Zo, amigas e amigos, eindelijk heb ik even een Completa-momentje voor mezelf in Villa Vischlugt, na al dat globetrotten door de krochten van mohammedaans Europa.
Zo dadelijk de vertrouwde en vooral gezellige rubriekjes van Laetitia, Spanjeman Raúl en Dokter Kildare (over hele nare Portugese soa’s dit keer!) maar ik moet het eerst even met u hebben over de Ecovia van de Litoral, het fietspad dat de hele Algarve doorkruist. Althans, dat is de bedoeling, want op het traject tussen Olhão en Fuseta gaat het verschrikkelijk mis.
Wat wil het geval?
De ellende begint meteen bij de plaatselijke camping, een oord waar u dood noch levend gevonden wil worden, tenzij u dol bent op Franse, Duitse en Nederlandse tokkies.
Het pad tussen de camping en het schattige Ria Formosa Natuurpark ziet er zeer aanlokkelijk uit en het riekt het heerlijk naar dennenbomen, maar dan begint de ellende: de fietser stuit op een hek dat potdicht zit.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Tot een jaar geleden was die poort gewoon open en liep er een prachtig pad langs de kippenlijn van de Algarve, tot aan de Praia dos Covacos. De eigenaar van het enorme stuk land waarover de houten vlonders van de Ecovia zouden moeten komen wilde vermoedelijk veel centjes zien van de diverse overheden en kreeg die niet. Eerst ging het hek dicht en vervolgens liep iedereen om een muurtje bij het spoor heen. Boer nog bozer en hij gooide de hele teringzooi vol met enorme rotsblokken.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Dat weerhield de fietsers, joggers en cruisende campinghomofielen er niet van om gewoon over de rotsblokken te klauteren of een stukje langs het spoor te lopen, om vervolgens toch verder te gaan over het land van de boer, dat tot een soort riviertje loopt. Bij eb kan je daar makkelijk oversteken, bij vloed is het water zomaar anderhalve meter hoog, en al helemaal bij volle maan. Na nachtelijke escapades en strapatsen in de grote stad Olhão ben ik meestal genoodzaakt te voet terug te keren naar Villa Vischlugt.
Ik kan huiswaarts waggelen over de EN125, de nationale dodenweg van Portugal, maar dan is de kans levensgroot dat ik word geplet door een stomdronken automobilist en dat zelfs mijn honden hun baasje dan niet meer herkennen. Portugezen zijn de allerslechtste chauffeurs van Europa en zelfs in Egypte en Nigeria zou men schrikken van de doodsverachting waarmee het anders zo levenslustige volkje de weg opgaat.
Mijn sluiproute is vooral bij volle maan bijzonder romantisch want dan word ik begeleid door een concert van nachtvogels en gehuil van mij onbekende inheemse diersoorten. En dan begint dus de ellende: als ik pech heb is het suffe stroompje een kolkende maalstroom. Erboven loopt een spoorbrug maar de afstand tussen de dwarsliggers van het spoor is zo groot dat ik zo in die gapende gaten kan donderen met mijn dronken kop en alsnog verzuip of in ieder geval een nat pak haal en dan gaat moeders de vrouw nóg meer mopperen.
Een jaar geleden, toen de boer nog niet de oorlog had verklaard aan Jan en Alleman, zag ik tot mijn krankzinnige vreugde dat er een houten fietsbrug over de rivier de doods werd gebouwd, als onderdeel van de Ecovia.
Maar het laatste stukje werd nooit afgebouwd vanwege de Boze Boer!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Dat is slecht nieuws voor mij maar het is ook héél goed nieuws want nu moeten moddervette, zwetende midlifecrisis-kereltjes in fluorescerend lycra helemaal omrijden over de dodenweg EN125, om alsnog pelotonsgewijs luid schreeuwend langs de knusse huisjes van de keurige bewoners van de Praia dos Covacos te scheuren.
Vuile gore Ecovia-kutfietsers! Opzouten!
Maar ook op dit traject zijn er nieuwe obstakels. Een stukje Ecovia gaat over privéterrein pal aan de lagune en de eigenaar heeft zijn woonst met kettingen afgesloten voor vreemdelingen. Gelijk heeft hij!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Nu moeten de vieze acrylopa’s met hun fiets door de modder baggeren en dat is de hel als het vloed is.
Als je dan eenmaal helemaal aan het einde van de baai bent, zo ongeveer bij Bias, is er weer een schitterende houten vlonder die door een waanzinnige natuurgebied helemaal tot Fuseta loopt. Dat dan weer wel! We kijken even naar de beelden.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Goed, u ziet het: ook wij in de Algarve hebben het niet makkelijk al kan je nog overal schijtpapier en zonnebloemolie krijgen.
De Nederlandse Breiclub in Portugal.
Das war einmal, hoor ik u denken. Maar niets is minder waar. De breiclub is springlevend. Op Facebook stikt het ervan: de koude-vluchtelingen-breiclub, de Hollandse-nieuwe-breiclub, de Tweedehands-breiclub, de Wandel-breiclub, de Ik-ga-naar-Albufeira-breiclub-verhuizen-club etcetera etcetera.
Je struikelt over de Nederlandse Portugal-clubs op Facebook. Lid worden van zo’n breiclub is geen enkel probleem want je hoeft er niet voor te kunnen breien. Sterker nog: je hoeft helemaal niets te kunnen of te bedenken want de club breit er gewoon een heel gebeuren van.
De breiclub is van iedereen en voor iedereen.
Wat gebeurt er zoal bijvoorbeeld op de Nederlandse koude-vluchtelingen-breiclub.
Er wordt vooral veel gevraagd over het klimaat. Bijvoorbeeld: “Wij gaan over drie weken naar naar Portugal op vakantie, wat voor weer is het dan”? Maar ook: “Wie weet waar je spijkers kunt kopen in de buurt van Almancil?”
En dan reageren er heel veel mensen op een dergelijke vraag. En ontstaan er discussies over het klimaat dat er over drie weken aankomt en voor je het weet beland je in een debat over stikstof en climate change en wordt er gescholden op Greta Thunberg. Dat werk. En intussen gaat het allang niet meer over de vraag wat de temperatuur in Portugal over drie weken is.
Bij de doe-het-zelf-breiclub wordt vaak gevraagd waar de beste camperreparatie zit en dan eindig je vaak in een discussie over dat camperaars vies zijn en poepen in het wild en dat het hun eigen schuld is dat ze nu niet meer wild mogen kamperen.
Kortom: het breien op de breiclub is van onschatbare noodzaak want alle deelnemers moeten gevoed worden. Het is een uitstekend tijdverdrijf voor mensen die geen boeken kunnen lezen of even niet hun vrouw hoeven aan te horen. Want breien is er vooral ook voor mannen.
Het lijkt wel of de debilisering sinds de komst van internet alleen maar is toegenomen. Hoezo stel je je vragen aan breiclubs als er Google en Wikipedia is? Het is mij een raadsel: volstrekte leken die hun mening geven over het klimaat in Portugal.
Ik zou zeggen: ga iets nuttigs breien, mondkapjes bijvoorbeeld. Of je auto behangen. Maar stop met dat geleuter op de Facebook-breiclub!
¡Buenos días a todos! Uw mannetje in Spanje heeft het allemaal weer een weekje overleefd. Hoewel het nieuws natuurlijk ook in Iberië voor een groot deel wordt beheerst door de Russische inval in Oekraïne – niet tof Vlad, stop daarmee – is de oorlog op eigen bodem zeker geen pagina-vijf-onderwerp. De oorlog in en om de supermarkten.
Mensen slaan elkaar bijkans de koppen in voor een flesje aceite para freír. Lege schappen domineren de socials en voorpagina’s van de kranten en nieuwssites.
Meel 70% in prijs gestegen and counting.
Zonnebloemolie, onverkrijgbaar. Toiletpapier? Geen probleem, iedereen heeft nog Covid-voorraad. Vrachtwagenchauffeurs gaan w̶e̶l̶ ̶n̶i̶e̶t̶ ̶w̶e̶l̶ ̶m̶i̶s̶s̶c̶h̶i̶e̶n̶ ̶t̶o̶c̶h̶ ̶n̶i̶e̶t̶ ̶o̶h̶,̶ ̶w̶e̶l̶ gedeeltelijk in staking, mede vanwege de hoge dieselprijzen maar niet in het minst vanwege ‘waarom niet?
En de regering? De regering stelt maximumprijzen voor elektriciteit en gas in het vooruitzicht en een verlaging van de benzineprijs aan de pomp, wat een besparing van gemiddeld vijftien ballen per tankbeurt op zou moeten leveren. Vier miljard gaat dat kosten. Van wiens geld? Geen idee, maar met een socialistische regering mag u er gerust van uitgaan dat de burger, al dan niet Iberisch, het mag lappen. Met een schuin oog wordt er alweer naar Brussel gekeken.
Terwijl er ondertussen na getouwtrek van ruim een half jaar door het ministerie van Arbeid en Sociale Zaken openheid wordt gegeven over de staatswoning van de communistische minister en vicepremier, die daar geheel volgens de socialistische idealen geen zin in had en de wettelijk verplichte transparantie om zeep trachtte te helpen. Wat blijkt, het nieuwe boegbeeld van de anti-systeempartij met communistische achtergrond bewoont een appartement van vierhonderdenvierendertig vierkante meter in hartje Madrid, op kosten van de kudtburger.
Terwijl de werkloosheid gierend uit de klauw dreigt te lopen in Spanje en Mo, de agrarisch assistent van mijn buurman voor vijfenveertig uur werken per week, weer of geen weer, een schamele twaalfhonderd eurootjes meekrijgt om zijn gezin van zes, oudste dochter is getrouwd en gelukkig het huis uit, van onderdak en voedsel te voorzien. Een bedrag waar ministers van de ‘samen kunnen we dat’-partij nog geen week van zouden kunnen rondkomen in hun eentje.
Zo zie je maar weer, alles is relatief. De ondergang van GroenLinks in Amsterdam bijvoorbeeld – iets wat best gevierd mag worden – haalt hier geen enkele nieuwssite.
Maar goed, de te verwachten voedselsituatie doet een eerder advies om toch vooral het een en ander zelf te verbouwen toch actueel maken.
Rondom hoor ik mensen praten over wat ze allemaal van plan zijn in hun tuin te gaan planten dit jaar om het leven betaalbaar, gezond en leuk te houden.
Ik weet niet hoe dat in Nederland zit maar hier – en in Portugal zal dat niet anders zijn – heeft elk dorp een cooperativa alwaar de keuterboer zijn plantgoed haalt. Het voordeel daarvan is dat je niet wekenlang met de moed der wanhoop wel water geeft aan je zaaibakje, of als dat niet werkt een tijdje niet en uiteindelijk zit je met dertig lege potjes en vijf tomatenplantjes waar geen tomaatjes aankomen want genetisch gemanipuleerd.
Dus, tip van Raúl: koop zaailingen, het voorkomt een boel teleurstelling en kost waarschijnlijk minder dan de zakjes zaad van het tuincentrum. Bovendien wordt het inrichten van je moestuinhoekje op balkon of daadwerkelijk in de tuin een stuk makkelijker. Je ziet meteen wat waar staat en je vertrappelt niet per ongeluk dat ene kleine steeltje dat tóch het koppie boven het maaiveld had uitgestoken.
Voor minder dan twee tientjes hoef je de hele zomer alleen nog naar de supermarkt voor bier, naar de bodega voor wijn en naar het terras voor een lekker kopje koffie en een babbeltje.
Mocht zo’n minimoestuin te klein zijn voor je ego, ook deze week heb ik weer een niet-te-versmaden-lappie-grond-met-inmueble voor jullie gevonden. Kijk gerust even rond.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Deze 15.000 vierkante metertjes zijn al voor een schamele vierendertig mille in eurootjes van u! Dat is toch werkelijk geen geld om eindelijk uit te kunnen roepen, zoals wij op de redactie van de Portugal Post veelvuldig plegen te doen; ‘Living the dream!‘ Een linkje naar de makelaar vindt u hier mocht uw interesse gewekt zijn.
Goed lieve amigas y amigos, ik rol de mouwen op en de tuin in. Door de regen van afgelopen week kan ik eindelijk de spade weer de grond in krijgen. Planten ga ik, veel en lekker.
¡Hasta pronto!
Kom er maar in, Kildare!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Bom Dia beste dokter Kildare-fans en ander olijk lezersvolk!
Alweer een domingo onder de Iberische zon, beste vrienden, en dus weer tijd voor een praktijkervaring van uw immer toegewijde geneesheer in Portugal!
In Nederland zijn de stemformulieren ontrafeld, met uitslagen vaak tot genoegen van velen en nog gróter ongenoegen voor vele anderen die van de uitslag uitslag kregen, maar in alle gevallen is het aan het eind van het verhaal de democratie die heeft gesproken. Een stad of land krijgt het bestuur wat het verdient, daar weten we in Portugal al eeuwen alles van en hebben de Portugezen overigens in 1974 even een ‘kleine’ correctie in aangebracht en de República uitgeroepen! Er is dus nog hoop!
Maar goed, het wordt deze keer een bijzonder praktijkepistel, beste mensen, doch eerst even terug naar het praktijkverhaal van vorige zondag en de reacties daarop, dank hiervoor! Zoals ik schreef komen astmatische klachten regelmatig voorbij in de praktijk en brengt de diagnose vaak verbaasde reacties teweeg omdat het voor veel mensen een nieuwe, bepaald niet prettige en vaak angst veroorzakende ervaring is.
Dat bleek ook uit de reacties die bijna allemaal gingen over de paniek die over je komt bij een eerste astmatische aanval gepaard gaande met benauwdheid. En veel reacties van mensen die de schimmellucht herkenden en bezwoeren ermee aan de slag te gaan! Prevençāo e melhor que a cura, oftewel voorkomen is beter dan genezen, lieve reizende zonaanbidders!
Een bijzonder praktijkverhaal deze keer zoals ik al aangaf, beste Kildare fans! Dit keer geen verhaal over de grijzegolf-vinho-branco-genieters aan de terrastafels rondom de camperplaatsen of toeristenherbergen, maar ervaringen rechtstreeks uit het bruisende leven van jeugdige Algarve vakantie‘genieters’, verlost van ouderlijke toezicht en macht! Zeg maar; diegenen die overdag slapen en in de nacht tot actie komen en toeristendorpen als Albufeira en andere bekende hotspots tot (l)(b)even brengen.
In plaats van de grijzegolf ditmaal dus de golf van jongeren, wellicht beter te benoemen als golf van veelvuldig diep-lavelozen, want als het juveniele, op kneiterhardlawaai – wat ze muziek noemen – deinend vakantiebezoek huishoudt in de populaire jongerenbestemmingen, staan de straten blank van gemorst bier en ander alcoholhoudend vocht, hier en daar vermengd met van een lantarenpaal druipende urine.
Nou doutore, zult u denken, lekker belangrijk dat tuig, geen last van en niets nieuws onder de zon. Daar heeft u gelijk in want de grijzegolf Algarve-bezoekers zien we vaak in de overwinterperiode, dus zal die categorie geen last hebben van de gebroken bierglazen op straat en de navenante bierplassen op de kasseien.
In de praktijk van uw trouwe médico de ferias is het echter andere koek! Naast veel kleine traumagevalletjes van door wankel-evenwicht veroorzaakte valpartijen, dronkenmans-knokpartijen en ander ongelukkige samenloop van omstandigheden, is er echter een ander probleem. En dat probleem heet ‘onoverdachte gevolgen van seksuele uitspattingen’, zoals dreigende zwangerschappen en SOA’s ofwel: Seksueel Overdraagbare Aandoeningen.
Onder de door uw doutore bedachte slogan ‘drank trekt meer kleren uit dan je achteraf lief wordt’ gebeurt er nogal het één en ander onder de Algarviaanse maan en in het aangezicht van de mediterrane branding, beste meelezers. En dan heb ik het niet over lieflijke dinertjes aan het strand bij het licht van de daarbij zo geliefde planeet, amigas e amigos van de romantiek!
Uw doutore wordt tijdens de férias de juventude zeer frequent bezocht, om niet te zeggen overspoeld door nerveus jongerentuig van zowel vrouwelijk als mannelijk geslacht, met een stotterend, blozend en verontschuldigend verhaal over ‘een ongelukje’ wegens àfwezigheid van geest door áánwezigheid van liters alcoholische versnapering in de darmen én de kleine bloedsomloop, de hersenen dus.
En zo komt het in het ‘hoogseizoen’ voor dat de vraag naar de medische morning-after oplossing na een seksuele uitspatting, de in Portugal schaarse beschikbaarheid van de desbetreffende medicatie bijna overtreft!
Na de standaard foei-preek van uw doutore met de quoot: “Na drie minuten zaligheid komt negen maanden narigheid” én een nerveuze morning-after pil ervaring – niet zo leuk om een dag van je vakantie kotsend op te offeren na zo’n pilletje – liggen er, bij de gevolgen van die onnadenkendheid bij de maanverlichte branding, nog heel andere gevaren op de loer en dat zijn, zoals gezegd, de SOA’s!
Het vaak onbesuisde seksuele gedrag van het beschonken pesquisa de fèrias veroorzaakt nogal wat ellende door geslachtsziekten en dat leidt vaak tot minder leuke vakantieherinneringen zullen we maar zeggen. Het: ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’, gaat dan een heel eigen, macaber leven leiden. Een extra vervelende dimensie van geslachtsziekten is dat ze vaak pas (veel) later tot ‘bloei’ komen en, nog vervelender, soms zelf helemaal niét worden opgemerkt bij degene die besmet is. Dat klinkt leuker dan het is, omdat het vaak een aantal ernstige bijwerkingen veroorzaakt, van onvruchtbaarheid tot en met hersenbeschadiging én natuurlijk het bekende AIDS. Daarnaast ben je als drager van een SOA een besmettingshaard zonder dat je er soms van op de hoogte bent.
Er zijn zes regelmatig voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen in het Westen, waarvan de chlamydia met zo’n 70.000 besmettingen per jaar in Nederland wel de meest voorkomende is. Een kleine rekensom leert dat dat rond de 200 besmettingen per dag zijn, laat dat even inwerken! Chlamydia is, onbehandeld, een risicovolle besmetting die onvruchtbaarheid teweeg kan brengen en steeds weer herbesmetting brengt bij de partner. Het is eenvoudig te behandelen met antibiotica, maar wordt soms niet of nauwelijks opgemerkt vanwege de geringe klachten en is daardoor toch een niet te onderschatten ernstige aandoening.
Op nummer twee staat de genitale-herpesinfectie. Het is een zeer besmettelijke virale-infectie met het Herpes Simplex-virus en kan zich op vele plaatsen op het lichaam manifesteren als pijnlijke, jeukende blaasjes. Deze blaasjes zijn extreem besmettelijk, maar ook als de blaasjes niet aanwezig zijn blijft de drager besmettelijk. Bekend is het Herpes Simplex vooral als het lipvirus. Klachten zijn goed te behandelen, maar het virus zal levenslang in uw lichaam aanwezig blijven en vooral bij verminderde immuunsterkte – bijvoorbeeld door stress – opportuun worden en blaasjes, meestal in de binnenzijde van uw ellebogen en knieholten, veroorzaken. En natuurlijk op de lippen. Herpesinfecties komen zo’n 30.000 keer per jaar voor in Nederland.
Een zeer ernstige, en helaas onder hetero’s weer in aantal stijgende vorm van SOA is het alom bekende Syfilis. Syfilis is een zéér gevaarlijk aandoening die onbehandeld tot schade in het hele lichaam leidt, tot en met schade aan de hersenen. Vroeger werden mensen door Syfilis-hersenbeschadiging gek en werden ze opgesloten in kooien. Syfilis dient dan ook absoluut behandeld te worden met antibiotica en de patiënt dient daarna twee tot drie jaar onder controle van een arts-specialist te blijven. Deze aandoening komt tegenwoordig helaas weer zo’n 20.000 keer per jaar voor.
Het veelbesproken HPV-virus is de oorzaak van zo’n 40.000 keer per jaar geziene SOA die genitale wratjes veroorzaakt. Ook dit virus is zéér besmettelijk en kan zelfs via een handdoek, waar een besmet persoon zijn of haar handen aan heeft gedroogd, worden overgebracht. HPV komt in twee vormen voor, waarvan één verantwoordelijk is voor baarmoederhalskanker, de vorm waarvoor er een preventieve inenting bestaat.
Ook weer stijgende in besmettingsaantallen is de Gonorroe of ‘druiper’. Gonorroe is een bacteriële besmetting waarbij de bacterie zich in de vagina, op de penis of in de mond en ogen nestelt. Het is met antibiotica gemakkelijk te behandelen. Onbehandeld zal het uiteindelijk onvruchtbaarheid veroorzaken. Gonorroe is, zoals gezegd, in aantal weer stijgende in het Westen en komt zo’n 20.000 keer per jaar voor in Nederland.
Als afsluiter van de reeks meest voorkomende SOA’s kennen we de bekende HIV (humaan immunodeficiëntie virus) besmetting, die zal leiden tot AIDS (Acquired Immune Deficiency Syndrome) waarvan ik vorige week al aangaf dat de gemiddelde tijd tussen de infectie met het HIV-virus en het optreden van AIDS gemiddeld tien jaar duurt! Terwijl de drager ál die tijd besmettingsbron is! Onnodig te vertellen dat als je immuunsysteem zijn werk niet meer doet (AIDS) je in absoluut levensgevaar verkeert. Gelukkig is er – zware . medicatie, maar zéker hier geldt: beter voorkomen dan genezen! Deze SOA is vooral bekend als aandoening in de homoscene en komt in Nederland zo’n 1000 tot 1500 keer per jaar voor.
U zult begrijpen dat bij al deze seksueel-infectieuze aandoeningen het altijd beter is ze te voorkomen dan ermee naar de dokter te moeten. Uw begripvolle médico probeert dit ook met stelligheid steeds weer uit te leggen aan het biersleurpend juveniele Algarve-vakantiebezoek, met overigens en helaas niet altijd het beoogde resultaat. Nou heb ik veel begrip voor jeugdige onbezonnenheid, maar als de blaren van die onbezonnenheid je soms een leven lang blijven achtervolgen, betekent dat dat er ook door de ouders beslist gerichte aandacht aan dit onderwerp dient te worden besteed. Mocht u hieraan twijfelen kijk dan nog even naar de enorme cijfermatige aantallen besmettingen en bedenk dat daar helaas weer een stijgende lijn in zit.
Nou, beste student-meelezers, het werd een ander zondagpraktijkpraatje en onderwerp dan u gewend bent, maar zeker een onderwerp van belang in de dagelijkse praktijk van een Portugese (én Nederlandse) dokter tussen (f)(b)eestvierende Nederlanders onder de zon!
Van onder een blauwe hemel met koperen ploert wens ik u al het goede én een oplettende plaatselijke politieke agenda!
Até o próximo domingo queridos leitores!
Uw dokter James Kildare.
P.S.
“Zij: Altijd maar dat gezeur over seks, praat eens over het weer!
Hij: Oké, wanneer doen we het weer?”
Lees meer van de Portugal Post:
