Beste vrienden,
Wat maken jullie er weer een heerlijke puinbak van!
Sinds advocaat Gerard Spong bij de Belgische koning Filip NSB’de over de uitreiking van de Prijs der Nederlandse Letteren aan de schrijfster Astrid Roemer, is het alweer dagenlang bal.
De bekende Volkskrant-columniste Harriet Duurvoort ging voor de 69ste keer huilend van Twitter af, omdat Astrid Roemer haar er op wees dat vader Duurvoort ook jarenlang achter haar held, voormalig legerleider Desi Bouterse, had aangelopen.
Vader Duurvoort, die weer een neef bleek te zijn van Bouterse.
Lilian Gonçalves, wier eerste echtgenoot Kenneth één van de slachtoffers van de Decembermoorden was, mag van Roemer helemaal niets vinden van die prijsuitreiking.
Zij krijgt van Roemer te horen dat ze -ik zeg het netjes- fellatio moet plegen bij haar nieuwe echtgenoot.
Zelf zegt Roemer het iets minder diplomatiek:
Dus ik zoeken wie die ‘nieuwe echtgenoot’ is.
Blijkt Antoine de Kom.
Die de kleinzoon is van de Surinaamse verzetsheld Anton de Kom.
En de vader, uit een eerder huwelijk, van Vincent de Kom, die voorzitter is van GroenLinks in Amsterdam.
GroenLinks is weer de partij waarvoor Astrid Roemer in 1989 lijstduwer was bij de Tweede Kamerverkiezingen én de partij waarvoor Roemer vanaf 1990 raadslid was in Den Haag, voor ze in 1992 werd weggestuurd wegens algeheel disfunctioneren.
En de partij die Roemer vervolgens in het weekblad Nieuwe Revu van racisme beschuldigde.
LOL.
Zijn jullie er nog?
GroenLinks is de partij die in 1992 door Astrid Roemer (overigens geen familie van Emile) van racisme werd beschuldigd.
Dat leidde tot een klacht ván GroenLinks tegen Nieuwe Revu bij de Raad voor de Journalistiek.
Roemer had in Nieuwe Revu gezegd: “In de wijze waarop de partij klachten over mijn functioneren formuleert, zie je de echo van stereotiepe beelden over zwarten. Zoals: ze stopte niet genoeg tijd in haar werk. Het stereotiep is: Surinamers zijn lui. Zulke dingen: domheid, luiheid en gebrek aan aanpassingsvermogen”.
Revu zette als kop boven het artikel “Hoe racistisch is de Haagse Groen Links afdeling?” en dat vond de Raad voor de Journalistiek véél te ver gaan.
De Raad besliste: “Uit het vraaggesprek met Astrid Roemer blijkt dat Roemer het gedrag van de fractie als racistisch heeft ervaren. Daarmee staat echter nog geenszins vast dat de fractie zich daadwerkelijk racistisch heeft gedragen. Gezien de ernst van de beschuldiging is de Raad van oordeel dat betrokkenen met de aangevallen kop de grenzen hebben overschreden van hetgeen, gelet op hun journalistieke verantwoordelijkheid, maatschappelijk aanvaardbaar is.”
Wat verlang ik, vandaag misschien wel meer dan ooit, terug naar die goeie ouwe tijd.
Toen gevoelens nog geen feiten waren.
Lobi!
JanD
PS. Cadeautje. Beschouw het als een levensles.
Disclaimer: Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ schrijf ik ‘om niet’. Wil je desondanks doneren, dan kan dat eenmalig via mevrouw Dijkgraaf of maandelijks via de rolstoelmarokkaan.
