Scoop! Rob Hoogland bevallen van Portugese zoon. Verder in uw Portugal Post: de heerlijke rubriekjes van dokter Kildare, Spanjeman Raúl (die net bevallen is van Bella) en onze razende makelaarster Laetitia deelt alle geheimen over haar poes.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Amigas e amigos, er is weer blijdschap in Huize Hoogland na het tragische overlijden van Ruby, die in de Telegraaf-columns van ome Rob Bavink werd genoemd. Rob en Wil zijn bevallen van een blakende Portugese knul met de zeer Portugese naam Bobbie.
Bobbie komt uit Quinta dos Cães in Lagoa en dat ligt in de Algarve. Deze hondenopvang/rescue is onderdeel van Animal in Need, waarvan Rob ambassadeur is. Hun grote asiel ligt in het Spaanse La Línea de La Concepción, mijn favoriete drugsdoorvoerhaven aan de voet van de rots van Gibraltar. Notabene mijn eigen Volkskrant voerde een blinde hetze tegen Animal in Need, hetgeen voor mij dé reden was om ontslag te nemen bij de Azijnbode en naar het hondvriendelijke GeenStijl over te stappen.
Ome Rob en ik hebben vanwege mijn 60ste verjaardag een crowdfunding gedaan voor het asiel bij mijn dorp en haalden toen maar liefst 15.000 euro binnen. Een en ander kunt u terugzien in deze schitterende roadmovie – Fear and Loathing in the Algarve – die Joris van Os en Jurriaan Maessen over onze heldhaftige liefdadigheidsactie maakten.
Goed, dat kunt u allemaal teruglezen in onze bestseller Het Grote Straathonden Boek, die inshallah dit najaar uitkomt.
Ome Rob was zo lief om speciaal voor u, de trouwe lezer, een fraaie stukje proza te wijden aan Bobbie, de kersverse boreling uit de Algarve. Kom er maar in, ouwe reus!
Probleempje, Don Arturo en vrienden van de Portugal Post (m/v/x). Eigenlijk wil ik een opmerkelijk cultureel toe-eigeningsgevalletje bij onze geliefde oosterburen duiden. Dat zou lekker scoren bij het gezondverstandpubliek en er moet in deze sombere oorlogstijden ook eens flink kunnen worden gelachen.
Maar het lukt niet. Mijn tijd wordt compleet in beslag genomen door Bavinks opvolgster, die tot deze week Pipoca heette en inmiddels Bobbie omdat een verslaggevershondje sinds Kuifje geen andere naam mag dragen. Het journaille is dat in mijn optiek postuum verplicht aan Hergé.
Waar precies in Portugal dat kreng de eerste twee jaar van haar leven heeft doorgebracht is bij het rescueteam dat haar van straat plukte onbekend, maar het zou mij niet verbazen als zij tot de laatste wilde dieren behoort die begin dit jaar uit de Portugese circussen verdwenen, zoals de stichting AAP destijds trots in een persbericht liet weten.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Het kan bijna niets anders of Pipoca – Portugees voor popcorn – maakte deel uit van een act waarbij de deelnemende dieren op grote hoogte door brandende hoepels sprongen. Ik sluit zelfs niet uit dat het beestje daarbij tot groot enthousiasme van het hooggeëerd publiek haar eigen versie van de Cassina-Kovacs-Kolman-combinatie liet zien, de drievoudige sprong waarmee Epke Zonderland in het Londen van 2012 de Olympische titel op de rekstok bemachtigde. Geloof het of niet: zij springt, met haar hoogte van slechts 30 centimeter en gewicht van zes kilo, uit stand op mijn (verhoogde!) aanrecht, met name wanneer zij ervan op de hoogte is dat daar, als geste van het vrouwtje voor het baasje, een salted caramel schuimgebakje op een schoteltje is neergezet.
Herkent u nu mijn probleem?
En ik had zo graag een nieuwe term willen introduceren vandaag. Met verwijzing naar de vrijmibo, algemeen geaccepteerd nu, dacht ik aan kliwogen, waarmee alle klimaatwaanzin (kli), woke-idiotie (wo) en genderterreur (gen) onder één noemer zou kunnen worden samengevat.
Voorbeeldje?
Oké, eentje dan.
De blanke singer-songwriter Ronja Maltzhan mocht vrijdag vanwege haar kapsel niet optreden bij een klimaatstaking in Hannover. “De reden is dat we juist bij deze wereldwijde klimaatstaking inzetten op een anti-kolonialistisch en anti-racistisch verhaal, waarbij het voor ons niet verdedigbaar is een wit persoon met dreadlocks op het podium te hebben”, zei organisator Fridays for Future, die tevens stelde dat deze vorm van haardracht uitsluitend verbonden kan zijn met de identiteit van zwarte mensen.
Dat schreeuwt om een snedig stukje commentaar, als je het mij vraagt, maar dat lukt ditmaal domweg niet, onder andere omdat ik zojuist toevallig met weer een nieuwe act van Bobbie heb kennisgemaakt, die mij dwingt de keukenvloer te gaan moppen.
Kliwogen?
Vergeet het maar.
Hopomi zal je bedoelen.
Voor één keer geef ik u de volledige naam: hondenpoepmisère.
En dat kolerebeest is nog hartstikke non-binair ook.
Nu we het toch over onze trouwe viervoeters hebben: hier is Laetitia met een ditjes & datjes over Portugezen en hun huisdieren.
Want, leuke, lieve lezers: je hebt Portugezen met een gezelschapsdier (meestal een hond) maar je hebt ook Portugezen die huisdieren hebben zoals een geit, een varkentje en een kip. Daar tussendoor scharrelt meestal een hond, maar die hond is dan beslist geen gezelschapsdier.
En daar zit dus een groot verschil; een hond is in Portugal meestal letterlijk de underdog. Het is extreem hoe de Portugees soms met zijn hond omgaat, of beter gezegd: links laat liggen.
De schrijnende gevallen zien we in Nederland allemaal voorbijkomen op de televisie, bijvoorbeeld over zielige-honden-organisaties. Dit soort organisaties bestaat in Portugal maar nauwelijks of niet. Waarom zou je geld uitgeven aan een hond of kat? Een kip levert tenminste nog producten op en een geit ook.
Als er opvang bestaat is dat meestal opgezet door expats met een hoop poen. Ik werk al enige tijd bij een opvang opgezet door een enigszins manische Portugese vrouw die in de omgeving rondrijdt en overal zielige honden vindt. Ze heeft een asiel in de buurt van Moncarapacho waar 120 honden wonen en dat door vrijwilligers wordt gerund. Gelukkig ben ik zelf niet emotioneel, anders zou mijn verdere leven hier zich uitsluitend nog in deze opvang afspelen.
Portugezen en huisdieren… Ik heb er een ambivalent beeld bij.
Enerzijds heb je de kleine rashondjes van oude vrouwtjes die ze de hele dag knuffelen. Anderzijds zie ik honden de hele dag op een balkon rondjes draaien in de brandende zon, temidden van hun eigen uitwerpselen.
Er is hier een herdershond op een balkonnetje van 1 bij 1 meter aan de de N125 (de dodenweg) en die blaft naar iedere vrachtwagen. Dag in dag uit.
Je ziet ook boeren die honden hun terrein laten bewaken terwijl ze er zelf niet wonen. Dit soort honden worden niet sociaal gemaakt. Als ze dan een misstap begaan krijgen ze een schop of erger. Of ze krijgen niks te eten (duur) en worden na een tijdje op straat gezet.
De zigeuners hier kunnen er ook wat van, als het gaat om hondenleed. Puppies die geen moedermelk meer krijgen worden door hen sowieso bij de vuilniscontainers gezet want anders moet er blikvoer worden gekocht en dat is te veel gevraagd.
Kortom: als dier heb je niets te willen.
Wat dat betreft hebben de katten in mijn woonplaats het een stuk beter. Ze leven op straat en zijn van iedereen. Overal in mijn omgeving zie ik konijnenhokken met schoteltjes voer ernaast, houten kisten, oude wasmachines waar de deur vanaf is gehaald met kussentjes erin als onderkomen van de vele poezen die hier rondlopen. Dat dan weer wel.
Deze twee kanten van de Portugezen… Ik zal ze nooit doorgronden.
Maar dat mensen rare dingen met dieren doen is wel duidelijk. “Het kan altijd nog erger”, hoor ik u denken. Maar het went nooit.
Mijn vrouw en ik fantaseren over het organiseren van een Elfstedentocht. Helaas staat er in de pantano’s te weinig water om te kunnen laten bevriezen.
Ik sta op het punt om mijn maatje de caravanboer te bellen met de vraag of hij niet nog een occasion heeft staan waar ik een koek & zopie van zou kunnen maken. Op de boulevard van Cambrils, bij de jachthaven waar de dure jachten de wind doen fluiten door hun want, ik zie het helemaal voor me…verkleumde pensionado’s uit Brabant en Friesland, een verdwaalde Amsterdammer wellicht, die zich komen warmen aan die heerlijke Hollandsche lekkernij die hier totaal onbekend is; chocolademelk. Natuurlijk ietwat verstevigd met een shotje Veterano bij gebrek aan Weduwe Joustra.
Ja queridos amigos, terwijl jullie heerlijk de lente konden vieren in het zonovergoten en warme Nederlandje moest Raúl nog een blokje hout in de kachel gooien. Op klaarlichte dag nota bene, om la masía, die dankzij de natuurlijke luchtverversingsinstallatie die de Catalaanse timmerman in ramen en deuren heeft ingebouwd, altijd heerlijk koel is (ook als dat niet gewenst is), boven het vriespunt te houden op de dag dat de lente officieel van start gaat.
Die opwarming van de aarde zou wat ons betreft wel een beetje eerlijker verdeeld mogen worden, zou ik bijna willen zeggen.Terwijl de krokusjes en de sneeuwklokjes vechten om de stralen van de voorjaarszon die de noordpool tot wel dertig graden boven de normale temperatuur voor de eenentwintigste maart verwarmt, ploetert Mo – de agrarisch assistent van de buurman – over het kale veld bovenop de heuvel tegen de snijdende oostenwind, die met vlagen van wel zeventig kilometer per uur het Catalaanse platteland in een verlammende greep houdt. De honden blaffen afkeurend: ‘Ga weg idioot! Weet je niet dat te koud is om een beetje buiten te lopen te klooien?’ Het zijn Mediterrane hondjes moet u weten.
Dagdromen: het enige dat je rest als je tot een dag binnen zitten bent veroordeeld en al meer dan een week de zon slechts bij zonsopgang hebt gezien als hij/zij/het/x nog onder het dikke grijze wolkendek door piept. Ondertussen begint het idee vorm te krijgen om een oude plantage in Zimbabwe van mijn grote voorbeeld Robert Mugabe te kopen. Ik bedoel, zijn geboorteplaats heet Kut-ama en de zon schijnt er altijd, behalve ‘s nachts. What could possibly go wrong? En toen, als een donderslag bij heldere hemel, kwam deze twiet van onze geliefde hoofdredacteur voorbij:
Artikel gaat verder na tweet.
Ik hoop dat de media (roeptoeters der overheid) na het bangmaken met atoombom, watercrisis, corona, energiecrisis, klimaatcrisis, stikstofcrisis, landbouwcrisis, benzine-, zonnebloemolie-, koffie-, brood- en biercrisis de transgenderstrijd niet vergeten!https://t.co/0j4B6XhKHQ
— Arthur van Amerongen (@DonArturito) March 21, 2022
BIERCRISIS?
U begrijpt, mijn wereld stortte in. Met nog maar dertien back up liters op voorraad in de kelder en de 4×4’s nog maar voor driekwart gevuld met diesel begon het mij te dagen; covid was slechts het voorportaal. Het is vrouwen & kinderen eerst en met z’n allen voor ons eigen! Een wereld zonder bier! Kan je het je voorstellen?
Pornhub weg, nou ja, jammer maar helaas. We hebben de binnenkant van onze ogen nog, hè Bassie? Geen Gordon meer op teevee? Hallé-fukking-loeja! Nooit meer skiën? Who cares? The Rolling Stones nooit meer in de Johan Cruijff Arena? Boehoehoe, maar niet echt.
Ik was bij de ‘laatste afscheidstournee’ van B.B. King in Barcelona, al nummer drie van de ‘laatste afscheidstournees’ geloof ik, een double feature met Willy Deville (really loved that guy) die net als BB helaas niet meer onder ons is. En George Harrison zei het al, “All things must pass”. Er zijn nieuwe sterren die dood zullen gaan. Dat hun herinnering een zegen mag blijken.
Niet meer lekker op een terrasje, uitkijkend over de Middellandse Zee een ambachtelijk gemaakte pizza wegspoelen met een perfect gekoelde rosado? Oei!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Maar onze geliefde hoofdredacteur afhalen op het station van de AVE zonder gekoeld bier in de kofferbak? ONDENKBAAR! Doen we gewoon niet. Zelfs niet als we een doosje Pata Negra op de achterbank hebben staan. Een mens moet kunnen kiezen nietwaar?
En zo lieve vriendinnen, vrienden ook, wordt men de vez en cuando met de neus op de feiten gedrukt. We leven in geleende tijd en, terecht, maken wij er het beste van. Halen het uiterste er uit. Denken we. Tot, tegen het einde van een koude grauwe dag met regenvlagen en harde wind vanuit het Oosten – uit het Oosten komt zelden iets goeds in dit deel van de wereld – brak ineens de zon door, in de vorm van een hondje dat in het asiel van Tarragona op ons zat te wachten. Ze was gevonden langs de autoweg die door een naargeestige flatwijk leidt, op weg naar een station in de door god en iedereen verlaten buitengebied, spookachtig verlicht door de metershoge vlammen van de petrochemische fabriek van Repsol even verderop. Het is nauwelijks voor te stellen maar er komen hondjes op de wereld op nog kanslozer plaatsen.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Hoe dan ook, haar foto brak het wolkendek abrupt en stipt om zes uur, de afgesproken tijd, meldden mevrouw en mannetje Raúl zich bij la protectora d’animals i plantes Tarragona om kennis te maken met deze energieke jongedame. Terwijl vrijwilligers zich uit de naad werken om de dieren in de uitpuilende kooien van voldoende voedsel te voorzien terwijl de arme sloebers die in een hoger tempo worden binnengebracht dan dat ze worden geadopteerd, werd met groot enthousiasme de papierwinkel voor de adoptie in orde gemaakt.
Hoewel het niet ideaal is om ‘s avonds nog een hondje in een bestaande roedel te introduceren konden we het niet over ons hart verkrijgen om Bella, zoals de lieverd heet, een nacht onder die omstandigheden in het asiel achter te laten. De komende weken dus weinig slaap en veel werk, maar het leven in Iberië is nóg weer een stukje mooier geworden.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Ik ben geschrokken van de omstandigheden waarin de vrijwilligers van het asiel in Tarragona moeten proberen de honden en katten een waardig bestaan te bieden. Mocht u ze een handje willen helpen, op de website van het asiel is een mogelijkheid te sponsoren. U kunt natuurlijk ook een dierenhulporganisatie in Nederland een steuntje in de rug geven. Of in Portugal Alles helpt.
Volgende week weer een stukje interessant vastgoed, ik beloof het. Un abrazo y saludos.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Bom Dia beste dokter Kildare-fans en ander olijk lezersvolk!
Alweer uma semana voorbij, beste lezers, en dus alweer tijd voor een nieuw Kildare-praktijkverhaal, deze keer vanuit een half-zonnige Algarve!
Maar alvorens dat, natuurlijk gewoontegetrouw eerst even terug naar het vorige ‘uit-de-praktijk’ verhaal, waar de woest-wilde hormonen van de – van ouders losgeslagen – Algarve-veroverende vakantiejeugd de boventoon voerden.
De onbezonnen momentjes van nachtelijk strandplezier aan de branding, incluis de soms levenslange gevolgen, leverden weer aardig wat instemmende reacties én vragen van ‘ervaringsdeskundigen’ en hun ouders. Veel reaguurders waren verbaasd over de genoemde hoge aantallen SOA’s die jaarlijks de huisartsenpraktijken verblijden, en zelfs veelvuldig bij de specialist terechtkomen. En dat in de verontrustende wetenschap dat die aantallen weer stijgende zijn. Laten we hopen dat die cijferfeiten van vorige week een waarschuwend effect mogen hebben!
Over naar het praktijkverhaal van vandaag, amigas e amigos!
Het mag duidelijk zijn dat de grote grijze golf van pensionado Algarve-overwinteraars en praktijkbezoekers het één en ander aan levensjaren-gebonden kwaaltjes naar hier onder de koperen ploert meebrengt. Er wordt niet voor niets veelvuldig meesmuilend gesproken over de Tena Lady druppelgeneratie, beste smiley-meegenieters!
Inherent aan ouder worden is het feit dat het lichaam naast de herkenbaar fysieke aftakeling, ook verminderde weerstand krijgt of minder kracht voor het zelfherstel of het voorkomen van bepaalde aandoeningen. Minder zelfgenezend vermogen dus.
Of zoals Sir Winston Churchill schreef: “Op den duur krijgt iedere koorddanseres lelijke benen.”
Als gevolg van ‘het groeien der jaren’ benoemen we in de geneeskunde zes hoofdgroepen van zich veelvuldig voordoende geriatrische (ouderdoms)aandoeningen.
De meest-voorkomende kwalen zijn hart- en vaatziekten (cardio- en cardiovasculaire aandoeningen). Naarmate we ouder worden neemt de kans hierop, inclusief de gevolgen daarvan, progressief toe. Mannen zijn hierin overigens koploper ten opzichte van vrouwen. Wetenschap leert ons dat vrouwen zeven tot tien jaar ouder zijn dan mannen als de cardiovasculaire problemen beginnen. De reden hiervoor wordt gezocht in het verschil in hormonale huishouding tussen man en vrouw.
Natuurlijk hebben slechte leefgewoonten zoals roken, drinken, te vet eten en te weinig beweging een positief effect op het krijgen van (cardio)vasculaire klachten. Ofwel ‘aderverkalking’ zoals het in de volksmond genoemd wordt. Ook hier spelen genen overigens een grote rol.
Deze eerste categorie is voor uw immer parate doutore de belangrijkste reden voor het voeren van blauw-zwaailicht en tá-tú-toeter op de auto. Bij patiënten in deze groep is vaak iedere verloren seconde van het ontbreken aan medische-assistentie levensbedreigend, wat het verschil tussen leven en dood kan betekenen.
Helaas komen ook tijdens het overwinteren cardiale klachten, tot en met asystolie (hartstilstand), veelvuldig voor. Ik schreef het al in een eerder praktijkverhaal, relaxt overwinteren in den vreemde is niet voor iedere psyche weggelegd. De naar spruitjeslucht verlangende onderbuik wil soms iets anders dan de expressie van de terras-minnende vrolijkers-in–den-verre laat zien. En dan liggen de gezondheidsproblemen op de loer. Nooit vergeten dat we allemaal slechts twee minuten hartstilstand bij Petrus vandaan zijn!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Bloedvat met arteriosclerose of ‘aderverkalking’.
Op de tweede plaats staat kanker (oncologie). Kanker kent, zoals bekend, vele vormen. Soms is het sluipend, soms snel en agressief, afhankelijk van de soort en het type. Veel soorten kanker zijn echter te voorkomen door een gezonde leefstijl, zoals niet roken, voldoende groenten en gezonde voeding én beweging. De wetenschap vertelt ons dat we met die vier aandachtspunten zo’n 60 tot 70% carcinomen (gezwellen) kunnen voorkomen.
Sommige vormen van kanker zijn, mits goed behandeld(!), niet eens levensbedreigend. Een voorbeeld daarvan is prostaatkanker, waarmee de patiënt soms zeer oud kan worden. Ouderdom heeft, oncologisch gezien, het voordeel van minder snelle celdeling, waardoor ook de maligne (kwaadaardige) gezwellen langzamer groeien en dus minder agressief op het lichaam aangrijpen. Overigens geldt ook hier uiteraard en zéker, voorkomen is altijd beter dan genezen, zowel in knollenland als onder onze Iberische zon, vergeet dat nooit beste vrienden! Daarbij speciaal denkend aan de rokers onder u. Roken is niet alleen een dure, maar ook zéér ongezonde ‘hobby’. Verantwoordelijk voor niet alleen vele vormen van carcinomen, zoals long- en maagkanker, maar ook zeer hoog debet aan (cardio)vasculaire aandoeningen.
De derde plaats van veelvuldig voorkomende ouderdomsklachten wordt ingenomen door dementie. Dementie is een, zowel voor patiënt als directe omgeving, in hoge mate vervelende aandoening met een grote factor van onvoorspelbaarheid. De eerste tekenen zijn over het algemeen vergeetachtigheid en dingen niet meer kunnen herinneren. Soms blijft het gelukkig daarbij, maar veelal verergert de aandoening en krijgt het een grote impact op de directe omgeving. Een heel veel gehoorde klacht is dat de partner van de patiënt, met wie hij of zij vaak zeer lange tijd getrouwd is, niet meer wordt ‘herkend’ en dat de patiënt het gevoel heeft een vreemde in huis te hebben. Gesprekken zijn niet meer mogelijk en er ontstaat een soort eenzaamheid in de relatie. Uiteindelijk kan het zover komen dat zelfs kinderen van de patiënt niet meer worden herkend.
En daarbij treedt er naast de dementie regelmatig agressie op omdat, in het geval van, bijvoorbeeld een man, ‘die vreemde vrouw’ – partner of dochter dus – hem niet mag aanraken om te kleden of te douchen. Dat is dan duidelijk het adviesmoment voor separatie en opname in een gesloten verpleegomgeving. Een niet te omschrijven moment van verdriet bij de achterblijvers natuurlijk, dat mag duidelijk zijn.
Maar, zoals uw overigens niet-preutse geneesheer, eens mocht ervaren dat een patiënt vanuit een thuissituatie naakt op straat liep en geen idee had wie, waar of wat hij was en als gevolg daarvan afgehaald diende te worden op het delegatia de politia, zal het u duidelijk zijn dat er in zo’n situatie geen andere weg bestaat, niet in de laatste plaats als bescherming voor de patiënt zelf.
Naast bekende voorbeelden van dementie als ziekte van Alzheimer, waarvan we aannemen vanuit de empirie dat er een zekere erfelijkheid is, bestaan er vele vormen zonder aanwijsbare oorzaak. Zéker is dat ook (alweer) roken een risicofactor is vanwege de negatieve invloed daarvan op het vaatstelsel.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Links gezonde hersenen, rechts een patiënt met Alzheimer.
De vierde categorie ouderdomsaandoeningen is storing in het metabolisch systeem, de spijsvertering dus, waardoor overgewicht optreedt. Overgewicht is op zich al heel vervelend omdat je simpelweg de overbodige ‘ballast’ 24 uur per dag meezeult. Erger is echter dat je skelet (of beendergestel), het extra gewicht ook moet dragen. Ik schreef eerder al een epistel over ‘de broze-botten-generatie’ en heb daar al uitgelegd dat er geen remedie is tegen het feit dat bij ouderdom je botten zwakker worden, omdat de vorm van de botcellen verandert. Dit heeft overigens niets te maken met voldoende of onvoldoende calcium-inname, alhoewel dat laatste natuurlijk wél belangrijk is voor de botopbouw. Als dan die – door ouderdom verzwakte – botten ook nog eens dat overgewicht moeten dragen, zitten (fractuur)problemen in een klein hoekje. Ervaringen te over in het praktijkarchief, beste meelees-studenten!
Een diëtist(e) is dan de aangewezen persoon om extremen te voorkomen, met overigens beperkt succes, omdat de patiënt over het algemeen veel moeite heeft zijn- of haar-eetpatroon te veranderen.
De bovengenoemde botontkalking en veroudering in het algemeen is overigens ouderdomsziekte nummer vijf.
Op nummer zes van de meest voorkomende leeftijdskwalen staat depressie. Depressie kent vele stadia en komt praktisch gesproken op bijna iedere leeftijd voor. Iedereen kent wel een korte of langere periode van depressieve gevoelens. Meestal is er een aanwijsbare reden en met het verdwijnen daarvan, of de ‘slijtage’ aan de gedachten eraan, verdwijnen die gevoelens vanzelf. Bij ernstigere vormen kan therapie helpen en herneemt uiteindelijk het geestelijk-gezonde leven weer zijn oude vorm.
Ernstiger zijn depressieve gevoelens bij mensen op hoge leeftijd. Over het algemeen kan er daarbij geen duidelijke oorzaak worden gevonden voor de depressie. De leefomstandigheden zijn bij deze patiënten meestal op goed- tot hoog niveau en een buitenstaander-leek in de omgeving begrijpt dan ook absoluut niet de donkere gevoelens van de patiënt. Inderdaad patiënt, want depressie is een zéér serieus te nemen ziekte. Maar ook hier geldt weer; genetisch afkomst is meestal een grote component in het geheel. Prof. dr. Dick Swaab, arts/neurobioloog en wereldvermaard hersenonderzoeker is hier onomwonden duidelijk over, oorzakelijk 97% genetische aanleg, 3% aanleiding vanuit omgevingsfactoren.
Veel van de bovengenoemde en niet genoemde ziektes en aandoeningen zijn dus in hoge mate gerelateerd aan uw genetische komaf. Belangrijk is echter, dat bijna geen enkele ziekte uitsluitend ontstaat vanuit je genetische aanleg. Ziektes hebben meestal méér dan één oorzaak. Bijvoorbeeld een genetische aanleg voor longkanker zal zelden tot uiting komen, tenzij er andere factoren meespelen, in dit geval natuurlijk vooral roken, slecht eten, etc. De optelsom zorgt er dan uiteindelijk voor dat sluimerende aandoeningen opportuun worden, terwijl ze met een gezonde leefstijl misschien nooit aan het daglicht waren gekomen. Helaas is tegenwoordig de gezonde leefstijl, waar je écht wel iets voor moet doen, vaak een ondergeschoven kindje en wordt de auto, en niet vergeten de hond – die zou nooit mogen roken van de baas – beter onderhouden dan de inwendige mens, amigo leitores! Uw zon-genietende médico ervaart het dagelijks!
Afsluitend wenst uw immer betrokken vakantiedokter u een prettige, en zelf in Nederland-knollenland, zonnige zondagmiddag ‘en morgen gezond weer op!’ Dat laatste herkennen de oude VARA-minnende pensionado’s nog wel, en zo niet, dan is de dementie onderweg!
Até o próximo domingo queridos leitores!
Uw dokter James Kildare.
P.S.
“Hoe ouder je bent, hoe meer je weet, maar je kunt er niet meer opkomen.”
Urbanus.
Lees meer Portugal Post:
