Ontluisterend stuk in van de NRC over de prioriteiten die de AIVD stelt. Stella Braam, al 35 jaar onderzoeksjournalist, besloot haar eigen dossier op te vragen bij de dienst. Ze kreeg een boekwerk van 300 pagina’s toegestuurd, waarvan driekwart was zwartgelakt. Alsnog kon ze met de leesbare tekst een aantal bronnen identificeren die de inlichtingendienst over haar hadden geïnformeerd. Eén van deze bronnen leek iemand te zijn die bij haar in huis had gewoond, en met wie zij nauw samen had gewerkt. De persoon in kwestie wilde niet reageren op haar verzoeken tot uitleg. Braam vermoedt dat de bron van tevoren was geïnformeerd over het feit dat zij haar dossier zou krijgen.
Het is niet duidelijk waarom de AIVD zoveel aandacht had voor het werk van de journaliste. Stella Braam deed onder andere onderzoek naar de Grijze Wolven, een nationalistische Turkse organisatie die ook in de Turkse diaspora actief is. De voorloper van de AIVD, de BVD, lijkt haar hierbij al te hebben gevolgd vanwege haar Turkse contacten. Daarnaast deed ze undercoverwerk om misstanden aan te kaarten. Zo werkte ze als inpakster, kamermeisje en keukenhulp. Toch is het moeilijk te geloven dat ze voor dit alles 35 jaar lang is gevolgd. Braam acht het niet waarschijnlijk dat de AIVD de afgelopen paar jaar met dit onderzoek is gestopt. Wie eenmaal een dossier heeft, komt hier ook niet meer vanaf.
Braam begint een bezwaarprocedure bij het ministerie van Binnenlandse Zaken over de schimmige acties van de AIVD. De dienst wilde niet reageren op het stuk in de NRC. De Nederlandse Vereniging voor Journalisten noemt de onthullingen omtrent Braam ”alarmerend” en steunt haar bezwaarprocedure.
