Toen Sharon Wilson afgelopen juni naar het BP-terrein in Texas reed, torenden de productietanks boven het verwaaide gras uit, ongeveer 95 kilomter ten zuidoosten van San Antonio. Koeien en pompwagens stonden langs de weg.
Alles zag er rustig uit. Maar toen Wilson een hightech videocamera aanzette, werd een verontrustend beeld zichtbaar: Een lange zwarte pluim stroomde uit een fakkelpijp. Haar camera, ontworpen om koolwaterstoffen op te sporen, liet wat een stroom methaan bleek te zijn zien – een krachtig klimaatveranderend gas, dat juist uit de apparatuur stroomt die dergelijke emissies moet voorkomen.
“Het is erg ontmoedigend en deprimerend, maar vooral woedend,” zegt Wilson, een veldwerker van Earthworks, dat alternatieven voor fossiele brandstoffen promoot. “Onze regering neemt niet de actie die nodig is.”
Methaan is het hoofdbestanddeel van aardgas. Gemeten over een periode van 20 jaar, zeggen wetenschappers, heeft het ongeveer 80 keer de klimaatverwarmende kracht van kooldioxide. En volgens het Internationaal Energie Agentschap is methaan verantwoordelijk voor ongeveer 30% van de opwarming van de aarde sinds de industriële revolutie. Onderzoek vanuit de lucht heeft grote hoeveelheden methaan gedocumenteerd die uit olie- en gasvelden in de Verenigde Staten en daarbuiten komen.
Het is een probleem dat de regering Biden probeert aan te pakken met de onlangs aangenomen Inflation Reduction Act. Eén van de bepalingen van de wet dreigt met boetes tot 1500 dollar per ton vrijgekomen methaan, op te leggen aan de ergste vervuilers. Misschien wel het belangrijkst is dat de wet 1,55 miljard dollar uittrekt voor de financiering van bedrijven om hun apparatuur te verbeteren zodat zij hun emissies beter kunnen beperken – apparatuur die de exploitanten in theorie kan helpen om boetes te vermijden.
Maar sommige van de beste apparatuur om emissies te beperken is al geïnstalleerd op olie- en gasinfrastructuur, waaronder op de BP-locatie die Wilson filmde. En critici zeggen dat dergelijke apparatuur er niet in slaagt veel van het methaan op te vangen en dat het twijfelachtig is of het plan van Biden het probleem wel zal oplossen.
Wat Wilson zag op het BP terrein was een onverlichte fakkel. Het is een van de soorten apparatuur die de EPA bedrijven aanbeveelt te installeren om de methaanuitstoot te verminderen. Een fakkel, die op een hoge pijp lijkt, moet methaan verbranden voordat het kan ontsnappen. De vlammen branden gewoonlijk vanaf de bovenkant van de fakkels.
Maar in dit geval was de vlam gedoofd en stroomde er methaan uit de pijp. De mechanismen van de fakkel moeten de operator waarschuwen als de fakkel niet meer werkt. Dat is in dit geval niet gebeurd, volgens een rapport van de Texas Commission on Environmental Quality.
“Energiebedrijven hebben toezeggingen gedaan, maar ik moet u zeggen dat ik vanuit praktisch oogpunt nog niets heb gezien dat mij doet geloven dat er in de praktijk sprake is van reducties”, aldus Tim Doty, milieuwetenschapper en voormalig inspecteur luchtkwaliteit voor de Texas Commission on Environmental Quality. “Misschien boeken ze vooruitgang, maar boeken ze genoeg vooruitgang om de klimaatverandering af te remmen? Ik denk het niet.”
Het methaan dat Wilson ontdekte was één van de meer dan een dozijn van dergelijke scènes die ze gedurende drie dagen documenteerde in de Eagle Ford Shale, een olie- en gasveld in het zuiden van Texas. Het methaan kwam uit onverlichte of kapotte fakkels, opslagtanks, dampterugwinningseenheden en compressoren. Ze ontdekte dat het ontsnapte op locaties van bedrijven als BP en Marathon Oil, die beide beloofd hebben de methaanuitstoot te verminderen.
“Ze hebben de technologie, maar om een of andere reden, of ze het niet onderhouden, of de technologie niet werkt, ik weet het niet, maar ik merk dat het niet werkt,” zegt Wilson.
BP heeft niet gereageerd op vragen over de methaanlekken die Wilson heeft gedocumenteerd. Het bedrijf zegt van plan te zijn het routinematig affakkelen bij Amerikaanse onshore-activiteiten tegen 2025 te elimineren en pleit voor beleid om de methaanuitstoot te verminderen.
Marathon Oil betwist dat het enige regelgeving heeft overtreden. Volgens een woordvoerster erkent het bedrijf de impact van de uitstoot van broeikasgassen op het wereldklimaat en geeft het prioriteit aan de zorg voor het milieu.
Soms ontsnapt methaan omdat de apparatuur om het op te vangen niet goed gekalibreerd of onderhouden is. Emissies worden niet onmiddellijk gestopt zodra nieuwe apparatuur is geïnstalleerd. Bedrijven moeten nog steeds investeren in het juiste ontwerp van het systeem en het voortdurend controleren en onderhouden van de apparatuur. Dit vereist geld en personeel, dat volgens deskundigen door veel bedrijven wordt verwaarloosd.
De regering Biden heeft nog niet gespecificeerd welke apparatuur zij aanbeveelt. Maar de EPA, die samen met de regering werkt aan het methaanreductieprogramma van de wet, heeft technologieën aanbevolen om de methaanuitstoot te verminderen. Of die apparatuur er daadwerkelijk in slaagt de uitstoot te beperken, is een open vraag.
“Er zijn veel technologieën, maar de realiteit in het veld is dat het gewoon niet werkt,” zegt Doty.
Dat is vaak ook het geval met een ander type apparatuur dat de EPA aanbeveelt: dampterugwinningseenheden. Dit zijn systemen van buizen en afdichtingen die methaan moeten opvangen voordat het uit tanks kan ontsnappen. In Doty’s tientallen jaren durende veldwerk schat hij dat hij 75% tot 85% van de tijd heeft gezien dat dampterugwinningsinstallaties enige hoeveelheid methaan of andere koolwaterstoffen lekken.
En koolwaterstoffen zoals methaan, die corrosief zijn, tasten onvermijdelijk de tanks, leidingen en apparatuur aan die ze moeten bevatten.
“Al dit spul zal wel eens gaan lekken – zo is het nu eenmaal,” aldus Coyne Gibson, die ongeveer twee decennia lang als ingenieur olie- en gasinstallaties heeft geïnspecteerd. “Dat is mechanica. En er is niet echt een manier om het te vermijden.”
Een van de redenen waarom het voor de industrie moeilijk is om de methaanuitstoot te beheersen, is dat veel lekken afkomstig zijn van het enorme gasdistributienetwerk van het land. Miljoenen kilometers pijpleidingen zijn bijna onmogelijk volledig te controleren. Bovendien, zegt Gibson, zijn pijpleidingen vaak begraven, waardoor lekken moeilijker op te sporen zijn.
Dat gasdistributienetwerk, dat pijpleidingen en compressorstations omvat, is verantwoordelijk voor de meeste methaanuitstoot in de energiesector, aldus Antoine Halff, hoofdanalist bij Kayrros, een bedrijf dat energieanalyses maakt. Met behulp van satellietgegevens identificeerde Kayrros één compressorstation – dat de druk van gas aanpast om het door pijpleidingen te verplaatsen – dat acht dagen lang continu methaan uitstootte.
“Het komt veel te vaak voor,” zei Halff.
Sommige grote bedrijven hebben geïnvesteerd in infraroodcamera’s, zoals die van Wilson, die methaanlekken bij installaties kunnen opsporen. Ze gebruiken ze op de grond, of op drones of vliegtuigen.
Het proces kan exploitanten helpen om lekken te vinden en te repareren. Maar het gebeurt meestal slechts periodiek, met camera’s die niet continu draaien. Om de paar maanden sturen sommige bedrijven een team met een infraroodcamera om vanaf de grond of een helikopter te controleren op lekken.
Maar meestal is er geen toezicht. Lekken of zelfs geplande methaanlekkages kunnen zich tijdens deze periodes voordoen, bijvoorbeeld wanneer bedrijven een stuk pijpleiding openen om methaan te laten ontsnappen alvorens reparaties uit te voeren. Het personeel dat nodig zou zijn om de 3 miljoen mijl aan aardgaspijpleidingen in het land continu te controleren, zou waarschijnlijk onbetaalbaar zijn.
Slecht functionerende fakkels zoals die Wilson vond, dragen ook in belangrijke mate bij tot methaanvervuiling. Het affakkelen zou 98% van het methaan dat anders rechtstreeks in de atmosfeer terecht zou komen, moeten verbranden. Maar door storingen of een slecht ontwerp komen bij fakkels vijf keer zoveel methaan in de atmosfeer terecht, zo blijkt uit een studie van de Universiteit van Michigan.
“Fakkels gaan vaak uit”, zegt David Lyon, senior wetenschapper bij het Environmental Defense Fund. “Ze branden niet en laten al het gas ontsnappen. Of ze verbranden het gas niet goed. Dus dat is een grote bron van methaan. En ik denk dat de exploitanten vaak niet weten dat de fakkel uit is.”
Het Environmental Protection Agency schrijft regels voor methaanvermindering die verder zullen uitwerken wat bedrijven vanaf 2024 moeten doen onder de Inflation Reduction Act.
Het American Petroleum Institute, de belangrijkste lobbygroep voor de olie- en gasindustrie, zegt dat de intensiteit van de methaanemissies in de belangrijkste producerende regio’s van het land van 2011 tot 2020 met bijna 60 procent is gedaald. Maar bedrijven baseren hun gerapporteerde methaanemissies op schattingen, niet op werkelijke metingen, een andere gewoonte die de Inflation Reduction Act wil veranderen.
Klimaatwetenschappers hebben met satellietgegevens aangetoond dat de methaanemissies vaak twee of drie keer hoger liggen dan wat bedrijven rapporteren. Onder de nieuwe wet moeten bedrijven hun methaanuitstoot daadwerkelijk meten en rapporteren. Maar het is nog onduidelijk hoe zo’n meetprogramma zou werken.
“Wij en vele anderen op dit gebied hebben keer op keer de enorme kloof aangetoond tussen de rapportage door landen en bedrijven en wat werkelijk kan worden gedetecteerd,” zegt Halff.
Toch denkt hij dat er reden is om te hopen dat de methaanbepalingen in de Inflation Reduction Act enig verschil zullen maken.
“De emissies blijven stijgen,” zegt hij. “We gaan in de verkeerde richting, maar de mogelijkheden, de voorwaarden, om van koers te veranderen lijken er te zijn.”
