“In de periode 1977-1981 had de PvdA 53 zetels in de Tweede Kamer. Inmiddels zijn dat er nog 9. De sociaaldemocratie in ons land is daarmee als machtsfactor op sterven na dood.
Het was geen vrolijk gezicht om recent te zien hoe de PvdA pal naast GL-leider Jesse Klaver bijna op de knieën probeerde in het volgende kabinet-Rutte te mogen komen. Maar met enkele linkse ministers in dat kabinet zou echt geen heel ander beleid gevoerd zijn. Dat zou voor de PvdA een verder verlies van zetels opgeleverd hebben. Nu oppositie voeren tegen een kabinet waar men graag zelf in gezeten had, zal de PvdA niet vanzelfsprekend versterken.
De overlevingskans voor de sociaaldemocratie ligt in het luisteren naar wat er leeft bij de kiezers die ooit PvdA stemden maar teleurgesteld zijn weggelopen.
Dus juist niet het begrip bestaanszekerheid vervangen door postmoderne klets. Juist niet kritiekloos achter de ondoordachte klimaatplannen aan. Niet immigratie en veiligheid op straat als rechtse thema’s wegzetten.”
Ome Roon is een PvdA’er in hart en nieren. Daarom is hij steeds vaker bedroefd over de woke identiteitspolitieke richting die zijn PvdA opgaat. Terwijl iedereen weet: everything woke turns to shit. Dus ook de PvdA. Nu zijn het nog maar negen luizige zeteltjes, over een paar jaar als het woke circular firing squad binnen PvdA-gelederen iedereen en zichzelf heeft afgeslacht zijn daar nog nul komma nul zeteltjes van over. Zielig voor ome Roon.
Maar wel lachen dat ‘ie het opschrijft in de Telegraaf, dat dan weer wel.
