DE PORTUGAL POST ALGARVE PRIDE SPECIAL!
Omdat driekwart van de abonnees van de Portugal Post uit leden van de LGBTQQIP2SAA-club bestaat, werd het hoog tijd dat ik eens aandacht ging besteden aan de tegennatuurlijke liefde en dan met die in de Algarve, temeer omdat in Amsterdam nu de Gay Pride plaats vindt. In Amsterdam hoor je dat uit te spreken als Geepereet. Het was altijd een dolle en enige boel en het hoge amusementsgehalte kwam van valse nichten – opvallend vaak kappers – die de Chez Manfred, Montmartre, de Amsteltaveerne (bedankt voor de gezelligheid, Astrid Nijgh), het gebied bij de Halvemaansbrug en de Reguliersdwarsstraat onveilig maakten. Dan had je nog de dansfuiven van de COC maar dat was heel specifiek voor Limburgers en Brabanders die kersvers in de grote stad Amsterdam waren gearriveerd en gewoon in hun eigen dialect crème de menthe en Coebergh met ijs wilden bestellen. Als ze na een poosje geacclimatiseerd waren, gingen ze dansen in de ‘niet-commerciële potten -en flikkerdiscotheek De Trut‘. Wanneer ze een beetje ouder werden, konden ze naar de thé dansant van de Roze Rimpel, de seniorentak van het COC.
Verder had je natuurlijk de lederscene in de Warmoesstraat en omstreken, dat waren gewone nichten die heel stoer deden en niks moesten hebben van de kappers van de Halvemaansteeg maar in de nachtsauna zag je verschil niet. De Amsterdamse nichtenscène was heel sektarisch en dus mooi overzichtelijk. Je kocht gewoon het gidsje Amsterdam in je Kontzak, en als je Engels kon de Spartacus Guide. Enfin, luistert u nog maar eens naar Gerrit Komrij, die heeft die tijd schitterend en humoristisch samengevat in zijn Mosse-lezing.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Dat is allemaal voorbij! De Geepereet heet nu Pride want dat is minder exclusief. Zo sluit je niemand uit en stoot je niemand voor het hoofd. De mohammedanen van DENK en Nida niet, de Amsterdamse SGP niet en ook personen met lichamelijke en geestelijke afwijkingen waar nog nooit iemand van gehoord heeft niet.
Alles wijst er op dat de cisgenderbende van Social Justice Warriors, sneeuwvlokjes en huilmillennials de Geepereet heeft verpest, met steun van Bij1, GroenLinks, de Internationale Socialisten en Hamas, filiaal Amsterdam.
Genoeg gezeverd over dat perfide 020, laat ik het over geliefde Algarve en de Griekse beginselen hebben. Algargay is geen fraaie woordspeling maar in mijn habitat vindt men zo’n vondst schitterend. Zo is Algartalhos een slager (annex kruidenier), Algardente een tandarts en Algarfrio verkoopt ijskasten. In de Algarve is het nog lekker ouderwets qua LGBTQQIP2SAA. Het wemelt van de nichtensetjes die lekker gearmd over straat lopen want potenrammen bestaat hier niet. Het uitgaansleven is helaas verschrompeld want corona en Grindr (Tinder voor gays) waren dodelijk voor de horeca. In het oude centrum van Faro zit de Prestige Danceclub en die is tot mijn vreugde weer geopend, na jarenlang potdicht (pun not intended) te zijn geweest. Heren spreken nu bijvoorbeeld af in de grotten van Praia do Submarino bij Alvor. Ik heb dit weetje van mijn bestie Arnold Aarssen, creatief directeur van Studioarte in Portimão.
“Arturinho, wij zijn super geïntegreerd in de Portugese samenleving, we kunnen trouwen en heerlijk ons zelf zijn. De nieuwe homotrend is de natuur in maar dat schreef je al, bitch.”
Voor ouderwets jaren vijftig-nichtenvertier moet u naar de Finalmente in Lissabon, ‘s lands beroemdste travestiebar. Gerrit Komrij beschreef de tent in het verhaal Naar de grote stad. Hij en Charles hebben al flink witte port zitten slobberen in de Brasileira, de bonte hond onder de koffiehuizen, en dan moet de avond nog beginnen. Met een gemêleerd gezelschap Braziliaanse en Portugese artiesten wordt het feest voortgezet in fadorestaurant A Cesária en dan is het tijd voor ‘rookwaar van verslavende aard’.
“Toepasselijk en als altijd, eindigden we in de Finalmente, een oord vol verderf en riskante zoetigheid, waar ze je de drank uit een soort leeuwenkuil aanreiken en waar ik, terwijl op een verhoging een travestiet Liza Minelli imiteerde, voor een laatste maal achteromkeek en honderden donkerharige jongens zag, in devote aandacht op de grond gezeten, met een schijnsel in hun ogen dat men zelden bij mensen aantreft, maar vaak bij wilde dieren in het schemerlicht.”
Wij hebben geen Pride maar tijdens het carnaval in Loulé kijken de inheemsen niet op van een dikke oude kerel in struisvogelveren en een reetveter. Voor verdere gay-info over Portugal verwijs ik u naar de Spartacus Gay Guide en naar het homohoekje van de Portugalist. Wel laptop dichtklappen als u klaar bent, vaders, anders wordt moeders de vrouw boos.
Zwarte zaterdagen, dieprode zondagen, hitteplannen, kokende motoren, in de file, huilende kinderen. Kortom het is vakantie en dan MOET iedereen tegelijk in de auto naar het vakantieadres. Het dondert niet dat je elk jaar bij Lyon in de file terechtkomt. Alles beter dan een dag later weggaan want dat is zonde van je vakantiedagen en de huur van je campingplaats, dus gaat heel Europa in de maanden juli en augustus tegelijk op vakantie. Vooral op 1 augustus breekt de vakantiehel los want dan gaan alle zuidelijke landen tegelijk dicht. Ooit is er in Nederland het fenomeen vakantiespreiding bedacht. Want, zo vond men, dan hoeven we niet met 7 miljoen huishoudens tegelijk de auto in.
Het gefaseerd met vakantie sturen werkt als volgt: Eerst mag Noord-Nederland, dan Midden en daarna Zuid. Volgens mij is het vooral bedacht omdat de vakantiehuisjes dan de hele zomer geboekt kunnen worden, dus het zal een verdienmodel zijn. Want wat maakt het ook uit dat je als Noord-Nederlander tegelijk met Noord-Duitsland en Noord-Frankrijk in de file komt. We zijn met teveel. Kijk maar naar Schiphol, de NS en de pretparken. Allemaal staan we hutje mutje te wachten in files. Het personeelstekort doet er nog een schepje bovenop. Waarom hebben we dat er toch voor over? Omdat we even uit onze sleur willen, uit het eigen huis, zodat we het idee hebben dat we nieuwe energie opdoen om na 3 weken weer naar de sleur terug te keren.
Ikzelf ging vorige week voor een minivakantie vanuit de oostkust van Portugal naar de westkust. Vrienden in Nederland zijn dan verbaasd, want als je in Portugal woont ben je toch al op vakantie? Nou lezers, neem van mij aan; dat is niet zo. Als je in Portugal woont en werkt voelt dat precies hetzelfde als in Nederland. Dit keer was de vakantiereden vooral dat het in mijn streek overdag kakheet werd. Dus wegwezen. En uit onderzoek blijkt dat je beter een paar minivakanties kunt doen dan in een keer een lange vakantie, daar rust je echt meer van uit. Dus togen wij voor 5 dagen naar Salema, mijn favoriete vakantiebestemming. Een uur rijden van mijn woonplaats, ideaal: Je bent meteen in een andere wereld.
Salema is koel, schoon en het zeewater is er vele graden kouder dan van de Ria Formosa. Hartje juli kan het water zelfs zo koud zijn dat niemand de zee in gaat, haha! En dat voor de Algarve! Salema is een poppendorp, met kleine barretjes en hipster-restaurantjes. De keuken in deze streek is ook al volstrekt anders dan in Olhão, waar alles draait om gegrilde vis. Groente eten doet daar bijna niemand bij zijn schotel en als het erbij geserveerd wordt gaat het onaangeroerd terug naar de keuken. Wat wel wordt opgegeten is de patat en de rijst. Lekker calorierijk zeg maar.
Er wonen een hoop dikkerds in Olhão. De keuken aan de westkust is een stuk verfijnder en lichter. Veel koriander, stukjes verse ui, artisjok, peterselie en gekookte aardappel. Er wordt in de Alentejo echt anders gekookt dan in Olhão en omstreken. Alleen al daarom is het leuk om je minivakantie in Portugal te houden. Je drinkt ook meteen andere wijnen. Bijvoorbeeld de wijn van de costa Vicentina, een heerlijke lichte witte wijn die o.a. in de Auchan te koop is. Een aanrader.
Wat je verder in je minivakantie in Salema doet is een bezoek brengen aan Sagres en de kaap Sint-Vincent, het zuidwestelijkste punt van Europa. Hier kan je genieten van adembenemende uitzichten. De stranden zijn prachtig en leeg, de lucht is misschien wel het schoonst op deze plek. Er is geen industrie of wat voor vervuiling dan ook. Om te overnachten kies je de pousada van Sagres uit, en dan het liefst in een weekend in de winter, wanneer het stormt en de zee tegen de rotsen buldert. Dat is een spektakel, om over de mooiste zonsondergang ter wereld maar te zwijgen. Daarna eet je heerlijk je porco preto-schotel in het pousada restaurant en duik je de spa in. Verrukkelijk!
De volgende morgen rijd je naar Raposeira en ga je bij de leukste keramiekwinkel shoppen. Ceramica Paraiso is een enorme zaak met de mooiste collectie keramiek in alle kleuren en stijlen. Daarnaast hebben ze een enorme collectie miskleunen waaraan je niet kunt zien wat er mis mee is, maar de prijzen zijn om je vingers bij af te likken. Geglazuurde bloempotten voor 3,95 of grote presenteerschalen voor 4 euro per stuk. Een walhalla voor iedere huisvrouw. Mij kun je er een hele middag los laten gaan. Het is net een snoepwinkel… Dus mensen ga zo veel mogelijk op ultra korte vakantie, al is het maar een uurtje rijden van je woonplaats. Je bent er echt even helemaal uit. Happy Holidays!
Muy buenas tardes amigos y amigas en los Países Bajos, u heeft er weer een weekje op zitten. Uw aller Hugo heeft verordonneerd dat als u of uw nageslacht in een nieuwe woning in een nieuwe buurt (waar dan?) wil gaan wonen, de boodschappen, het woon- werkverkeer, de kindersport dan wel -hobbyclubs allemaal per fiets of openbaar vervoer (HaHa, bestáát dat überhaupt nog?) zal moeten worden gerealiseerd. Want automobiliteit, al dan niet elektrisch. Maar hoe anders want diesels komen sowieso die wijk niet meer in. En dat parkeerplaatsen verboten! zijn in de nieuwbouwplannen van de man met te kleine voeten voor het dragen van zijn ego.
Hier in Iberië lachen wij om dat soort klein-landelijk gezever. Bij een zomers bosbrandje hier fikken wij immers drie maal de oppervlakte af die Hugo zou willen bebouwen had hij de grond, de stikstofrechten, de milieu-effect rapportages, de inspraakronden, het ambtelijk ondersteund politiek akkoord èn de energie-infrastructuur een beetje in beeld, of liever nog; op orde. Echt lui, waar gáát het nog over bij jullie? Een stelletje middelmatige middle-management stumpers met een opleiding die nog niet garandeert dat de ‘d’, de ‘t’ en uiteraard de ‘dt’ correct worden gehanteerd, runt jullie landje op basis van onleesbare rapportages opgesteld door consultants, samengevat door ambtenaren en dan in hapklare one-liners opgediend door de voorlichters. En dáár wordt dan “”beleid”” op gebaseerd.
Terug naar de echt belangrijke zaken in dit leven.
Artikel gaat verder na afbeeldingen.
Druiven. Nou ja, wat je ermee kan doen natuurlijk.
En dat is een lekker rosé’tje in elkaar flansen, bijvoorbeeld.
Nu hebben jullie misschien meegekregen dat er een aantal maanden geleden een hondje bij ons is komen wonen genaamd Bella. Sinds Bella op een nacht geconfronteerd werd met een wasbeer was de kleine lieverd elke nacht helemaal alert en op elk geluidje volgde een blafconcert waarvan zelfs de andere honden, die in het begin er nog in mee gingen, geen brood meer lustten.
Na een aantal nachten geen oog meer dichtgedaan te hebben zijn we toch maar eens begonnen te proberen haar overdag af te peigeren. Makkelijker gezegd dan gedaan met de hittegolven die ons geliefde schiereiland in een verstikkende greep hielden. De ander hondjes waren gesloopt. Waarom Bella dan niet? Het antwoord was, uiteindelijk, verrassend doch simpel. Bella had ontdekt dat ze zelf mandarijntjes, onrijpe appels en complete druiventrossen kon ‘oogsten’. Naast dat dit uitermate ongezond kan zijn voor een hond, een bron van oneindige energie. Het verklaarde een boel van haar hyper-energieke gedrag van de laatste tijd. Einde van Raúl’s droom van een eigen rosado dit jaar, nul druiven over.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Wanneer komt de regen?
Nu we het toch over wijn maken hebben, een aantal jaar geleden heb ik gewerkt op de golfbaan down the road (helaas is de tekst door een redactrice van dienst nogal verkracht, maar een idee van de sfeer krijg je er ondanks dat toch wel van). Winst maken met een golfbaan is een heidens karwei en het verbaast mij dan ook niet dat de baan onlangs voor de derde keer van eigenaar verwisselde.
Deze keer stond er een kerel op met zowel ego als poen poen als ego.
Het lijkt FC Barcelona wel, maar dit terzijde. Wijnverkoper is hij. En wijnmenger, naar blijkt. Samen met vijf compagnons mag hij zich aanstaande september voor de rechter verantwoorden voor het verkopen van 15 miljoen flessen wijn, op jaarbasis, met frauduleuze aanduidingen van de afkomst en in sommige gevallen zelfs van de druivensoort. In Frankrijk wordt je voor minder levenslang in het cachot gegooid.
Vooral de Montsant en Priorat vervalsingen kunnen zeer lucratief uitgepakt hebben. Nu begin ik een beetje te begrijpen waarom die golfbaan gekocht is. Als je toch aan het frauderen slaat zal je dat wel niet geheel ‘wit’ doen. En waar verkoop je makkelijker een grote partij vervalste flessen dan op de golfbaan tijdens een leuk rondje met een leuke lunch als afsluiter? Juist, bij Raúl om de hoek op de Gaudí Golfclub.
Wat een heerlijke wereld is het toch.
Zelf even nalezen? Hier en hier, als je het Castellano machtig bent of in staat bent Google Translate te begrijpen.
¡Hasta la próxima queridos!
Lees meer Portugal Post:
