Beste Willem,
Toen ik gisteren op Prinsjesdag die bedrukte hoofden van de leden van de Koninklijke Familie zag, dacht ik aanvankelijk: nou, dat mag wel een beetje vrolijker, mensen!
Jullie krijgen er zat voor terug.
En toen ik je nog slechter dan normaal die Troonrede hoorde oplezen, dacht ik aanvankelijk: is het nou echt teveel gevraagd om thuis één keertje voor de spiegel te oefenen? Dit was nog slechter dan Wopke Hoekstra op het CDA-congres.
Maar bij nader inzien zijn dat misschien wat te onvriendelijke gedachtes.
Misschien moet ik jullie juist wel prijzen omdat jullie onder extreem zware persoonlijke omstandigheden toch allemaal hebben geprobeerd er het beste van te maken.
Je weet het niet, hè?
Althans: ik weet het niet.
Het kan bijvoorbeeld heel goed dat de familie onlangs vreselijk medisch nieuws te verstouwen heeft gekregen en wel iets anders aan het hoofd heeft dan die poppenkast.
Of dat jullie des duivels zijn dat door een boek van staatsrechtgeleerde Peter Rehwinkel naar buiten kwam kwam dat jullie oudste dochter Amalia het recht op de troon kan verliezen als ze niet met een man trouwt, maar met iemand van een ander geslacht, zoals een vrouw (je merkt: ik heb geen trek in genderzeikstralen in mijn timeline vandaag).
Ja, ik wist ook niet wat ik las.
Maar het tweede kabinet-Kok schijnt in 2000, toen Nederland als eerste land ter wereld het homohuwelijk invoerde, te hebben bepaald dat de rechten op de troon zouden komen te vervallen vanwege de erfopvolging.
En blijkbaar hebben de diverse kabinetten Balkenende én Rutte het toenmalige besluit tot de dag van vandaag niet rechtgezet.
Een schande natuurlijk.
Dus dat zou óók een goede verklaring kunnen zijn voor die chagrijnige smoelen.
Al sluit ik ook niet uit dat jij ook gewoon klaar bent met Mark Rutte.
Net als Nederland.
En dat je dacht: als ik het niet mag zeggen, dan laat ik het wel zien.
Nou, dat is dan méér dan gelukt.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje. Voor volgend jaar alvast.
PS2. De Nare Jongens Podcast staat vandaag uiteraard in het teken van Prinsjesdag.
