Tien maanden zijn de leiders van VVD, D66, CDA en CU bezig geweest om te komen tot een coalitieakkoord dat de basis vormt voor de nieuwe regeerperiode. Daarna is in luttele weken het bijbehorende personeel bij elkaar geraapt.
De eerste de beste badmintonvereniging in Ulft gaat zorgvuldiger te werk. Daar worden vereiste competenties geformuleerd, een profielschets opgesteld, de vacature geopend, kandidaten geworven, selectieprocedures afgewikkeld, sollicitatiegesprekken gevoerd, CV’s gescreend, informatie ingewonnen, een verklaring omtrent gedrag vereist en met een beetje geluk eindigt dat voor de kandidaat in benoeming tot onbezoldigd lid van het verenigingsbestuur. Meestal duurt zo’n procedure een paar maanden. Soms wel een half jaar. Niet zelden wordt de vacature opnieuw opengesteld omdat de sollicitanten niet in voldoende mate voldeden aan de gestelde functie-eisen
Zo gaat het niet met het landsbestuur. Daar schuiven de zittende bestuursleden wat kennissen naar voren. Die worden marginaal getoetst op fiscaal en strafrechtelijk gedrag, mogen vervolgens drie kwartier op de koffie komen bij de voorzitter, antwoorden ‘nee’ op de obligate vraag “zijn er nog omstandigheden die een belemmering kunnen vormen bij uw functioneren als bewindspersoon” en dan rijdt de dienstauto met chauffeur voor om hen te vervoeren naar een ministerie met (tien)duizenden ambtenaren die met miljardenbudgetten zaken van landsbelang behandelen waar de nieuwe bestuurder de ballen verstand van heeft.Vindt u het gek dat dit tot brokken leidt?
Het eerste gesodemieter kan een kind zien aankomen. Iedereen die een beetje de krant leest, ook het lokale sufferdje van Almere, weet dat de beoogde minister voor rechtsbescherming Franc Weerwind (D66) de bescherming van zijn naasten, althans vermeende naasten, aan zijn laars lapt.
Nou moet iedereen zelf weten wat hij of zij in het privéleven doet, maar de publiekelijk bekende strapatsen van Almeres burgemeester Franc Weerwind (D66), die lokaal tot veel discussie en controverse hebben geleid, geven een indicatie van zijn affiniteit met het begrip ‘bescherming’ en boezemen op voorhand weinig vertrouwen in voor zijn toekomstig functioneren als minister voor uitgerekend rechtsbescherming.
Op het Ministerie van Justitie en Veiligheid heb je ook graag iemand die je op zijn woord kunt vertrouwen. Die niet in oktober 2021 stellig beweert geen zitting te zullen nemen in een nieuw kabinet en dat twee maanden later toch doet. Dat is geen, weerwind, dat is een windvaan. Zoals de wind waait, waait m’n jasje.
Dat Weerwind braaf ‘nee’ antwoordde op Ruttes obligate vraag “Is er nog iets dat ik moet weten?” zegt meer over de nonchalance van de formateur annex minister-president dan over de kandidaat-minister, die natuurlijk maar wat graag dat ministerschap aan zijn CV toevoegt. Kijkt Rutte zelf nooit eens even op internet wat er zoal te lezen valt?
Als formateur van Rutte-III nam de minister-president genoegen met het verzwijgen van belangen in de belastingparadijzen British Virgin Islands en Guernsey van de beoogde minister van financiën. Rutte-IV begint met het negeren van een moreel gebrek bij de minister voor rechtsbescherming. Ik voorspel u dat het hier niet bij blijft. Eind vorig jaar schreef ik dat Rutte-IV een beschamend teken van moreel verval in de hoogste regionen is. Het kabinet is nog niet beëdigd, maar het eerste bewijs ligt al ter tafel.
Lees ook van Geert Dales:
