Beste Hans,
Soms moet iemand gewoon even helder terug naar de kern.
Waarom is het coronabeleid van het kabinet Rutte 3 én een meerderheid van de Tweede Kamer een kankergezwel dat moedwillig in de vrije westerse wereld is gestopt?
Jij legde het gisteren in een mooi interview in De Telegraaf naar aanleiding van het annuleren van je nieuwe show ‘Nou lekker dan’ heel helder uit.
“Ik wil niet in theaters optreden zolang bezoekers een verplichte gezondheidsverklaring moeten overleggen. Het is zo’n ingrijpende maatregel, zo’n machtsmiddel dat de Staat zich toe-eigent. (…) We hebben het over misschien wel de meest ingrijpende maatregel uit de pandemie: de overheid bepaalt of jij naar een café, de bioscoop of het theater mag. Ons was nadrukkelijk beloofd: dat gaan we niet doen. Als zo’n essentiële belofte dan toch gebroken wordt, hoe moeten we diezelfde mensen dan dit machtsmiddel toevertrouwen?” (…) Hier had natuurlijk een fundamenteel debat over gevoerd moeten worden, over alle ethische consequenties. Er is een heel systeem opgetuigd rond die gezondheidspas. Wordt dat weer afgebouwd, en zo ja: wanneer? Als we dit systeem zonder slag of stoot accepteren, heeft de overheid een middel in handen om mensen tot gewenst gedrag te bewegen. Dat is zo ingrijpend.”
En je eindigde met: “De stilte erover bevalt mij helemaal niet.”
Mij ook niet.
In de regio waar ik woon, hebben de meeste bedrijven schijt aan die overheid.
In het slechtste geval krijg je in een horeca-gelegenheid de vraag óf je een QR-test hebt (waarna het antwoord vriendelijk wordt genegeerd).
Dat overkwam mij de afgelopen weken één keer.
In alle andere gevallen was er geen begin van interesse in mijn mobiele telefoon, laat staan in de vraag of mijn ‘Hugo de Jonge Ausweis’ op dat ding stond en zo ja: of-ie werkte.
Hier zijn de mensen prima bereid aan overheidsmaatregelen mee te werken waarvan ze nut, noodzaak en logica inzien, maar zodra daaraan getwijfeld wordt én ze machtsmisbruik ruiken, gaan de hakken in het zand.
Dus voor mij is het meer een theoretische dan een praktische kwestie.
Doet niets af aan het feit dat ik ook graag meld dat ik dóór heb waar het Haagse tuig mee bezig is, waar het Nederlandse volk zich weer lijdzaam in laat meeslepen (in die zin mogen vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog van mij best) en dat ook ik vrees dat dit niet een tijdelijk dingetje is, maar het begin van méér staatsmacht (ook uit Brussel).
Maar hoe moet ik dat dan doen?
Nou, in een optocht zie je mij niet meer.
Ik voel er helemaal niets voor om gezien te worden met randdebielen die de afgelopen dik anderhalf jaar dusdanig zijn doorgeslagen dat ze denken dat Robert Jensen geen businessmodel is, maar een Ziener, dat vaccins chips bevatten die ons hele lichaam en geest gaan controleren en meer van zulks uit boeken en slechte YouTube-filmpjes.
Mijn zoons zien me aankomen.
Hebben ze heel hun leven hun best gedaan een béétje respect voor me te veinzen, zien ze me op de Dam lopen naast een kneus met een Jodenster op zijn borst en een wappie met een galg voor Hugo de Jonge voor zijn Schültenbrau-pens die stickers voor Forum voor Democratie lopen uit te delen.
Mij niet bellen.
Dus mij rest: kansloze stukkies tikken.
En op een luie dag: die van anderen knippen, plakken, kopiëren.
Al trekt het maar weer één kartel-stemmer over de streep, dan was het toch weer ergens goed voor :-)
Groet,
JanD
PS. Cadeautje! Voor als je je ooit afvraagt of je het nog wel kunt en op zoek bent naar bevestiging.
