De Pinksterspecial van De Portugal Post!
Om mijn liefde voor de zigeuner kracht bij te zetten besloot ik – een half jaar voor de lockdown – met Pinksteren op bedevaart te gaan naar El Rocio in Andalusië. Surft u zelf maar even naar de officiële website.
In de Algarve wemelt het net als in Spanje van de ciganos en die zien er heel anders uit dan hun Nederlandse collega’s die weldoorvoed zijn, in villa’s wonen en grote Ted de Braak-snorren dragen. Onze zigeuners werken keihard. Ze handelen in schroot, auto’s en paarden en rapen olijven, amandelen en johannesbroodpeulen en in ruil daarvoor mogen hun paarden gratis en voor niks op het landgoed van de boer grazen. Ik beschouw deze immer vrolijke natuurmensen als het ultieme symbool van de vrijheid. Mijn moeder had net zo veel vertrouwen in de medemens als ik en ons huis was de zoete inval voor zigeuners. Buurvrouwen waarschuwden haar maar mijn moeder liet het wasgoed gewoon wapperen als zigeunermevrouwen om een slokje water vroegen terwijl hun echtgenoten, of wat daarvoor doorging, onze messen in de woonwagen laadden om te laten slijpen.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Ik kwam aan in El Rocio, samen met 1 miljoen zigeuners die ook nog eens zonodig hun huifkar mee moesten nemen! De bedevaart naar El Rocio is als de hadj in Mekka maar dan met sloten alcohol, Jabugo-ham en duizenden lekkere gitanitas. Ik hou niet zo van massa’s en al helemaal niet bij de mensonterende temperatuur van 35 graden in de schaduw. In feite is El Rocio één grote toeristenval, zeg maar wat je krijgt als je de Karl May Festspiele kruist met Bobbejaanland en de Utrechtse automarkt op maandagochtend. Bovendien was het ook nog eens roze zondag dus alle homoseksuelen uit gans Spanjeland waren gekomen om grote tranen te laten biggelen aan de voetjes van de Heilige Maagd van El Rocio.
U begrijpt, zoals altijd weer eindigde mijn dag in een grote teleurstelling en was ik allang blij dat ik zonder enige bipspijn weer terug naar huis kon wandelen. Maar goed: iedereen moet een keer deze zigeunerbedevaart hebben meegemaakt want indrukwekkend is het zeker! Overigens heb ik met mijn maat Robert Muntz een bekroonde humoristische en bij vlagen zelfs geestige radioserie gemaakt over etnische minderheden waarin uiteraard ook onze vrienden op wielen voorkomen. Luistert en huivert hier!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Poep en pies, bah wat vies. Want wat zijn we een smeerkezen met z’n allen. Vooral in de Algarve tieren de ratten welig omdat we onze troep niet goed in vuilnisbakken doen. We doen de deksels van de containers niet dicht en als er eentje vol is zetten we de zakken er gewoon naast in plaats van even een straatje verder te gaan voor een lege. Met poep en pies is het al niet veel beter. Alles wat we door de plee spoelen (nooit het wc-papier vanwege verstopping, obrigada!) verdwijnt in de Ria Formosa en tenslotte in de oceaan.
Twee jaar geleden kon je al kilometers van mijn woonplaats Olhão ruiken dat je er bijna was. De strontlucht was niet te hachelen, vooral als het eb was. Poe! Daar heeft de burgemeester een stokje voor gestoken, want zo kon zijn stad niet op de kaart staan. Aan het riool móest iets gebeuren. Maar hoe doe je dat met een eeuwenoud rioolsysteem waar ook nog eens geen infrakaart van bestaat? Het is een zooitje. Vooral als het flink regent komen alle putdeksels naar boven, én de rest… Soms is er weer iets lek en stroomt er plas langs je teenslippertjes terwijl je van je biertje geniet op een terras. De lucht van een dixie verbleekt bij de urinedamp in de steegjes van de barrio baixo.
Het kon echt niet meer zo. Tegelijk met de ontwikkeling van de kade hier in Olhão is er ook een grote vermaalinstallatie gekomen. Deze zorgt ervoor dat de drollen niet meer in z’n geheel de rivier instromen, maar lekker gehakt in stukjes. Jammerlijk staat deze gehaktmachine naast de markthal en tegenover tal van restaurants. Dus de lucht is, met een zekere windrichting, nog altijd vreselijk. Enfin, wie denkt dat zijn of haar poep en pies-gebeuren nu wel netjes verloopt is niet goed snik. De hele Algarve – inclusief de eilanden voor de kust – poept gewoon in zee. Soms is het water zo vervuild dat het strandje van Fuseta of Praia de Faro verboden terrein is voor zwemmers.
E-coli, noro en andere viezigheid… je lieve kroost, je bejaarde vader: Allemaal krijgen ze de bacteriën binnen. Hoe is het mogelijk dat er een enorme verscheidenheid aan vis en schaaldieren uit de Ria Formosa gegeten wordt. Oesters, venusschelpen, scheermessen, sardientjes noem maar op. Vers gevangen en verpakt met datum van dezelfde dag, maar inclusief poepbacterie. Vooral na hevige regenval is het raadzaam geen schaaldieren uit de omgeving te eten. De riolen zijn dan zo overbelast dat het zeewater zeer smerig wordt. De Info Praia-app (app store) vertelt je precies hoe het met de kwaliteit van het zeewater in jouw omgeving gesteld is. Je vindt daar een heel PDF-rapport met de cijfers, al zijn deze cijfers wel aan inflatie onderhevig.
Fuzeta krijgt bijvoorbeeld 3 sterren, excellent. Maar er zijn ook stranden die nul vervuiling hebben en daar hangt dan geen weer geen cijfer aan vast… Vul zelf maar in. Ikzelf ben schaaldier-fan en natuurlijk vreselijk ziek geworden van wat dan ook. Ik kan je vertellen: je wilt bijna dood na het binnenkrijgen van het norovirus. Dit virus is in staat hele cruiseschepen plat te leggen. Het is een killer. Eenmaal besmet is er geen ontkomen aan dat je iemand aansteekt, hoe je de hygiëne ook in acht neemt. Quarantaine is de enige oplossing.
Als je het hebt overleefd ben je immuun voor het virus gedurende ca. 4 maanden. Kortom noro valt gewoon aan wanneer de tijd er weer rijp voor is. HANDEN WASSEN als je aan je poepertje hebt gezeten en het liefst niet naar de wc gaan in restaurants. En zéker geen snoepjes eten uit het mandje op de balie van de receptie. Uit onderzoek is gebleken dat deze vol zitten met poep- en plasbacteriën. Als je echt moet dan zijn de openbare toiletgebouwen die je overal in Portugal hebt een goed alternatief. Ze worden brandschoon gehouden door – meestal – dames met grote flessen chloor en emmers sop. Eet smakelijk!
Haha, wát een week was het weer. Jullie minister van Verbieden & Verplichten kent als de schoolmeester die hij nog altijd is maar één manier om zijn wil op te leggen. Hier in Catalonië benaderen ze een probleem heel anders. Peuken op het strand, in de parken en eigenlijk gewoon overal. Bah! Er stond al een boete op het lozen van je filtersigarettepeuk op het strand, maar – let je even op Hugo? – dat hielp NIET. De mens is een varken en de mens alhier is een Iberisch varken. Erg lekker op de grill, maar in het dagelijks leven niet ideaal om mee samen te leven. Dus peuken vind je nog overal, zeker daar waar je niet wil zien.
Gelukkig beschikken wij over een zeer voortvarend clubje regelneven en -nichten hier in Cataluña, genaamd de Generalitat. Een paar verlichte breinen hebben de koppen bij elkaar gestoken om dit enorme (is wel zo) probleem te tackelen. In tegenstelling tot jullie Hugo kwamen zij tot de conclusie dat stimulans beter werkt dan oppressie. En zo is het geniale plan geboren om statiegeld op sigarettenpeuken te gaan heffen. Twintig cent per peuk, vier euri per standaard pakje van twintig saffies. Idee is dat niemand dan zijn peuk nog in de natuur of op straat dropt. Of als onverhoopt tóch, een arme sloeber ze zal oprapen ten einde een zakcentje bij te verdienen.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Spaanse of Catalaanse peuken? Wie het weet mag het zeggen.
Niemand weet nog hoe men gaat controleren of de ingeleverde peuken (waar dan, bij de estanco?) zijn verkocht in Cataluña of daarbuiten. Wellicht dat er door de inwerking van nicotine, teer en warmte een portret van Pujol, de vader des vaderlands voor de Catalanen, verschijnt? Geen idee, maar dat heeft de Generalitat nog nooit weerhouden tot het invoeren van een wet. Dus we zullen zien als ik met de vanaf vandaag zo gul door jullie ingestuurde sigarettenfilters in volgeladen kruiwagens bij de estanco aanklop! Zo zie je maar, er is geen probleem zo groot (of zo klein) dat er geen betere oplossing voor is dan die van D66. Want laten we wel wezen, met zevenenveertig ballen voor een pakkie saffies werk je alleen maar een extra verdienmodel voor straattuig in de hand.
Een ander iets waarin Spanje groot is is de papaverkweek. U wist dit niet en vrijwel niemand in Europa, maar de papavervelden in het zuiden van Spanje zijn beroemd bij reizend hippievolk uit landen als Frankrijk en Italië waar opiaten schrikbarend duur zijn, vooral als je geen zin hebt om voor geld te werken. Elfduizend hectare papaver staat er elke zomer te bloeien. En hoewel het niet aan de grote klok wordt gehangen hou je zoiets natuurlijk niet geheim.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Geleend van El País, copyright Luis Sevillano. Gehele artikel hier.
Het verklaart tevens waarom Spanje nog steeds zo’n grote aantrekkingskracht op onze geliefde hoofdredacteur uitoefent, dol als hij is op hippies en ander werkschuw tuigh. Ik neem aan dat jullie ondertussen massaal de uittocht uit Nederlandje aan het voorbereiden zijn en de sleurhut al volgepropt hebben met de ‘dingen-die-je-nodig-hebt-op-reis’. Want Dickie Benschop jaagt jullie hoogstpersoonlijk het vliegtuig uit. Iets wat Robbie Jetten en zijn vliegschamende (hihi) partijgenoten nog niet was gelukt. Pro-Tip; laat je huisje op wielen achter op het Iberisch schiereiland. De op de terugweg bespaarde brandstof betaalt je stalllingskosten! En kan je voortaan met de trein (*proest*) of met de vliegmasjien vanuit een Duitsche luchthaven. Meteen minder stikstofneerslag in Nederlandje (wederom; *proest*) dus win-win!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Kachel eruit, airco erin. Klaar!
Een goede stalling in de buurt van Cambrils, Tarragona ken ik wel, deze. Maar voor andere lokaties toch maar even zoeken op Google. Je zal versteld staan hoeveel er zijn. Wist u trouwens dat als u een abonnement op de Portugal Post neemt deze keurig netjes via de wifi op uw vakantieadres wordt afgeleverd? Gratis en voor niets ook nog eens. ¡Hasta pronto mis amigas y amigos! P.S. Stuur uw sigarettenpeuken naar Portugal Post East Iberian Office t.a.v. Raúlito 43850 Cambrils Tarragona España. De Generalitat en ikzelf zullen u zeer erkentelijk zijn.
Lees meer Portugal Post:
