14 september (Reuters) – Op de tweede dag van haar verblijf in het Marriott Hotel in Sousse waadde Jannette Mensi in het zwembad om vervolgens van het hotelpersoneel te horen te krijgen dat ze eruit moest vanwege haar keuze van zwemkleding – een burkini.
“Ik was geschokt, mijn verstand stond stil, ik had nooit gedacht dat dit mij in mijn eigen land zou overkomen,” zegt Mensi, 68 jaar.
De burkini, die alleen het gezicht, handen en voeten bloot laat, wordt gedragen door sommige moslimvrouwen en wordt vaak gezien op stranden in Tunesië, een land waar moslims de meerderheid vormen.
Maar veel dure hotels in toeristische kustplaatsen hebben de badkleding uit hun zwembaden verbannen – een beleid dat de aanhoudende Europese, met name Franse, invloed in het land weerspiegelt, evenals de verdeeldheid tussen seculiere en conservatieve Tunesiërs.
Op de website Tunisiabooking.com adverteren minstens 20 hotels dat de boerkini in hun zaak verboden is.
Voor Mensi, die te horen kreeg dat ze alleen in het achterste zwembad van het Marriot mocht zwemmen, dat meestal door kinderen wordt gebruikt, is het verbod discriminerend voor haar als moslimvrouw.
“Ik respecteer, ik accepteer naast mij een dame met een bikini, of iemand die wijn drinkt. Ik respecteer hen, zij zouden mij moeten respecteren,” zegt ze.
Na vragen van Reuters bood een woordvoerder van het Sousse Pearl Marriott Resort & Spa haar excuses aan en zei dat zij de toegang tot het hoofdzwembad zou uitbreiden “tot alle volwassen gasten, ongeacht de zwemkleding die zij kiezen.”
Het boerkiniverbod in Tunesië dateert van de jaren 2000 en werd steeds gebruikelijker na de revolutie van 2011, toen steeds meer vrouwen de hijab begonnen te dragen. De moslimhoofddoek trok eerder negatieve aandacht van de politie onder de omvergeworpen dictator Zine el Abidine Ben Ali en was tijdens zijn 23-jarige bewind verboden op de werkplek.
Hoewel de hotelmedewerker van Marriott de redenen voor het verbod niet heeft uitgelegd, heeft Mensi haar eigen theorie.
“Ik zei tegen ze: jullie zijn gekoloniseerd vanaf toen tot nu,” zegt ze.
De directeur van een viersterrenhotel in de populaire badplaats Hammamet, die anoniem wilde blijven, vertelde Reuters dat hij de badkleding in 2008 verbood na klachten van gasten, aanvankelijk van Franse bezoekers maar vaak ook van lokale toeristen.
In Frankrijk, waar de hijab verboden is voor ambtenaren en op scholen als onderdeel van het staatsbeleid inzake secularisme, heeft de burkini regelmatig een nationaal debat losgemaakt.
Maar de reacties op de boerkini in Tunesië onthullen de breuklijnen tussen godsdienst en klasse in de samenleving, waar sommige welgestelde Tunesiërs seculiere waarden aanhangen en tekenen van religieus conservatisme niet verdragen.
“De laatste mensen die ik sprak zeiden dat het walgelijk is om in een zwembad met burkinis te zwemmen,” zegt de hoteldirecteur.
Zijn beslissing om de burkini te verbieden was onderdeel van een strategie om een rijkere klantenkring aan te trekken, aangezien “de burkini-dragende bevolking, de meerderheid, in de low-budget categorie valt,” voegt hij eraan toe.
Het boerkiniverbod krijgt echter ook slechte kritieken.
In een veel gedeelde TikTok-video eerder dit jaar, hekelde Emirati-influencer Zainab Alsawalhi het burkini-vrije Mövenpick Hotel in Sousse wegens “discriminatie en haat”.
De Accor-groep, die eigenaar is van Mövenpick, reageerde niet op vragen van Reuters om een reactie op deze opmerkingen.
