Omdat ik toch in Amsterdam was ging ik naar Madame Tussaud en begon ik te schreeuwen: ‘Ik wil het beeld van Marco terug! Ik wil het beeld van Marco terug!’ Het is namelijk zo dat het wassen beeld van Marco Borsato sinds vorige week verwijderd is. Tevens schreeuwde ik: ‘Ik wil het beeld van Ali terug! Ik wil het beeld van Ali terug!’ Het is namelijk zo dat het wassen beeld van Ali B. al veel langer dan vorige week is weggehaald. Een suppoost kwam naar mij toegelopen, en vroeg of ik het museum wilde verlaten. Ik zei: ‘Ik ga hier pas weg als de beelden van Marco en Ali terug op hun plaats staan’, maar het was nogal een potige kerel die mij bij de schouders nam en mij Madame Tussaud uitduwde tot ik op straat stond. Daar brulde ik in het rond: ‘John de Mol is mijn held! John de Mol is mijn held!’ Mensen keken mij geschrokken of afkeurend aan.
Terwijl ik niks anders had willen uitdrukken dan dat John de Mol, na z’n passage in het internetinterview met BOOS van Tim Hofman, geheel ten onrechte werd uitgescholden, beticht, vernederd, bekogeld met stront en beschuldigd van allerlei zaken waar hij in wezen niks mee te maken had. John had zeer kalm en waardig geantwoord op de tendentieuze vragen van Hofman, de gast met de verschrikkelijkste baard en de afschuwelijkste tattoo’s van heel Nederland, en dat wil wat zeggen.
Waar John vooral op gepakt werd was dat hij meende dat vrouwen, indien ze door mannen worden lastiggevallen op de werkvloer, meteen naar het betreffende loket moeten hollen en daar hun beklag doen bij de verantwoordelijke medewerker, die instaat voor het ingrijpen bij seksuele onverdraagzaamheid, dubbelzinnige opmerkingen en berichten, betasten, ongewenste erotiek, of boutades over je uiterlijk, je ondergoed, of je enorme tieten.
John voegde daaraan toe dat, als vrouwen geen aangifte doen, niemand kan weten, en hij als grote baas zeker niet, dat deze vrouwen het slachtoffer van een of meerdere mannen zijn geworden. Verder hield John zich wijselijk op de vlakte, en deed hij geen opzienbarende uitspraken over orkestleider Jeroen Rietbergen, jurylid Ali B. of de beste zanger van Holland, Marco Borsato, en John heeft het recht om zich omtrent individuele gevallen in een soort van zwijgen te hullen, al zei hij wel dat hij Jeroen Rietbergen reeds in 2019 bijna op z’n bek had geslagen omdat toen al geruchten gingen over de losse handjes en de vieze whatsappberichten van de toenmalige zwager van John.
Overigens kon ik niet nalaten om in de lach te schieten toen werd geopperd dat Rietbergen tegen een of ander ongetalenteerd zangeresje had gezegd: ‘Ik heb een grote pik.’ Inderdaad kun je het beter anders aanpakken als je een grietje wil behagen.
En Ali B. verklaart dat hij tenimmer een vinger op een vrouw heeft gelegd zonder haar toestemming, laat staan dat hij ooit, zoals een beschuldiging luidt, een vrouw verkracht zou hebben. Moeten we Ali B hieromtrent geloven? Het is een dubbeltje op z’n kant, en als, na diepgravend onderzoek, blijkt dat Ali B. effectief heeft gelogen en waarlijk iemand heeft verkracht, dan moet hij tot twintig jaar cel worden veroordeeld. Voor Marco Borsato mag mijns inziens een straf van zeven jaar volstaan en Jeroen Rietbergen moet voor de rest van z’n dagen opgesloten worden in een psychiatrisch instituut, waar hem twee keer per jaar een opblaaspop ter beschikking wordt gesteld, zij het, om hem te pesten, een mannelijke opblaaspop.
We kunnen besluiten dat het gedoe over The Voice en soortgelijke kutshows wel weer zal overwaaien, en dat John de Mol er tegenwoordig uitziet als een mannetje van tachtig jaar. Zou John last hebben van zorgen, problemen en muizenissen? Het zou heel goed kunnen.
Lees meer van Herman Brusselmans:
