Iraanse media kwamen deze week met het bericht dat een groep spionnen was opgerold die samenwerkte met de Israëlische inlichtingendienst Mossad. De Jerusalempost merkt op dat vorige zondag ook al een groep infiltranten werd gearresteerd in de Islamitische Republiek, op verdenking van spionage voor Israël. Een interessant element is dat het in deze gevallen lijkt te gaan om Koerdische militanten, die in ruil voor de belofte van geld werk zouden hebben willen doen voor de Mossad. Volgens Iraanse media bevond zich onder de tweede groep arrestanten een leider van een Koerdische marxistische groepering, de Komala-partij. De groep zou Iran binnen zijn gekomen vanuit Iraaks Koerdistan. Iran beschuldigt de arrestanten ervan ”ongekende daden van sabotage en terrorisme” voor te hebben bereid. De berichten staan niet op zichzelf. Israël werkt namelijk al jaren aan een sterke band met Koerdische bondgenoten, om zo de eigen slagkracht in de buurlanden te vergroten.
De Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersh beschreef in 2004 voor de New Yorker al hoe de Israëlische inlichtingendienst de activiteiten in Iraaks Koerdistan opschaalde. De banden tussen Israël en de seculier-socialistische Koerdische beweging gingen toen al decennia terug. Met de Amerikaanse invasie en de val van Saddam Hoessein, veranderede de machtsbalans binnen Iraq. Volgens Hersh had Israël inlichtingen dat Iran van de nieuwe situatie gebruik wilde maken. De grens tussen Iran en Iraq was relatief open, en Iran werkte aan het opzetten van militante sjiitische organisaties, aanvankelijk onder de dekmantel van liefdadigheidsorganisaties. Het Iraanse leiderschap was van plan om zoveel chaos te creëren in Irak, dat de Amerikanen hun handen vol zouden hebben. Zo kon een toekomstige invasie van Iran zelf voorkomen worden. Israël drong bij de Amerikanen aan om harder in te grijpen, maar besloot uiteindelijk dat de situatie niet te redden viel. De Mossad begon aan wat tegenover Hersh ”Plan B” werd genoemd, bestaande uit het opbouwen van Koerdische commandotroepen. Die moesten een tegenwicht bieden aan sjiitische milities en revanchistische soennieten van het oude regime. De Koerdische troepen zouden echter ook ingezet kunnen worden over de grens, in de Koerdische gebieden van Syrië, Turkije en Iran. Dit zorgde voor spanningen met Turkije, een land waarmee Israël relatief goede banden onderhield.
Eind 2003 begon Israël met het trainen van Koerden langs de lijnen van de ”Mista’arvim”. Deze commando’s zijn getraind om te infiltreren in Arabische bevolkingsgroepen. De Israëlische versie van deze eenheid ondergaat naast de normale trainingsprogramma’s ook een opleiding in de Arabische taal, cultuur en gewoontes. Het uiterlijk van de soldaten wordt desnoods aangepast met contactlenzen en haarverf, om zo onopvallend mogelijk in vijandig gebied te kunnen opereren. De Koerdische commando’s moesten zo iets kunnen doen wat voor Amerikaanse troepen doorgaans onmogelijk was, infiltreren en onopgemerkt inlichtingen verzamelen bij militante groepen. Ook moesten de Koerden zo in staat zijn om de leiders van andere groeperingen uit te schakelen. Een Israëlische inlichtingenbron noemde de strategie tegenover Hersh ”Realpolitik”.
De nu gearresteerde groep spionnen zou volgens het Iraanse Press tv trainingen hebben gehad voor spionage- en sabotageacties. Volgens de Iraanse politie zouden leden van de groep brand hebben gesticht en graffiti met anti-regeringsleuzen hebben aangebracht, maar er wordt niet gesproken over aanslagen op personen. De groep zou contact hebben onderhouden met een tussenpersoon van de Mossad. Als de Iraanse politie geloofd mag worden, dan is van onopvallende infiltratie echter geen sprake geweest. De groep zou door Iraanse inlichtingendiensten in de gaten zijn gehouden vanaf het moment dat ze contact kregen met Israëli’s.
