Het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA wil dat de overheid meer onderneemt tegen ongezond voedsel. In het rapport Gezond Leven bepleiten de partijdenkers onder meer een algeheel verbod van ongezonde reclames voor jongeren en kinderen, het stimuleren van lokale voedselketens voor gezonder eten en het zwaarder belasten van suikerhoudende producten. Ook bekritiseren de schrijvers de afbraak van de regionale keuken door de opmars van (Amerikaanse) fastfoodketens:
“Degenen die terugschrikken voor ingrijpen door de overheid, verwarren dikwijls de vrije markt met de vrije samenleving. Hierbij wordt een tegenstelling vermeend tussen de veronderstelde vrijheid van nu en de ‘dwang’ tot gezonde keuzes. Het is echter de vraag hoe vrij mensen nu zijn, omdat een discrepantie is ontstaan tussen de constitutie van hun lichaam en het aanbod van voedsel. We zouden evengoed kunnen stellen dat het aanbod zo dominant is geworden dat dát nu betuttelt. De klassieke grondrechten vrijwaren burgers van onwelkome inmenging door de overheid. Zoiets lijkt vergeten bij ongewenste invloed van bedrijven.
“Industrieel bewerkt voedsel is voortdurend voorhanden, en daardoor is het aan mensen zelf wat en wanneer te eten en drinken. Daarbij is het niet alleen zodat menselijke lichamen de verandering van voedsel en bewegen niet hebben kunnen bijbenen, maar ook dat mensen er veelal weinig weet van hebben wat ze eten, waar het vandaan komt en wat het met hen doet. De ontmanteling van traditionele voedselculturen is daarin belangrijk. In Amerika bijvoorbeeld zijn gestandaardiseerde, bewerkte etenswaren zo ingeburgerd omdat het daar nog meer dan elders aan een gezonde voedselcultuur ontbreekt.
“Voedselculturen brachten een component van voedselgebruik tot uiting diewe spiritueel kunnen noemen: samenzijn, vrede stichten, iets vieren, religieuze gebruiken en rituelen tot uitdrukking brengen. Dergelijke voedselculturen vertelden mensen ook nog eens wat goed is voor henzelf: een balans tussengeest en lichaam, inspanning en ontspanning, een zeker dag- en levensritme. Een aspect daarvan was ook stoppen met eten, bijvoorbeeld door te vasten. We kunnen stellen dat de balans tussen lichaam en levensstijl in voedsel culturen was ingebed.”
Kritiek op de Amerikanisering van onze (voedsel)cultuur. Een zekere nostalgie voor streekcultuur is in het stuk goed te proeven. Wel leuk om te zien dat er nog mensen bij het CDA zitten die reactionair uit de hoek durven te komen. Misschien is toch nog niet alles verloren voor het CDA.
Terwijl bij het CDA wordt gewerkt aan ideologische vergezichten, werkt staatssecretaris van volksgezondheid Maarten van Ooijen (ChristenUnie) aan beleidsinstrumenten. Hij komt hiermee tegemoet aan een oproep van verschillende steden die mogelijkheden willen om fastfoodketens- en reclame te weren bij scholen. Van Ooijen gaat nu de juridische mogelijkheden hiervoor in kaart brengen.
Geweldig. Het enige wat nog ontbreekt is een CDA-campagne waarbij vrijwilligers trots spruitjes uitdelen aan potentiële kiezers.
Nu maar wachten op de zuurlinkse stemmen op twitter en in de krant die zich persoonlijk aangesproken voelen door al die fatshamende gristenen. Deo volente!
Een TPO-abonnement is geen fastfood, dus dat mag van het CDA
