Trouw heeft eens besloten te gaan kijken hoe onze zuiderburen omgaan met de instroom van asielzoekers. Ook in België slapen mensen die hopen op een asielstatus al een tijdje voor de poort van het aanmeldcentrum. In dit geval is dat een heel letterlijke poort. Het Belgische aanmeldcentrum staat namelijk niet in de periferie van het land, maar in Brussel. Het Klein Kasteeltje is een herenhuis dat voorheen werd omringd door water. Het doet nu dienst als aanmeldpunt, vergelijkbaar met Ter Apel. Omdat ook in België de instroom groter is dan de opvangcapaciteit, moeten veel mensen al weken op de stoep slapen.
Volgens de krant gaat het om enkele tientallen mannen, die in België een nieuw thuisland hopen te vinden. Ze komen uit Afghanistan, Syrië, Eritrea, Gambia, Gaza of Burundi. Van deze landen is alleen Burundi een paar decennia door België bestuurd geweest. Veel mensen hebben eigenlijk al in een andere Europees land asiel aangevraagd, maar reizen toch door in de hoop dat België betere voorzieningen en mogelijkheden kan bieden. Dat lijkt in de praktijk niet te lukken, want België heeft ook al maanden de capaciteiten niet meer om zoveel mensen op te vangen. Fedasil, de Belgische dienst die de opvang moet regelen, kan niet snel genoeg opvangplaatsen regelen.
Bij het toelaten van de asielzoekers tot het aanmeldcentrum krijgen alleenstaande minderjarigen voorrang. Daarna mogen gezinnen naar binnen. Als laatste komen de alleenstaande mannen. Dat zouden er nu ongeveer 80 zijn, maar voor hen blijft weinig tijd over. Het beginnen van de asielprocedure loopt hierdoor vertraging op. Fedasil wijt het tekort aan opvangplekken ook aan het trage afhandelen van de asielprocedures. Als deze sneller konden worden afgerond, kunnen mensen met een status doorstromen. Mensen die worden afgewezen moeten dan terug worden gestuurd naar hun land van herkomst. Verder is er een stijging van de instroom na de coronaperiode. De vorige twee jaren waren relatief rustig.
Volgens de operationeel directeur van Fedasil, Pieter Spinnewijn, heeft ongeveer de helft van de mensen die zich melden bij het Klein Kasteeltje al eens een asielaanvraag gedaan in een ander land. Sommigen hebben elders in Europa al een vluchtelingenstatus gekregen, maar probeert het in België nog eens ”omdat ze hier meer kansen en sociale rechten hebben.” Vluchtelingenwerk Vlaanderen heeft al meerdere gerechtelijke procedures tegen de regering gevoerd, om zo betere opvang te krijgen. Fedasil is zo sinds januari dit jaar meer dan duizend keer veroordeeld voor het niet kunnen regelen van betere locaties. Volgens Vluchtelingenwerk ligt het probleem bij gemeentes. Die zouden weigeren om meer opganglocaties te openen.
Het artikel sluit af met de 21-jarige Syrische Abdulkarim, die uit Aleppo komt. Het artikel maakt niet duidelijk of hij direct vanuit Syrië naar België is gevlucht, en of hij al elders een asielaanvraag had gedaan. Hij overnacht, redelijk gedesillusioneerd, al vijf weken voor de poort van het Klein Kasteeltje, en hoopt iedere ochtend op een tijdsslot voor de procedure. Na een kwartiertje gaat de poort naar verluid alweer dicht, en moet Fedasil zeggen dat ze voor die dag vol zitten. Voor eten en drinken is hij afhankelijk van lokale hulporganisaties. Na verhalen van andere Syriërs te hebben gehoord had hij besloten om in België rechten te gaan studeren. ”Ik wist niet dat we zo behandeld zouden worden”, zegt hij nu.
