OPINIE
Vele van m’n tienduizenden fans zullen redeneren: ‘Die Brusselmans, die verdient allicht geld als water, en moet zonder twijfel nooit meer werken, mede door het huidige succes van z’n enorme bestseller Theet 77.’ Zij vergissen zich. Dank zij Theet 77 verdien ik inderdaad een boel pegels, maar net zoals iedereen heb ik ettelijke kosten: een nieuw kunstgebit, de notariskosten na de aankoop van een nieuw huis, rompertjes voor m’n op komst zijnde baby, benzine voor m’n twee Triumph-motoren, een vervanger voor m’n stokoude, haperende computer, twee pakjes Marlboro per dag, belastingen, energierekeningen, sociale bijdragen, het houdt verdomme niet op.
Dus dat ik nooit meer moet werken, dat klopt niet. Ik probeer m’n kostje bij elkaar te scharrelen, niet alleen door romans te schrijven, maar ook ondermeer door lezingen te geven in scholen, waar ik dan 350 euro per lezing voor krijg. Eigenlijk zou ik er 1500 euro voor willen, maar praktisch alle scholen zijn bijzonder armlastig, en dat komt dcor de desastreuze onderwijspolitiek van de regering in zowel België als Nederland.
Eergisteren kwam ik terecht in een school in Spijkenisse, voor een honderdtal leerlingen van zestien à achttien jaar oud. M’n programma bestaat uit ten eerste het voorlezen van een paar korte verhalen en ten tweede het beantwoorden van vragen vanuit het publiek. Zodoende begon ik met het verhaal De oorlog in Oekraïne, daarna het verhaal De klimaatcrisis en ten slotte het verhaal De teloorgang van de hedendaagse jeugd. Ik kreeg geen enkele vorm van respons, en een blik in de zaal leerde mij dat een kwart van de aanwezigen in slaap was gevallen, een kwart op z’n telefoon zat te tokkelen, en de helft met zo goed als dode ogen voor zich uit zat te staren.
Toen zei ik dat we aan het vragenuurtje toe waren. Of er iemand een vraag wilde stellen. Geen reactie. De leraar Nederlands, die m’n aawezigheid had georganiseerd en die nu moest coördineren, riep: “Komaan, stel een vraag aan meneer Brusselmans! Hij is helemaal uit Gent gekomen.” Geen reactie. Op den duur riep de leraar: ·Wie een vraag stelt, moet morgen geen toets afleggen!” Toen stelde iemand een vraag. Een jongen riep: “Gebruik je drugs?” Ik antwoordde: “Natuurlijk gebruik ik drugs, en die heb ik via via waarschijnlijk gekocht van een neef van jou, Abdullah.”
“Ik heet geen Abdullah!”, riep hij. “Ik heet Mohamed. En m’n neef Achmed dealt niet, hij is een legale Uber-chauffeur.”
“Ach, hou toch je smoel, stomme hufter,” zei ik, “en jij daar, met je grote tieten, stel jij maar ‘ns een vraag.” Het meisje vroeg: “Wat vind je van lesbische vrouwen zoals ik?” Ik zei: “Nou, zolang ze zin hebben om m’n leuter uit m’n broek te halen en ermede te slingeren, heb ik geen probleem met de potten.”
Een derde leerling zei: “Je komt hier dan wel een grote bek opzetten, maar we hadden voor vandaag nog nooit van je gehoord, dus moet je maar niet te veel praatjes hebben.” Het was een jongen met een licht spraakgebrek, en uiteraard zei ik: “Ik versta geen woord van wat je brabbelt. Kun je voor je iets zegt niet beter de kiezelstenen uit je mond halen?” Een meisje wipte boos van haar stoel, en riep: “Je mag Ingmar niet beledigen! Ook mensen met een beperking zijn mensen zoals jij en ik!” Ik riep terug: “Weet je wat jij moet doen, poldertrut? Je kleren uittrekken, je benen achter je oren leggen, en wachten tot ik je een beurt kom geven.”
En zo kabbelde het vragenuurtje verder tot het over was, en de leraar bedankte mij, gaf me een enveloppe met 350 euro erin, en onderweg naar de auto van m’n chauffeur, zei de jongen met het spraakgebrek: “Goed gedaan, makker, hopelijk kom je nog een keer terug.”
“Graag, broddelkoning,” zei ik, en ik begaf me naar huis.
De in dit artikel geuite meningen en standpunten zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen of standpunten van TPO.
Vond je dit artikel leuk? Neem dan een abonnement! Daarmee ondersteun je TPO, krijg je toegang tot nog veel meer leuks en kun je al dat leuks voortaan lezen zonder last te hebben van hinderlijke banners en privacyschende trackers of cookies!
