Toen ik directeur was van een jeugdgevangenis voor meisjes ging er geen week voorbij of een van hen deed een zelfmoordpoging of deed aan automutilatie. Hun verleden speelde hier een belangrijke rol in. Deze meisjes voelden zich vies, slecht en niets waard. Als kind waren ze ernstig verwaarloosd, misbruikt of mishandeld. Sommigen hadden al in de prostitutie gewerkt. Schreeuwden ze om aandacht of haatten zij in zichzelf de gehele wereld?
Dezelfde zelfvernietigende drang zien we bij actievoerders, voornamelijk vrouwen, die alles en nog wat aanklagen en alles in het werk stellen om aandacht op te wekken. Bij Black Lives Matter, SOS-racisme, Social justice Warriors, Extinction Rebellion, klimaatactivisten en de aanklagers van het slavernijverleden en het kolonialisme zien we vooral de haat tegen de westerse beschaving. Greta Thunberg krijgt met een blik vol haat en agressie een internationaal podium. Toen het ABP aankondigde niet meer te investeren in fossiele brandstoffen stond een groepje lelijke wijven en een paar onnozel kijkende mannen te juichen voor het ABP-kantoor. Op de multinationals waar het om gaat lachen ze zich een bult. Zij verdienen het meest aan motorolie en die zijn in gigantische hoeveelheden nodig voor windmolenparken, elektrische auto’s, kerncentrales en de scheepvaart.
Als Urgenda in het journaal verschijnt gooi ik snel een handdoek over het scherm van mijn pc. Dit soort vrouwen zouden ze moeten verplichten thuis te blijven of een boerka te dragen. Ik vraag me soms af of deze wansmakelijke vertoningen niet het resultaat zijn van een uit de hand gelopen vrouwenemancipatie, zodat het Westen een gekkenhuis is geworden vol hysterische wijven.
Het is merkwaardig dat in Azië en in Afrika men geen of nauwelijks last heeft van deze actievoerders. Nergens is er meer racisme, slavernij, vrouwenonderdrukking, homohaat, tirannie en uitbuiting van de armen dan in deze continenten. Daar tart de vervuiling alle verbeelding. Een maand na de klimaattop in Parijs opende de Chinese president een luchthaven met een capaciteit voor honderd miljoen passagiers per jaar. Geen haan die kraaide.
Mijn jaren als directeur van een jeugdgevangenis waren deprimerend en ik was pas 33 jaar. Ik wist dat ik meewerkte aan een systeem van repressie zonder resultaat. Veel van deze meisjes kwamen later in de prostitutie terecht. Toen ik onlangs de naam van een van hen googelde ontdekte ik dat zij veroordeeld was tot twintig jaar cel wegens roofmoord op een bejaarde man. Na mijn periode als directeur heb ik de volgende veertig jaar gewijd aan een project om deze meisjes in hun eigen omgeving te behandelen. Dit leverde redelijke resultaten op.
Ik vrees dat alle acties die nu worden gevoerd eveneens weinig resultaat zullen boeken en nog erger: dat ze de haat en de agressie in de wereld aanwakkeren. Het paradoxale is dat deze actievoerders de beste bedoelingen hebben. Het probleem is dat zij een utopia nastreven. We hebben gezien welk arbeidersparadijs het communisme heeft opgeleverd. Het Duizendjarig Rijk van de nationaal-socialisten duurde slechts twaalf jaar. Als de hedendaagse actievoerders hun zin krijgen, dan wordt Europa eveneens een hel. In de middeleeuwen werden deze heksen op de brandstapel gezet. Ze mochten nog eenmaal krijsen in het vuur en dan was het weer voor een paar jaar rustig in de samenleving.
Heksenverbrandingen zijn juridisch niet meer toegestaan. Wat is dan wel mogelijk tegen deze furie? Om een antwoord te geven put ik uit mijn psychotherapeutische ervaring. Om de bovengenoemde meisjes betere kansen te geven werkte ik samen met hun ouders of familieleden. Dit waren vaak mensen die door de maatschappij misprezen werden, tot de allerlaagste sociale klasse behoorden en door de kinderbescherming uit de ouderlijke macht waren ontzet. Ik gaf hen het gevoel hen nodig te hebben. Zij kregen meestal voor het eerst in hun leven positieve aandacht. Zodra ze samen met mij een eerste positief resultaat konden bereiken met hun dochter had dit een sneeuwbaleffect. Mijn behandelingsmethode gaf ik de naam ‘een positief stimulerende behandeling’.
Er is geen twijfel over dat we actie moeten voeren om de klimaatverandering aan te kunnen, om discriminatie te voorkomen of om meer solidariteit in de wereld aan te moedigen. In mijn visie zal de beste actie op een positieve manier alle betrokkenen stimuleren, zonder een partij uit te schakelen en met alle zonden te beladen. Deze visie gaat dus uit van het positieve dat in elke mens aanwezig is. Dit staat diametraal tegen de woke- en cancelcultuur die per definitie mensen uitschakelt.
In zekere zin is wat de Amerikanen benoemen onder de titel: ‘Social justice, wokeness, identity politics, intersectionality‘. Een soort religie zonder God. Processies zijn nu klimaatmarsen, klimaatconferenties zijn bedevaartsoorden waar duizenden naartoe trekken en de verschijning van Maria is geremplaceerd door de komst van Greta.
Het gaat bij deze nieuwe religie om bestraffen zonder verlossing. Waar ik voor pleit is een ethisch reveil waarbij mensen niet verdeeld worden tussen onderdrukkers en onderdrukten, daders en slachtoffers, medestanders en tegenstanders. Bij dit ethisch reveil wordt elke mens als persoon gerespecteerd, als een naaste die we niets aandoen dat we onszelf niet zouden aandoen. De mens zien als persoon betekent dat hij niet wordt herleid tot zijn huidskleur, zijn geslacht, zijn etnische achtergrond of zijn status in de samenleving. De actievoerders waar het in deze bijdrage om gaat ontkennen de waarheid over de mens als persoon, vandaar hun extremisme, hun haat en hun compromisloze houding. Psychotherapeutisch gezien is hun houding een vrijbrief voor een compleet gestoorde samenleving.
Een positief stimulerende actie begint met het kunnen vergeven van de anderen, vanuit de wetenschap dat we allen fouten begaan en kwetsbaar zijn. Iets waar de hier bedoelde actievoerders niet toe in staat zijn. Daarna volgt een actie om samen en in solidariteit met alle betrokkenen het onrecht recht te zetten. Zo lang er geen ethisch reveil aanzet tot een beweging van solidariteit, heeft de wereld geen toekomst.
Lees ook: Juliaan van Acker – Éric Zemmour en de redding van Europa
Lees ook: Juliaan van Acker – Vakbonden verhinderen kwaliteitsverbetering onderwijs
Lees ook: Juliaan van Acker – Het einde van de multiculturele samenleving is in zicht
