deze tijd.
Niet oké en ouderwets. Ga eens met je tijd mee @HTM_Reisinfo https://t.co/dQpQnXq7qZ— Marielle Vavier (@marielle_vavier) July 22, 2021
Van een zogenaamd progressieve partij zou je toch wat meer vrijheid, blijheid verwachten. Zeker als je weet van hoever de bikini, die begin deze maand precies 75 jaar bestaat, heeft moeten komen.
Tegenwoordig is het de normaalste zaak van de wereld om in bikini naar het strand te gaan, maar die vrijheid is zwaar bevochten. Op 3 juni 1946 wordt de bikini eigenlijk al geboren, Fransman Jacques Heim laat dan het allereerste tweedelige badpak zien. Er is alleen één probleempje: geen enkel model durft er in te lopen op de catwalk. Een maand later, op 5 juli 1946, stelt de Franse ingenieur Louis Réard de eerste échte bikini tentoon.
Uiteindelijk is het de erotische danseres Micheline Bernardini die het aandurft om de bikini te showen tijdens een persconferentie in Parijs. De bikini die de 19-jarige draagt is minuscuul, het broekje is namelijk een string (zoals we de bikini anno 2021 ook veel zien) en de stof is bedekt met krantenteksten. De uitvinding leidt op dat moment tot veel ophef en pers van over de hele wereld komt er op af. In 1951 wordt de bikini zelfs verboden op de Miss World Contest en in België, Spanje, Italië en Australia wordt het helemaal verboden om een bikini te dragen. Een tijdperk waar het GroenLinks-raadslid Marielle Vavier klaarblijkelijk naar terug verlangd.
Want zij ziet in een woordgrapje Bikinitram van de Haagse vervoerder en een verwijzing naar het strand, waar vrouwen in alle vrijheid naar hartelust bikini’s dragen, ‘regelrecht seksisme’.
Lijdt het GroenLinks-raadslid aan angsten voor de door de wokescene gecreëerde vorm van ‘microagressie’? Een microagressie is het meest irritante en pietluttigste concept dat de wokebeweging tot nu toe heeft voortgebracht. Een vrouw ‘meid’ noemen is een microagressie. Een transgender verkeerd aanduiden ook. ‘Waar kom je vandaan?’ is ook al een microagressie. En nu moet dus ook de bikini en het gebruik van de naam eraan geloven.
Deze doorgeslagen linkse identiteitspolitiek maakt een werkelijk verstikkende sfeer. En het ergste is nog dat meegaan in het concept van microagressie ertoe leidt dat ieder gekwetst gevoel en elke traan er direct mee gelegitimeerd wordt. Alsof je het recht hebt om niet te worden gekwetst. Types als Vavier voeden een zwakke en hulpbehoevende generatie op.
En dat is helemaal niet gezellig beste Marielle, dus hup die bikini aan en met tramlijn 1 naar het Scheveningse strand. Hart voor Den Haag-raadslid Ralf Sluijs heeft al beloofd je op een Limoncello te trakteren.
