Meneer Sitalsing,
U pleitte dit weekend in de vanuit België bestuurde deugkranten van DPG (AD, Parool, enz.) voor het toevoegen van het hoofddoekje aan het politieuniform.
U erkende dat het weliswaar aan de politiek is om het al dan niet toe te staan, maarrr…
U wist natuurlijk wel dat een uniform niet voor niets ‘uniform’ heet, maarrr…
Tja.
Het beste argument dat u aanvoerde voor het toestaan van zichtbare religieuze kleding was: tattoos mochten vroeger ook niet en nu wel.
“In het augustusnummer van het personeelsblad poseren zes agenten met hun tattoo. Trots vertellen ze wat die voor ze betekent”, noteert de verslaggever braaf.
Zal ik u eens wat vertellen, meneer Sitalsing?
Een tattoo is zelden tot nooit een zichtbare uiting van iemand religie of politieke overtuiging.
Ik wed dat een Jood die een Davidster op zijn hand heeft laten tatoëren, of een hindoe die een swastika in zijn nek heeft staan, er bij uw afdeling werving en selectie niet doorkomt (evenmin als een atheïst met het zuilentekeningetje van Forum voor Democratie op zijn tong trouwens).
En terecht.
Concessies doen aan uniformiteit is namelijk een stap op een glijdende schaal. Voor je het weet wordt een kledingontwerper ingehuurd die een speciale politieniqab met voldoende bewegingsvrijheid en een holster ontwerpt.
Gewoon niet doen, dat buigen voor dramreligies.
Bij de Nederlandse politie had je tot nu toe twee zekerheden.
De eerste: de politie suggereert neutraliteit door het dragen van uniforme kleding.
De tweede: aangifte doen heeft toch geen zin.
Als u nou per se iets wilt veranderen, zou ik zeggen: begin met het tweede.
Groet, ook aan uw nicht!
JanD
PS. Cadeautje. Een soort spiegel voor mensen zoals u.
