Dag lieve lezeressen en lezers, ik zit weg te smelten tussen twee loeiende ventilatoren want het is bloedheet in de Algarve. Ik was net in het steenkoude Zweden en Denemarken in het kader van Safari Eurabia dus het is even wennen, vooral aan de Portugese prijzen voor bier en sterke drank! Ik ben ondanks alles goedgeluimd en geef daarom hieronder wat leuke tips voor de vakantiegangers in Portugal! Zo ben ik! En verder hebben we natuurlijk Laetitia over vliegschaamte en Spanjeman Raúl over pornografische groenten en fruit!
Pak de trein naar Coimbra om daar Portugal dos Pequenitos (Portugal van de kleintjes) te bezoeken, een stokoud attractiepark dat zich laat vergelijken met Madurodam. Het park is prachtig gelegen aan de rivier de Mondego en op loopafstand van het oude treinstation van Coimbra. De markantste gebouwen uit de Algarve, de Alentejo en andere streken zijn er in het klein nagebouwd. Ik ben altijd op zoek naar die good clean fun uit mijn kindsheid: de Bedriegertjes, de Pyramide van Austerlitz en de Westerbouwing. Portugal dos Pequenitos stelt niet teleur en roept met zijn kasteeltjes en torentjes herinneringen op aan het decor van de Vliegende Fakir in de Efteling. Zeer overzichtelijk vind ik de geschilderde wereldkaart met Portugese veroveringen en zeevaarders met namen die op sigarenmerken van vroeger lijken. In het gedeelte van de voormalige koloniën verbaas ik mij over de levensgrote standbeelden van bewoners van Mozambique, Angola, Guinee-Bissau en wat dies meer zij.
Alheira-worst kopen in het stadje Mirandela in de provincie Trás-os-Montes, in Noord-Portugal. De naam komt van alho (knoflook) en de worst is ooit bedacht door Portugese Joden die uit angst voor de inquisitie net deden of ze christenen waren. Oorspronkelijk zit er dan ook geen varken in de gerookte alheira maar beestjes die in het Jodendom zijn toegestaan, zoals kip. De reis er heen is schitterend, door de Douro-vallei en de wijngaarden. Onderweg wellicht een pitstop bij het restaurant van Rui Paula aan de Douro bij Folgosa. Hij kookte twee Michelinsterren bij elkaar.
Reisgidsen noemen Braga het Rome van Portugal vanwege het enorme aantal kerken in de binnenstad en voegen daar ‘bidden doe je in Braga, werken in Porto en feesten in Lissabon’ aan toe. In Nederland kennen we de variant van Jules Deelder: In Rotterdam verdienen ze het, in Den Haag verdelen ze het en in Amsterdam smijten ze het over de balk. Voor Portugezen is Braga de stad van de 5 P’s. Padres, paneleiros, putas e a puta que os pariu: priesters, flikkers, hoeren en de hoer die hen baarde.
De francesinha is de Portugese kapsalon en een streekspecialiteit. Ik lust er wel pap van! De ingrediënten: wit brood, ham, kaas, chipolataworst, chouriço, biefstuk en ei en afgeroomd met een saus van tabasco, bier, kippenbouillon, port, melk en tomatenpuree.
Valença in het uiterste noorden van Portugal. Er is daar een schattig treinstationnetje waar je over kan stappen naar Vigo in Spanje. Het is lekker onthaasten want ik deed drie uur over de afstand van amper 70 kilometer tussen Braga en Valença, inclusief overstappen in Nine en Viana do Castelo. Prachtig wandelen langs de oevers van de Miño en daarna de bus te pakken naar hotel Bienestar Termas de Monção. Monção is een prachtig bergdorp, met heerlijke wijnen.
Om zes uur kijk ik graag naar een programma dat op Van Gewest tot Gewest lijkt, of op Ontdek je plekje. Het circus van de RTP strijkt dan neer in een gehucht en laat vervolgens allerlei boerinnetjes zien met streekproducten. Er is altijd wel een volksdans en veel boerenvermaak. Ik hou er van, vooral vanwege de schitterende dialecten. RTP is gratis live te bekijken op internet.
Covilhã ligt aan de voet van de hoogste berg van Portugal en werd ooit het Manchester van Portugal genoemd vanwege de florerende textielindustrie. Veel indrukwekkende vergane glorie. Het sporthotel is fonkelnieuw.
Het landschap tussen Castelo Branco en Covilha doet me denken aan Patagonië en Schotland: enorme zwerfkeien, heide, mist, nevels, schapen, bergen, riviertjes.
Het sporthotel in Covilhã is de best buy. Boven in de bergen, schitterend uitzicht en kamers zo groot als balzalen.
Vandaar een taxi of met de eigen auto naar de top van de Estrella, Belmonte, prachtig bergdorp met een rijk joods verleden. Tip van Tuur: hotel Sinai. Veel voor weinig.
Het Nationaal Spoorwegmuseum in Entroncamento.
Tip van Tuur: als u op de website van Ryanair vluchtmogelijkheden bekijkt, onthoudt de prijsknaller uw IP-adres. Ik zocht ooit een vlucht van Porto naar de Azoren en dat bedrag vloog in drie surfsessies binnen een paar uur van 20 naar 100 euro. U kunt dus het beste zoeken in het zogeheten incognitovenster want dan weet Ryanair niet wie u bent en dus ook niet of u al eerder naar een vlucht heeft gezocht. Het incognitovenster vindt u rechts bovenaan uw scherm, onder de drie puntjes (mobiel) of verticale streepjes (tablet of pc).
En nog een tip: treinkaartjes van de Comboios de Portugal zijn bespottelijk goedkoop als u ze ruim een week van te voren koopt. Een voorbeeld: de ticket van de zeven uur durende schitterende reis van Lissabon naar Pocinho in het uiterste noorden kost dan slechts 20 euro.
Lieve lezeressen, we moeten het eens hebben over vliegschaamte etcetera. Het wordt ons niet makkelijk gemaakt, want we moeten ons tegenwoordig overal over schamen. De kranten staan bol met verhalen over wat we als mens allemaal verkeerd doen. Het is te veel om op te noemen: Roken, suiker/vet/vlees/zuivel eten, in vuile auto’s rijden in plaats van elektrische, wegwerpkleding kopen, om de 5 jaar een nieuwe keuken installeren en de oude weggooien, om de 2 jaar een nieuwe smartphone/laptop/tablet kopen bij goedkope winkelketens want die doen aan uitbuiting…
De hele Nederlandse goegemeente heeft ons bovendien bang gemaakt met de ramp die crisis heet. Stikstofcrisis, inflatiecrisis, economische crisis, droogte, wooncrisis, je huis duurzaam maken-crisis, rentecrisis… Het is geen leven meer. Enfin, de lijst is oneindig en het komt erop neer dat we eigenlijk ons moeten schamen dat we überhaupt leven. De enige oplossing is volgens mij dan ook dat we ons niet meer voortplanten. Dat is pas echt goed voor de planeet die wereld heet.
Maar laat ik het klein houden, want het moet hier over Portugal gaan. Het land waar ik een tweede huis bewoon en ik ben niet de enige want de hele Algarve is volgebouwd met appartementen en rustieke boerderettes die de meeste tijd leeg staan (schaam!) Het hebben van een tweede huis in het buitenland is een lucratieve bezigheid, blijkt. Er worden zelfs beurzen georganiseerd rondom het hebben van “iets” in een ander land. Met de komst van de rijke, grijze golf zoals dat heet, is het kopen van onroerend goed in het buitenland bijna een must. Je bent volgens kenners een dief van je eigen portemonnee als je je geld niet in stenen stopt. Je geld groeit niet maar de huizenprijzen wel. Simpel.
Maar hoe gaan we nou allemaal naar ons tweede optrekje toe? Meestal gewoon met het vliegtuig. Lekker in 3 uur tijd van A naar B.
Maar is dat nog wel verantwoord? Want vliegen is heel erg vervuilend. Hoe vervuilend dat is weet niemand precies want als we allemaal met de auto of de bus naar Portugal zouden rijden vervuilen we ook. Maar goed, het staat nou eenmaal in de krant dat je niet moet vliegen dus schaam je nou maar… Met de personeelscrisis die tegenwoordig op de vliegvelden heerst vliegen er zelfs volle vliegtuigen van Amsterdam die leeg terugkeren van Faro naar Nederland om de luchthaven van Schiphol te ontlasten. Ik maakte het gisteren mee: Tijdens een etentje met een vriend kreeg hij 10 uur voor vertrek een sms dat zijn vlucht van Transavia was gecanceld. Dat is dus zo’n voorbeeld. Hij was behoorlijk gestresst, want hij moest de volgende dag ook nog getuige zijn bij een huwelijk en kon dus niet Faro uitkomen. De rek is er volledig uit in Nederland, momenteel.
Dat vliegen veel veiliger is dan met de auto gaan doet er allang niet meer toe. Thuisblijven is eigenlijk het allerbeste.
Ikzelf voel me niet snel ergens schuldig over. Schuldgevoel is een zinloze emotie volgens mij. Wel is het opmerkelijk dat de autoindustrie als een gek oplossingen bedenkt voor de vervanging van fossiele brandstof maar de vliegtuigbouwers nog steeds niets hebben geregeld of hoefden te regelen. De scheepvaart trouwens ook niet. Containerschepen vol met plastic meuk en speelgoed voor winkels als Action vervuilen onze oceanen. Schaamteloos! Hoe het anders kan weet ik ook niet. Maar zolang er geen veilig alternatief is om je te verplaatsen over grote afstanden blijf ik vliegen. Met stikstof heb ik ook niet zoveel; ik adem het lekker de hele dag uit. En mensen die zeggen dat vliegen duur moet worden zeggen ook eigenlijk dat mensen met weinig geld niet meer mogen vliegen. En daar heb ik dan wel een beetje schuldgevoel over. Want wie bepaalt nou wie en hoe op vakantie mag… Vakantie is van en voor iedereen. Want we moeten kunnen opladen en dat kost weer energie. Fijne zomer!
Wat een week was het weer lieve lezeressen en lezer. Ondanks de nogal krakkemikkig doorgegeven adressticker van vorige week hebben mij toch al enige honderden peuken weten te vinden, waarvoor mijn dank. Want hoewel het geld tegen de plinten op klotst in het Portugal Post Head Office te Olhão is het hier aan de Iberische Oostkust, ondanks de welluidende naam Costa Dorada (vergulde kust, of op zijn Hollands de Goudkust) geen vetpot. Met de opgestuurde peuken (DANK !) hoop ik, als de regeling van statiegeld eenmaal is ingegaan, eindelijk mijn abonnement op de Portugal Post en bijbehorend katern, TPO ofzo, te kunnen financieren. Een mens wil toch een beetje op de hoogte blijven nietwaar? U kunt trouwens ook gewoon helpen door op de doneer-knop te klikken en een bedrag in te vullen. Bueno, ¿qué mas?
Oh ja, ik had jullie getipt je sleurhut nog een laatste keer helemaal naar dit stukje hemel op aarde te slepen. En daarbij had ik een linkje naar de beste stalling in de buurt van Cambrils, Tarragona geplaatst. Omdat, ik geef het toe, het een maatje van me is en hij de business momenteel goed kan gebruiken. Maar die link was dus ge-delete door iemand in de kelders van het hoofdkantoor alwaar de letters, van die ouderwetse loden, in volgorde worden gezet om te worden afgedrukt, wat vervolgens weer wordt ingescand om op digitale en wondere wijze aan u, trouwe abonnees, te worden toegezonden via glasvezelnetwerken waar menig overheid jaloers op zou worden. Deze link was dat dus. ¡Basta! Genoeg venijn.
Er zijn ook nog positieve dingen te melden. Zoals jullie allemaal wel zullen weten is Spanje, mijn gedeelte van het Iberisch schiereiland zeg maar, een absolute voorloper. Gidsland zelfs (eat that Mark) op het gebied van letterbak-rechten en -integratie. Op papier in ieder geval. Pas sinds kort is het mogelijk dat een man (eeh, bestaan die nog?) slachtoffer kan zijn van huiselijk geweld. Maar laten we wel wezen, de meeste huiselijke mishandelingen zijn wel degelijk tegen vrouwen en door mannen. Hoewel ik je als vent wel af zou raden om in een ruzie met een Spaanse dame verzeild te raken. Dat jíj wint is verre van zeker. De acceptatie van vrijwel iedere optie in de genderkeuzelijst wordt ruimhartig gegeven. In een land dat best wel het een en ander aan gewone mafketels herbergt doet sexueel getinte mafklapperij niemand met zijn oren klapperen of slikken van verwondering. Zonder tussenkomst van medische procedures en hormoonkuren kan je M-etje in een V-tje, een F-je in het Castellano, worden omgezet, iets waar ‘66 in Nederlandje ook voor lijkt te pleiten. Hoewel je bij die club nooit zeker weet wat de bedoeling nu écht is.
Deze week werd mij duidelijk hoe vrij we hier eigenlijk leven. Dat hele genderbendergebeuren ligt hier mijlenver voor op de rest van de EU. Zelfs groente en fruit kan zich hier naar hartenlust identificeren zoals het zichzelf voelt. Op de foto ziet u een citroen die zichzelf als cayennepeper identificeert en zich daar zeer senang bij lijkt te voelen. Geen vorm van dwang, geen genetische manipulatie maar gewoon, spontaan, aan de boom naast haar broers en zussen.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Verfrissend vind ik dit. Zonder gezeur en gemiep, met nul gedram. Amsterdam kan er nog het een en ander van leren.
Oei, pas op! Ook onder de als peper identificerende citroenen bestaan er bordeline-aandachtshoererende gevallen. Zie foto hieronder.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Of het is een speling der natuur. Dat kan natuurlijk ook. Neemt niet weg dat de zich-anders-dan-men-zou-denken-identificerende groenten en fruit in Spanje een uitermate vrolijke kleurrijke groep vormt die bij vrijwel iedereen een vertederde glimlach om de mond brengt. En wat zou je ook anders verwachten van een land dat, lange tijd, mannen adoreerde die in kleurrijke veel te strakke pakjes gestoken hun danspassen vertoonden aan met uitzinnig publiek gevulde arena’s? Dat van die stieren was in mijn ogen gewoon ter afleiding van de ongelooflijk gay-e vertoning. Dus acceptatie van gender-bendende vegetales is hier zonder tussenkomst van een Silly Syl-achtige ningún problema.
Artikel gaat verder na afbeeldingen.
Als Facebook-like identificerende aardbei. Dikke prima!
Een wit voetje halen was nog nooit zo smakelijk.
Van jezelf houden zonder narcistisch te worden. Gordon, let je op?
Maar Raulito, is de oost-Iberische Costa Dorada dan ineens veranderd in een paradijs waar iedereen heppie-de-peppie is? Voor eenmaal laat ik de beantwoording over aan een bezoeker uit het verre Engeland. Zo te zien kan hij zijn lol niet op! !Hasta la proxima!
Lees meer Portugal Post:
