Tegenstrijdige ICT-geluiden uit de Tweede Kamer dezer dagen. Na de toespraak van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky in de plenaire vergaderzaal werd de staande ovatie van de Kamerleden voor de indrukwekkende president direct gevolgd door een lofrede van Kamervoorzitter Vera Bergkamp op het dienstdoende Kamerpersoneel dat er toch maar mooi in was geslaagd een videoverbinding met Kiev tot stand te brengen. We moesten begrijpen, aldus Bergkamp, dat het geen sinecure was geweest. Stekker hier, stekker daar, draadje zus, kabeltje zo en dan ook nog een vertaling van het presidentiële Oekraïens naar het Nederlands in dertig seconden na het gesproken woord! Het was een ongekende topprestatie. Aangevuurd door een trotse voorzitter roffelden de Kamerleden luidruchtig op de tafels.
Zelf was ik meer onder de indruk van de redevoering dan de techniek. Het begon er al mee dat de president een kwartier moest wachten omdat de boel niet klaar was. Daarna haperde de verbinding enkele keren, liepen beeld en geluid grotendeels niet parallel en ontbraken forse delen van de vertaling. Herhaaldelijk stond de ondertiteling stil met een vertaalde alinea, terwijl de president al weer vijf zinnen verder was. In plaats van een lofrede en tromgeroffel voor het ICT-personeel raad ik voorzitter Bergkamp aan hier en daar een stevig functioneringsgesprek te voeren.
ICT-geklungel
Dat lijkt mij temeer nodig nu de oud-griffier van de Tweede Kamer, thans ingehuurd als ‘adviseur integriteit’ Jacqueline Biesheuvel, daags voor de lofzang van Vera Bergkamp op de ICT-vaardigheden van het Kamerpersoneel een boekje open deed over het armoedige automatiseringsniveau in de Kamer.
Twee jaar is zij nu bezig om haar gewichtige positie vorm en inhoud te geven. Dat haar functioneren in het eerste jaar niet veel goeds voor de toekomst beloofde schreef ik in april 2021 naar aanleiding van haar jaarverslag over 2020. Als excuus kon gelden dat corona roet in het eten gooide. Maar ook los daarvan maakte ze weinig indruk.
In haar zojuist verschenen jaarverslag over 2021, dat met twee A4-tjes ruimschoots korter uitvalt dan het vorige dat met vijf-en-een-half kantjes ook al vlot weg las, is het helemaal huilen met de pet op. “Van het voornemen om met de fracties kennis te maken is helaas ook in dit verslagjaar niets terecht gekomen” schrijft ze met een verbijsterende openhartigheid. Gelukkig had ze nog wel een kennismakingsgesprek met de nieuwe Kamervoorzitter en met het College van Onderzoek Integriteit Tweede Kamer, een al net zo krachteloos orgaan als de integriteitsadviseur zelf. Verder weet ze te melden dat met ‘enkele’ Kamerleden telefonisch contact is geweest. Die gingen over wat onbenulligheidjes. Tot zover Jacqueline’s tweede jaar.
Het boeiendste deel van het jaarverslag betreft haar klaagzang over de gebrekkige ICT-ondersteuning. Die is naar haar zeggen debet aan de povere oogst van alle inspanningen. In januari 2020, toen ze begon, was een speciaal account ‘Adviseur Integriteit Tweede Kamer’ aangemaakt. Dat account bleek voor geen meter te werken. Gevolg: Jacqueline was onbereikbaar voor Kamerleden, behalve de enkeling die er via een omweg in slaagde toch contact tot stand te brengen. Dat is dus het handjevol Kamerleden waarmee ze belde. Tot en met het einde van 2021 hielden de ICT-problemen aan, waarna Biesheuvel besloot de stekker er dan maar helemaal uit te trekken en het account op te doeken. Om toch bereikbaar te blijven voor haar belangrijke diensten werd een speciaal aangewezen griffier in stelling gebracht via welke de adviseur integriteit per mail of telefonisch bereikbaar was. Helaas ging die griffier al snel naar ‘een functie elders’ (het staat er echt!), dus was Jacqueline Biesheuvel opnieuw onbereikbaar.
Wegwezen voordat de Kamer nog vaker in zijn hemd gezet wordt
Het Kamerpersoneel was dus twee jaar lang niet in staat om de destijds met veel tamtam aangestelde integriteitsadviseur fatsoenlijke ICT-ondersteuning te bieden. Ofwel Biesheuvel wordt totaal niet serieus genomen, ofwel Bergkamp kletste toen ze hoog opgaf van de ICT-vaardigheden van haar dienst. Of allebei.
Hoe het ook zij, met haar misplaatste zelffelicitatie direct nadat president Zelensky afscheid had genomen liet Kamervoorzitter Bergkamp andermaal zien niet thuis te horen op de voorzittersstoel. Zoveel onbenul hebben we sinds een huilend wegrennende Kamervoorzitter Anouschka van Miltenburg niet meer gezien. Anderzijds laat integriteitsadviseur Jacqueline Biesheuvel met haar schoolkrantjaarverslag eveneens volstrekte ongeschiktheid voor de haar toebedeelde functie zien. Vorig jaar gaf ik haar met een vijf-en-een-half voor vlijt nog het voordeel van de twijfel. Nu rest maar één conclusie: wegwezen voordat de Kamer nog vaker in zijn hemd gezet wordt.
Lees ook van Geert Dales:
