“Als de grenzen niet snel dichtgaan, is een burgeroorlog onvermijdelijk, waarschuwt hij. Als die niet allang is begonnen. Wie tegenwerpt dat hij overdrijft, antwoordt Zemmour dat de onthoofding van Samuel Paty, deze week een jaar geleden, een van de vele voorboden is van groter onheil. “De godsdienstoorlogen in de zestiende eeuw kenden ook een lange aanloop, het heeft vijftig jaar geduurd voor er een uitbarsting kwam op de Bartholomeusnacht in 1572.”
Zemmour overschrijdt bewust de grenzen van wat niet mag worden gezegd, maar wat velen denken. Net als eerder bij Donald Trump, is zijn ontembaarheid de motor van zijn succes. Hoe vaker men de komende tijd racist of extreem-rechts zal roepen, hoe groter de kans dat Zemmour verder oprukt.
Toch is Zemmour, die drie keer werd veroordeeld voor haatzaaien en aanzetten tot discriminatie, meer dan een populistische provocateur. Vriend en vijand erkennen dat hij erg goed kan schrijven en dat hij een vaak geestige spreker is die dodelijke punchlines in huis heeft.
Die laatste kwaliteiten maakten hem tot een fenomeen in talkshows, die hij betitelde als de propagandamachine van een linkse elite, die bepaalt wat de kijkers moeten denken. De laatste jaren gaf hij dagelijks commentaar op de actualiteit op CNews, een TV-zender die een alternatief wil zijn voor de publieke omroep die veel Fransen te links vinden.”
Hij is al drie keer veroordeeld in Frankrijk, voor ‘discriminatie’ en ‘aanzetten tot haat’, maar ondanks of misschien wel juist vanwege die veroordelingen is Eric Zemmour populairder dan ooit. Hij is de Franse Trump, de nieuwe Marine Le Pen en hij zou wel eens in een nek-aan-nek race tegen Macron in de Franse presidentsverkiezingen kunnen eindigen. Maar dan moet hij zich wel eerst officieel kandidaat stellen.
Nu maar hopen dat hij niet, zoals inmiddels velen in het nieuwe radicaal-rechtse kamp, het spoor bijster raakt en in het complotkonijnenhol verdwijnt. Quotes uiteraard via Kleis Jager in Trouw.
