Leuk onderzoek in NRC: hoe komt het toch dat zoveel parlementariërs afwezig zijn bij commissievergaderingen? Veel Kamerleden laten commissievergaderingen links liggen en richten zich liever op debatten in de plenaire zaal. Dit heeft deels te maken met zelfbehoud, want politici worden aangemoedigd tot mediageilheid en profileringsdwang door de concurrentie om verkiesbare plaatsen binnen hun eigen partij. Partijen groeien en krimpen tegenwoordig nog wel eens, en om binnenboord te blijven is saai achterkamertjeswerk niet meer genoeg. Positieve uitblinker, volgens het artikel, is Caroline van der Plas van BBB, die in haar eentje van zeventien commissies lid is.
Het fenomeen van steeds meer en steeds kleinere fracties leidt echter wel tot problemen, omdat al die kleine fracties wel dezelfde portefeuilles te verdelen hebben. Zo worden de debatten niet alleen langdradiger, maar heeft ieder Kamerlid minder tijd om zich in ieder onderwerp te verdiepen.
Ook wijst NRC naar PVV en Forum voor Democratie die met meer mensen zijn maar toch relatief weinig op komen dagen. Die partijen wilden niet al te uitgebreid antwoord geven op vragen. Forum zegt dat commissievergaderingen toch te langdradig zijn, en “dat beleid zich niet tot in detail láát plannen.” De PVV was niet bereikbaar voor commentaar.
Wel was D66’er Joost Sneller bereid om tegenover de krant te spreken van “parlementair spijbelen”. Een mooie term die we maar moeten bewaren. Sneller zit zelf overigens in de commissies Binnenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, Buitenlandse Zaken, Digitale Zaken, Europese Zaken, Financiën, Justitie en Veiligheid, Koninkrijksrelaties, Rijksuitgaven, en de Commissie voor de Werkwijze. Mooi bezig!
Maar is er nou wat te doen tegen spijbelen? Een stevige toespraak van de koning misschien? In België heeft men een regel dat federale Kamerleden gekort worden op hun inkomen als zij minder dan 80 procent van de commissievergaderingen missen. Wie meer dan de helft van de vergaderingen mist, verliest zelfs 60 procent van het loon. “Loon naar werken”, zoals een Vlaams Kamerlid het noemde.
Lees ook:
