De crisis in Oekraïne laat zien hoe noodzakelijk het is om ons voedselsysteem drastisch te veranderen. De helft van de tarwe voor Afrika komt uit Oekraïne en Rusland. Door de oorlog zijn er grote tekorten aan het ontstaan.
Los daarvan produceren we al genoeg om de hele wereld te voeden, maar we laten miljoenen mensen voortdurend balanceren op de rand van een hongersnood.
Een belangrijke oorzaak is dat de ketens sinds de Tweede Wereldoorlog steeds ingewikkelder zijn geworden. Voedselmarkten zijn sterk afhankelijk van handel, transport, logistiek en aandelenmarkten. Omdat de landbouw weer sterk afhankelijk is van fossiele brandstoffen, heeft een crisis in een van deze systemen een verwoestend domino-effect.
Als we honger willen aanpakken, dan moeten we radicale veranderingen in gang zetten. Veranderingen in de manier waarop mensen voedsel produceren, verwerken, verhandelen, transporteren én eten.
We moeten ons voedselsysteem duurzamer en inclusiever maken. Dat betekent dat we kleinere producenten moeten beschermen, meer inspraak moeten geven en dat zij toegang moeten krijgen tot investeringskapitaal en tot markten. Kleinschalige boeren voeden hun omgeving en houden lokale markten in leven, juist in de gebieden in Afrika en Azië waar honger op de loer ligt.
Gezien de snelle achteruitgang van ons ecosysteem, zullen we haast moeten maken.
Bram Peters
Expert voedselsystemen en voedselzekerheid bij Cordaid.
