Met zijn gebruikelijke air van zelfverzekerdheid beweerde Sander Schimmelpenninck onlangs dat hij ver voor de mondkapjesaffaire, met Sywert van Lienden in de hoofdrol, had gezien dat die jongen niet te vertrouwen was. En dat hij niet begreep dat anderen niet hetzelfde zagen als hij: een jongen ‘waaraan een steekje los zat’. Zo kennen we Sander: als hij zijn gelijk op enigerlei wijze kan consumeren, zal hij het niet laten. Zijn merk moet en zal grossieren in juiste, moreel brandschone inschattingen en conclusies.
Nu ga ik mezelf absoluut niet vergelijken met Sandertje. Noch heb ik de kracht, noch de behoefte en noch het talent om de samenleving te redden, maar beperk me grotendeels tot het opschrijven van wat ik zie. En wat ik als twintiger bij De Volkskrant om me heen zag – we spreken hier over eerste helft jaren ’90 – was een kaste van mensen, journalisten in dit geval, die zich over alles bekommerden, behalve ‘het volk’ waarvoor ze, slechts in naam natuurlijk, die krant maakten.
Ik had toen echt geen vergrootglas nodig om te zien dat de voornaamste reden voor het handelen van het journaille de toelating tot ‘de keuken van de macht’ was, of die macht nu uit politici, ambtenaren, managers, bedrijfsiconen, artiesten, kunstpausen of topsporters bestond. Kort samengevat: iedereen bij De Volkskrant wilde zich ‘ertussen wurmen’, likken naar boven was de norm. Gelukkig hoefde ik zelf niet tussen die enge kaste rond te lopen; als freelancer deed ik vier jaar lang voor De Volkskrant wat ik tot op de dag van vandaag doe, ik leverde stukken aan vanaf mijn woonadres.
Waarom deze inleiding? Vrijdag kwam bij de SBS6-talkshow VI Vandaag een #Metoo-affaire ter sprake die in 2016 bij De Pers Groep (DPG) heeft gespeeld, het Belgische conglomeraat dat tegenwoordig eigenaar is van De Volkskrant en talloze andere printmerken, waaronder Trouw, Algemeen Dagblad, NU.nl en Donald Duck.
Het concern onderscheidt zich tegenwoordig op precies dezelfde manier als De Volkskrant zoveel jaren terug: het schurkt tegen de macht, staat – wat de nieuwsmerken betreft – bekend om een-tweetjes met Haagse voorlichters en is zich driftig aan het voorbereiden om zich ‘ertussen te wurmen’ bij een nieuwe elite die ze deels zelf aan het creëren zijn: een door ‘woke’ geïnspireerde generatie van activisten die in zowat elke tweede zin het woord ‘gelijkheid’ debiteert. (Denk aan het recente slijmen richting Joris Luyendijk.)
Maar vrijdag, bij VI Vandaag, bleek dat DPG en de hoog op het morele zadel zittende hoofdredacteuren van die club, al zes jaar zwijgen als het graf over de ware reden waarom ene Jaak Smeets, nota bene de ‘architect’ van de gretig aftrek vindende journalistiek van de vele DPG-titels, destijds is ontslagen. Afgaand op wat nu bekend is, heeft deze Smeets inzake seksueel grensoverschrijdend gedrag een veelvoud op zijn kerfstok ten opzichte van de dickpics die Marc Overmars bij Ajax fataal zijn geworden.
Nu voelde Johan Derksen de aandrang om de brenger van dit lelijke nieuws over DPG, podcastmaker Yves Gijrath, verdacht te maken. En vervolgens ‘privacy’ op te voeren als valide reden voor die hoofdredacteuren om in alle talen te zwijgen. Alles goed en wel, maar de ironie is natuurlijk dat al die DPG-titels al jaren voorop gaan in het moord en brand schreeuwen over #Metoo, maar kennelijk jarenlang een Metoo-pleger in eigen gelederen gedoogde. En de werkgever is van AD-columniste Angela de Jong, die als een moreel onbesmette akela over smoezeligheden op de Gooise matras bericht, met de sloop van de familie De Mol als ogenschijnlijke topprioriteit.
Of deze uitzending van VI Vandaag iets aan het rollen zal brengen, zal de tijd spoedig leren. De vertakkingen van DPG zijn talrijk. Een ding staat wél vast en komt gezien mijn ervaringen bij De Volkskrant niet als een verrassing: dat een Belgisch concern met een dubbele moraal en talloze lijntjes naar de macht een groot deel van de Nederlandse media beheerst, zelfs neigt naar een bijna-monopolie, is hoogst ongezond.
Je zou bijna zeggen: ‘Ook hier heersen Orbán-eske toestanden.’
Lees meer van Hans van Willigenburg:
