Maandag moeten er toch algauw zo’n vijfentwintig á dertig praathoofden zijn geweest die naar een tv-studio reden, of zich er per taxi naar lieten vervoeren, om live op de Nederlandse treurbuis hun commentaar te geven op het ontluikende zedenschandaal rond Jeroen Rietbergen, de bandleider van het populaire tv-programma The Voice of Holland en tot dan toe verrassend onbekende man van nationaal knuffeldier Linda de Mol.
Toen die praathoofden thuiskwamen hebben ze, mits ze wegens het late uur niet meteen naar bed gingen, waarschijnlijk nog het nodige app– en social media-verkeer doorgekeken en afgehandeld dat naar aanleiding van hun live tv-commentaar op de Rietbergen-zaak op gang was gekomen, in de meeste gevallen, zo schat ik in, tevreden vaststellend dat ze in ieder geval belangrijk genoeg bleken te zijn om te worden gevraagd voor de eervolle taak om prime time op de nationale beeldbuis iets zinnigs te zeggen over het ‘seksueel grensoverschrijdende gedrag’ van iemand waar ze het etmaal daarvoor in veel gevallen nog nooit van hadden gehoord.
Voor de vermeende dader Jeroen Rietbergen moet het een bizarre gewaarwording zijn geweest als iemand hem een week geleden – volkomen naar waarheid blijkt achteraf – had voorspeld dat hij op een en dezelfde avond het hoofdonderwerp zou zijn van zeven of acht talkshows en roddelprogramma’s. Of hij bij een dergelijke voorspelling zou hebben gedacht aan een prachtige prijs voor de manier waarop hij de TVOH-band leidde of aan de ongepaste appjes, opmerkingen en liaisons richting verschillende kandidaten – waar hij nu van verdacht wordt – zal vanwege het hypothetische karakter van deze gebeurtenis voor altijd in mist gehuld blijven. De omstreden bandleider liet zich vermoedelijk meteen een schuldbewuste tekst voorleggen van zijn advocaat en tekende bij het kruisje.
Schrijfster Saskia Noort zag ik bij M al een voorschot nemen op een tweede MeToo-golf, die er volgens haar nu echt aan zat te komen. Johan Derksen zag ik in VI Vandaag begaan zijn met zijn werkgever John de Mol die bij een eerdere reprimande richting Rietbergen, volgens Derksen, voor een enorm ‘dilemma’ had gestaan, want de familie-eer én een succesvol programma stonden tegelijkertijd op het spel. En Özcan Akyol zag ik in hetzelfde programma de naar overkill neigende aandacht voor het gedrag van Jeroen Rietbergen wegwuiven door te beweren dat dit niet zomaar een sappig incidentje was in de entertainmentwereld, maar een illustratie van scheve verhoudingen op talloze werkvloeren in heel Nederland.
Verder zag ik een batterij advocaten aanschuiven om allerlei juridische consequenties voor ‘vieze Jeroen’ door te nemen. Zag ik een gebruinde psychiater niet heel veel toevoegen aan wat anderen al hadden gezegd (maar hij pikte zijn tv-minuutjes toch lekker mee). En zag ik bij Op1 een voormalig tv-recensent van de Volkskrant met een gereformeerd hoofd en een zuinig mondje zijn bijdrage leveren aan de verdere omklemming van Rietbergen.
Onlangs hoorde ik een journalist beweren dat van het toeslagenschandaal ‘moeilijk tv te maken was’, dat de ernst van de affaire daardoor niet doordrong en dat kiezers daarom maar gewoon op Rutte zijn blijven stemmen. De slachtoffers van de Belastingdienst zouden niet ‘sexy’ genoeg zijn.
Over een ding hoeft Jeroen Rietbergen zich vanaf heden geen zorgen te maken: zijn zelf toegegeven ‘grensoverschrijdende gedrag’ zal niet om aandacht hoeven te smeken en als gespreksonderwerp op tv blijft hij nog wel even megasexy.
Gisteravond was hij de G-spot van talkshow-Nederland.
Lees ook van Hans van Willigenburg:
