Door: Kleis Jager, Parijs - Voor zijn serie Breuklijnen: banlieues in Europa (BNNVARA) koos Sinan Can, bekend van zijn reportages over conflict- en oorlogsgebieden, niet voor de makkelijke weg. Naar eigen zeggen dook Can weken, soms zelfs maanden onder in de meest beruchte wijken in Parijs, Londen, Stockholm en Brussel.

Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen. Maar de aflevering van 26 september over Parijs is een monumentale mislukking. Can’s werkstuk bezwijkt onder de clichés, hele en halve waarheden en manipulaties.

In de openingsbeelden loopt Can met een rolkoffer in Parijs. Er passeren enkele Parisiennes, we zien een paar fraaie façades van openbare gebouwen, een wapperende tricolore, een straatlantaarn. De voice-over (Can zelf) vertelt dat Frankrijk een land is dat trots is op zijn culturele erfgoed van schrijvers, denkers en schilders.

De Fransen zijn volgens Can ook trots op het eigen verleden en het devies van de Franse Republiek: Vrijheid, Gelijkheid, Broederschap.

In werkelijkheid valt het erg mee met die trots. Een aanzienlijk deel van de bevolking heeft de gewoonte om af te geven op het verleden dat, als je sommigen moet geloven, voornamelijk uit misdaden zou hebben bestaan. Vooral bij de progressieve hogeropg