In een eerdere recensie heb ik voorgesteld Jevgenia Parakhina, een in Nederland woonachtige Russische danseres, om esthetische motieven vaker in talkshows uit te nodigen. Misschien omdat de meerderheid van de kijkers van VI Vandaag van de mannelijke kunne is gaf de redactie daar donderdag gehoor aan. Omdat de oplopende spanning tussen Rusland en Oekraïne uit de hand dreigt te lopen, en als headline steeds lastiger te negeren is, kwam men daar op het spannende idee dit voor de voetbalheren wat verafgelegen onderwerp niet nog eens extra te belasten met een doodsaaie pier van het instituut Clingendael, maar juist wat te kruiden via een bevallige Russische met een exotische tongval.
Het ging mis. Maar wel veelzeggend mis.
Het begon ermee dat Parakhina duidelijk dolblij was dat ze eindelijk, na eindeloos gebabbel over een knikkershow, namens haar geliefde vaderland het woord mocht voeren, kennelijk in de veronderstelling dat kijkers van VI Vandaag nog open staan voor wat je een kleine geschiedenisles zou kunnen noemen. Fout. Nederlanders zijn door de bank genomen apetrots op hun gebrekkige historische kennis; hun primaire interesse is erop gericht of iemand, in dit geval een land, ‘goed’ of ‘fout’ is, en de president van het besproken land, Poetin, is hier te lande nu eenmaal, zeker na de MH-17-geschiedenis, niet meer van een andere tint te voorzien dan een inktzwarte.
Stuitte de korte uitleg van Parakhina over de Koude Oorlog al op vingergetrommel aan de VI Vandaag-tafel (‘wanneer komt de kwinkslag?’, hoorde je Wilfred denken, ‘dit gaat allemaal van de zendtijd af’), haar manier om het Russische gevoel ingeklemd te zitten, door Westerse raketten bedreigd te worden, was zo mogelijk nog minder effectief. Om de Russische angst voor de kijkers invoelbaar te maken, poneerde ze de hypothese dat Rusland raketten zou stationeren aan de grens met de provincies Groningen en Limburg, daaraan de retorische vraag koppelend of wij ons in dat geval nog veilig zouden voelen. Hoongelach en grappenmakerij waren haar deel.
Ook voor Derksen ging Parakhina’s gedachte-experiment veel te ver. Moest die danseres niet haar mond houden omdat hij uit de documentatie over haar had begrepen dat ze Poetin ‘geen dictator’ vond en konden we het item over de dreigende oorlog – vroeg Johan impliciet – niet op z’n typisch Hollands versmallen tot de verdorven inborst van de eindbaas in het Kremlin? Intussen voelde Wilfred de bui van de diepgaande miscommunicatie tussen een voetbalcommentator uit Drenthe en een wereldse danseres uit Rusland al hangen en het lukte hem met een aanstekelijke giechel het onderwerp af te sluiten, al was het eigenlijk meer afkappen.
Als de schermutselingen bij VI Vandaag ook maar enigszins representatief zijn voor de gekwetstheid van Rusland (Parakhina) en de geborneerde desinteresse van het Westen (Derksen), kunnen we ons opmaken voor een nieuwe Koude Oorlog.
Lees meer van Hans van Willigenburg:
