Wijnmakers: de nieuwe popsterren van Portugal, vlooienmarkten in de Algarve en Spanjeman Raúl met vrolijk hondennieuws!
Hola amigas e amigos! De beste manier om Portugal te leren kennen, is via de wijn. Het land ademt wijn! Ik heb het niet over die gore slobber die u in uw camper drinkt, zo’n doos van zes liter met een soort stoma er in, en aan de buitenkant een kraantje, maar over lekkere en toch betaalbare wijnen. Inmiddels heb ik met mijn maat Reggie Smith alle goede adega’s in de Algarve, de Alentejo, de Tejo en het gebied rond Lissabon bezocht. Er ging een wereld voor mij open. De adega’s liggen altijd in schitterende natuur, de eigenaren en wijnmakers zijn welbespraakt en beschaafd en belezen en je leert veel over de geschiedenis van het land, zoals u vorige week zag in de Portugal Post.
De wijnmakers zijn de nieuwe popsterren van Portugal. Zo heb je Antonio Maçanita die wij liefkozend de Ronaldo onder wijnmakers noemen, Luís Pato, de godfather van het Portugese wijngebeuren, João Afonso, de ballerina onder de oenologen en onze grote vriend Rui Reguinga, de Johan Cruijff van het hele spul.
De grap die Reggie en ik altijd maken tijdens onze reizen voor de serie Portugese wijngidsen is: komen we die dikke vandaag tegen? Ik zelf heb een alleraardigste embonpoint dus ik mag dat zeggen maar Rui is helemaal niet dik maar gewoon heel fors door het rijke roomse Iberische leven.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Rui is overal want behalve dat hij zijn eigen wijnen produceert, helpt hij talloze andere wijnmakers. Niet alleen in Portugal maar over de hele wereld en zijn bijnaam in de wijnjournalistiek is dan ook De Vliegende Wijnmaker. Hij is zeer eigenzinnig en lapt de strenge etiquette van wijnmakers aan zijn laars. “Zo ben ik een beetje: als iedereen de ene weg inslaat, probeer ik een andere weg te vinden.”
Zo vindt hij dat je een Franse druif prima in een Portugees terroir kan gebruiken en daar worden conservatieve wijnmakers dan heel boos over. Rui is gefascineerd door goede oude wijnstokken, echte klassiekers die wachten op moderne interpretaties. Net zo belangrijk vindt hij de allerhoogste technologie voor het wijnproces.
Hij heeft verschillende wijngaarden maar een kleine bij Almeirim, vlakbij de Taag, is zijn lievelingsproject. Hij kreeg deze grond van 1 hectare van zijn vader zaliger en produceert er slechts 2.000 flessen per jaar. Typische Ribatejo-wijnen: complex, fris, soepel en elegant. Rui begon in 2001 met het planten van wijnstokken in deze charneca, zeer arme zandgrond met kiezelstenen.
Met druiven variëteiten geïnspireerd op de Côtes du Rhône: syrah, grenache, mourvèdre en viognier, in premium Franse eikenhouten vaten. In het hele proces van het selecteren van de bodem, het voorbereiden van het land, het planten van de wijnstokken, speelde zijn vader, die zijn hele leven wijnbouwer was, een fundamentele rol.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Rui:
“deze kleine Quinta Ribatejana, die ooit het toneel was van koninklijke jachten, is al meerdere generaties eigendom van mijn familie. Ik ben in Almeirim geboren en en sinds mijn 5e ben ik bezig met wijnen, Ik maak wijnen voor twee personen: de consument en de producent. Het merk is van de producent en ik moet de stijl volgen die de producent op hun wijn wil drukken, maar ik moet bekennen dat de meesten van hen veel vertrouwen op mijn ervaring en mijn advies. In Portugal is het moeilijk om met inheemse rassen te werken. De touriga nacional is een uitstekende druif, misschien wel de beste die we hebben, maar in termen van wijnbouw is het een zeer gecompliceerde, wilde variëteit.
(even tussendoor: namen van druiven altijd met kleine letter! Aldus sprak uw taalnazi Don Arturo)
Tot een paar jaar geleden werd Portugal erkend met slechts één producent van port- en madeira-wijnen. Plots nam de kwaliteit van Portugese wijnen een grote sprong en zijn we nu populair over de hele wereld. Enerzijds komt het voort uit de opleiding van Portugese wijnmakers van mijn generatie, die 10 jaar geleden de wereld over gingen reizen en zich realiseerden dat de stijl van wijn moest veranderen. Die rustieke wijnen, met zeer harde tannines, weinig fruit, oude wijnen om te drinken, konden niet langer doorgaan. Aan de andere kant zijn de wijnmakerijen zelf geëvolueerd, niet altijd uit vrije wil, maar soms uit noodzaak. Degenen die niet evolueerden, bleven in het midden van de weg.”
Goed, amigas e amigos: genoeg geluld en tijd om te slobberen. Hier is Reggie’s wijnrapport!
We spraken af in in zijn kantoor en wijnopslag op een industrieterrein nabij Almeirim. Gelukkig kwam Rui al snel met het idee de wijnen bij zijn wijngaarden te proeven. We sprongen in zijn de Volvo en na 20 minuten waren we bij de prachtige wijngaard op charneca (droge, arme zandgrond). Bij het knusse huisje op de wijngaard trok Rui de flessen open. Zoals gewoonlijk eerst een glaasje wit van Vale Beados gemaakt van de druifsoorten viognier en arinto. Rui kikt op Franse druiven en heeft het niet zo op de inheemse witte fernão pires en de rode castelão die we gewoontegetrouw elders wel overal aantreffen in deze regio.
Artikel gaat verder na afbeelding.
De witte heeft aroma’s van grapefruit en wat gekookte groenten. Het aroma proeven we ook weer in de mond aangevuld met een dikke pruim. Een mooie complexe minerale wijn. Goedkope Rui, zal ik maar zeggen.
De rosé van dezelfde lijn gleed er ook goed in en is gemaakt van 100% grenache, zeldzaam van Portugese grond. Ook deze was uit 2020. We proeven een berg rood fruit en wat kruidige complexiteit. Een mooie droge zachte wijn met 13% alcohol. Zowel de rode als de witte zijn voor een tientje verkrijgbaar bij de betere slijter.
Als hommage aan zijn dochter maakt onze vriend de Talisca van de druiven marsanne, rosanne en viognier, met een half jaar houtrijping. Een lekkere crèmige wijn, kruidig en rolt lekker door de mond.
Uit de rode hoek eerst de Quinta de Vale Veados uit 2020 met 14% alcohol. En er zit zowaar een Portugese druif in, namelijk de touriga nacional aangevuld met de inmiddels overal in Portugal aangeplante syrah. Een zeer fruitig geval met elegante tannines, lekker droog en een pepertje in de afdronk.
We sloten af met de Tributo. Een tribuut aan Rui’s vader waar hij samen de wijngaard mee heeft uitgekozen om wijn te verbouwen. Helaas kan pa de wijn niet meer drinken.
De Tributo is gemaakt van grenache, mourvèdre en viognier en een wijn naar Rhône-stijl.
De kruidigheid valt gelijk op in combinatie met lekker bosfruit. Balsamico, paprika, ferme tannines en toch nog fris. Deze wijn is ook verkrijgbaar bij het nieuwe Portugese restaurant Arca (Amsterdam) van Henrique Sá Pessoa die reeds 2 sterren bijeen heeft gekookt in restaurant Alma te Lissabon. Ik heb er nog niet gegeten maar ik ga dat snel doen. De meeste Portugese restaurants rond Amsterdam zijn niet veel soeps dus hier was behoefte aan.
Ons aller Laetitia is de koningin van de rommelmarkten en ging voor u op onderzoek uit. Informeer altijd goed of deze of gene markt wel doorgaat op de aangekondigde dag. Dat kan hier.
Vriendinnen! Op zondag is er altijd wel ergens een rommelmarkt en sinds de regering de regels rondom de verkoop van tweedehands spullen heeft versoepeld worden de markten overal steeds groter. Vroeger moest je een vergunning hebben om je rotzooi te verkopen, maar sinds corona wil de overheid een gebaar maken naar de arme Portugezen om een centje te verdienen. Dus nu mag iedereen z’n kofferbak volgooien en kun je iedere week naar de rommelmarkt gaan.
Vorige week was ik met mijn dochter in Fuseta en op de markt ging een meisje van drie compleet door het lint. De moeder probeerde haar nog een Hello Kitty-tasje aan te praten omdat ze wist dat het meisje zou gaan huilen als ze thuis kwamen zonder iets gekocht te hebben, maar het meisje was al zo verzadigd van de hoeveelheid speelgoed en al het aanbod op de markt dat ze stampvoetend het tasje steeds weer op de grond gooide. Ze wilde niets meer.
Een slimme meid is op haar rommelmarkt voorbereid en dat is nodig, want – bijvoorbeeld – de markt bij het voetbalstadion nabij de Ikea in Loulé is megagroot en voordat je het doorhebt ben je compleet verzadigd en ga je met niets naar huis, alwaar je doodmoe in tranen uitbarst zodat de rest van de dag ook niet meer leuk is. Voor dit soort persoonlijk leed wil ik u behoeden, dus is het zaak om goed voorbereid naar de rommelmarkt te gaan, anders zie je door de bomen het bos niet meer.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Op de rommelmarkt is er, behalve food en non-food, niets gegroepeerd en verder staat alles en iedereen door elkaar. Goed kijken wat voor verkopers er áchter de kramen staan:
Staat hun hele zolder op een kleedje, dan is er niets aan de hand.
Staan er allemaal opgepoetst koper en gewassen olijfolie flessen? Doorlopen. Sieraden in glazen presenteerkistjes? Niet doen. Deze – meestal dikke – mannen vragen veel te veel geld omdat het “antiek” is.
Staat er vrijwel ongebruikte apparatuur zoals broodroosters, nespresso-apparatuur of Apple-apparatuur? Oók doorlopen. Dit is meestal gestolen uit de villa’s in de omgeving. Een arme Portugees koopt namelijk geen nespresso-apparaat, want koffie drink je in de pastelaria.
Wat is precies rommel?
Je hebt tweedehands, je hebt rommel en tenslotte heb je troep. Een enkeling probeert z’n troep ook wel antiek te noemen, of curiosa, maar neem van mij aan dat troep geen antiek of curiosa is. Want, leuke lezers: de kwaliteit van nieuwe spullen is in Portugal vaak al niet best, laat staan als het al een heel leven achter de rug heeft. Mijn advies is om zo vaak mogelijk naar rommelmarkten te gaan om ervaring op te doen. Je zult zien: na een paar maanden ben je een professional en zoef je over de markt in nog geen uur. Want wat koop je op de rommelmarkt? Dingen waar je met je kleding-zoek-beleid tegenaan loopt. Zoals ik laatst een prachtige Pringle kasjmier trui kocht van een Engelse expat, voor 4 euro. Of mooie cowboylaarzen met leren zolen. Of een jaren-50 draaistoel voor aan je buro. Dat soort dingen. Maar daar moet je wel iedere week voor naar een rommelmarkt want de hoofdprijs valt maar 1x per jaar. De overige zondagen zoef je over de markt omdat je in één oogopslag al gezien hebt dat er niks te kopen valt, daarom heet het ook een rommelmarkt. En eigenlijk heb je alles al.
De integratie van ons nieuwe hondje Bella in de roedel verloopt uitstekend. Waar Bella eerder met scepsis en onverheelde agressie werd ontvangen is de grootste hond van het stel getransformeerd tot de puppy die hij nooit heeft kunnen zijn. Hij woont hier al vier jaar, maar door een – vermoedelijk- leven in een kooi heeft hij pas sinds een jaar ontdekt dat je met de ongeveer dertig voetballen die hier rond het huis slingeren kan spélen. Het is bijzonder om te zien hoe deze hond, die ooit niet kon rennen en geen idee had hoe kwispelen werkt op Bella reageert.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Wat mensen zo’n dier toch aan kunnen doen, waarschijnlijk doordat ze niet eens beseffen dat ze een levend wezen een fatsoenlijk bestaan ontzeggen… Want laten we wel wezen, dieren zijn pas sinds kort wettelijk erkend als een levend wezen met gevoelens en dus niet een materiële zaak waarmee de eigenaar kan doen en laten wat hij wil. We gaan de goede kant op hier in het Spaanse deel van het Iberisch Rijk, maar mentaal zijn er nog wel een paar stappen te maken. Bij jullie ook trouwens, als ik de strapatsen van Jorik S. en Johnny de M., beter bekend als Lil’ Kleine en Johnny de Mol zo een beetje volg.
Het aantal aangiftes van huiselijk geweld steeg prompt met ruime zeshonderd gevallen. Waarmee ik, lieve lezeressen, maar wil zeggen dat u zich tweemaal moet bedenken alvorens met smakelijke drie J’s als Jorge, Juan en Jordi een toekomst gaat liggen uitstippelen. Dit laatste is in dit seizoen namelijk helemaal niet uitgesloten. De natuur, aangemoedigd door meer uren zon en stijgende temperaturen, geeft immers het goede voorbeeld. En wat waren we toe aan een beetje zon! De afgelopen week is de sneeuwgrens Casa Raúl tot op veertig kilometer genaderd en de voorraad biomassa voor mijn beide calorische centrales (kachels met ingebouwde boiler) is tot onrustbarende proporties geslonken. Mocht het ooit nodig zijn kan ik dus met een gerust hart solliciteren naar de functie van Voorraadplanner bij het Nederlands Ministerie voor Energievoorziening. Jullie douchen dan maar een keertje minder. Pero bueno, ¡el sol! Eindelijk konden we deze week weer eens zien waarom dit schiereiland zoveel geweldige schilders heeft voortgebracht.
Al die andere zaken, materieel of anderszins, die het leven in Iberië tot een feest maken vallen in het niet bij de prachtige beelden die dit jaargetijde ons voorschotelt. En je hoeft er alleen je ogen maar voor open te houden.
Artikel gaat verder na afbeelding.
En hoewel strakblauwe luchten welhaast ieders ideaal lijken kunnen wolken in al hun verschijningen in samenwerking met een helder schijnende zon voor prachtige scènes zorgen. Zonsopgang en zonsondergang zijn natuurlijk het spectaculairst. En met al die schoonheid om je heen, gratis en voor niets, begrijp je die mentaal uitgedaagden die hun mujer in elkaar rossen nog minder. Heb je er even genoeg van? Ga naar buiten en laat je dronken voeren door duizend tinten groen. De rest kan dan vast even niet meer boeien. ¡Hasta pronto amigos!
Lees meer Portugal Post:
