Er was een tijd dat partijbijeenkomsten van D66 principieel openbaar waren, maar daar wordt de laatste tijd aan gemorreld. Bij de kandidatenpresentatie voor de gemeenteraad van Amsterdam schermt D66 met de locatie, waar beperkingen zouden gelden aan het aantal bezoekers. Daarom is de sessie niet openbaar. Gelukkig nodigt een raadslid uw verslaggever uit. Deze dinsdagavond gaat het op dezelfde manier: een partijlid geeft uw verslaggever de link naar een online kennismakingssessie met twee kandidaten voor het partijvoorzitterschap. Deze wordt niet openbaar gestreamd.
Waarom al deze geheimzinnigheid? De twee kandidaten hebben elk een introductievideo gemaakt, maar deze zijn op YouTube ‘verborgen’. We zien de Amsterdamse wethouder Victor Everhardt een kleine minuut op het balkon van de Stopera. Zijn concurrent Janarthanan Sundaram, voorzitter van de D66-diversiteitscommissie, praat twee keer zo lang, loopt door zijn bedrijf en zit aan zijn keukentafel. Waarom niet-leden van D66 deze video’s niet mogen zien is een raadsel.
Het heeft er alle schijn van dat D66 de voorzittersverkiezing in stilte wil laten passeren. Waarom de huidige voorzitter Anne-Marie Spierings ermee stopt wordt niet verteld. Ook aan de verkiezing van haar opvolger wordt geen ruchtbaarheid gegeven. Zo zijn er geen openbare debatten, behalve deze online kennismakingsessie, waarnaar hooguit 150 van de 30.000 leden kijken. Na ruim een uur zijn er minder dan honderd kijkers over. De partijdemocratie van D66 ligt duidelijk op zijn gat, maar dat weerhoudt de kandidaten er niet van deze uitgebreid te bewieroken.
Het meest interessant is het oordeel van wat D66 ‘de talentencommissie’ noemt. Deze heeft de twee kandidaten geëvalueerd en concludeert dat Everhardt aan het profiel voldoet en Sundaram ‘in mindere mate’. De argumentatie staat er niet direct bij, maar de voorkeur van het hogere partijkader is in ieder geval duidelijk. Vreemd is het wel: Sundaram wil heel graag partijvoorzitter worden, gaat deze weken bij afdelingen langs en heeft een eigen website gemaakt. Everhardt doet niets van dat alles. Is hij zo’n partijman? Zelden had Amsterdam zo’n kleurloze wethouder zonder enige achterban.
De twee kandidaten vertellen aanvankelijk min of meer hetzelfde. De leden van D66 moeten zich thuis voelen, zich opgenomen weten in de warme D66-gemeenschap en gehoord worden. Het is erg belangrijk dat iedereen met elkaar verbonden wordt en dat de stem van de leden hard klinkt. Het zijn het typische soort wensdromen die je wel vaker bij partijen hoort. Maar als de leden echt zo belangrijk zijn, is het de vraag waarom bijna niemand naar deze sessie kijkt. Of natuurlijk waarom geen enkel lid een extra partijcongres eist nu de formatie mede door D66 al maanden op zijn gat ligt en er van al het nieuwe leiderschap geen klap terechtkomt.
Hoewel een grootstedelijke wethouder de harten van D66’ers in de regel sneller doet kloppen, is de winst van Everhardt niet gegarandeerd. Sundaram heeft op twee punten een beter verhaal. Hij benadrukt dat hij de onbetaalde functie van voorzitter goed kan combineren met zijn bedrijf. Het is een terechte sneer naar Everhardt, die zwijgt over het feit dat hij de functie moet combineren met een loodzwaar wethouderschap. Bij de vraag wat ze hun eerste honderd dagen als voorzitter gaan doen wordt het verschil duidelijk: Sundaram gaat overal koffiedrinken, Everhardt weet het niet. Wil hij wel?
Sundaram heeft nog een voordeel: hij benadrukt dat D66 een partij voor iedereen moet zijn. Hij komt uit Enschede en heeft lang moeten reizen om in de Haagse D66-studio te komen. Hij zegt iets over kleine afdelingen en dat geeft hem meteen een bredere uitstraling dan de grootstedelijke wethouder. Voeg daaraan toe dat Sundaram een Nederlander van kleur is, zich inzet voor diversiteit en zich met zijn migratieachtergrond heeft moeten invechten. Aangezien D66 altijd bereid is de waarde van diversiteit de hemel in te prijzen, is dit een prachtig moment om de Amsterdamse wethouder lekker in Amsterdam te laten.
