OPINIE
Vele mensen zijn pessimistisch en hebben voortdurend negatieve gedachten. Ze denken: de oorlog in Oekraïne zal uitgroeien tot een wereldoorlog inclusief het gebruik door alle partijen van kernwapens; de klimaatcrisis zal ervoor zorgen dat het in de schaduw vijftig graden celcius wordt en dat overstromingen onze hele biotoop laten wegspoelen; ik heb terugkerende pijnscheuten in m’n lies dus ik zal wel kanker hebben; m’n vrouw is zo vaak van huis dat ze wel ergens een minnaar zal hebben zitten; m’n favoriete partij het CDA wordt steeds meer gerund door complete idioten; m’n dochter zal nooit rechtsbuiten worden van het Nederlandse Vrouwenvoetbalelftal; de postbode brengt alleen rekeningen en aanmaningen en nooit ‘ns een leuke kaart waarmee iemand mij ermee wil feliciteren dat ik bijna werd geselecteerd voor Heel Holland Bakt maar het niet haalde omdat m’n soufflé in elkaar zakte als een pudding en vice versa; via de sociale media word ik bespioneerd door Google en weet men alle privédetails over mij, ook dat ik wel eens in m’n kont krab en dan aan m’n vinger ruik; de slager knipoogt naar mij en ik vrees dat hij homo is geworden en achter me aanzit; op m’n werk word ik gepest omdat ik een piepstem heb en klink als een lijster die in z’n kloten is gebeten door een spreeuw; omdat ik geen artsendiploma heb kan ik niet voorstellen aan de buurvrouw om even haar borsten te controleren op knobbeltjes; als ik Thierry Baudet zou vermoorden zou ik onmiddellijk verdacht worden omdat m’n vingerafdrukken worden gevonden op de rand van de onderbroek van Baudet; omdat ik drie pakjes sigaretten rook per dag zal ik de marathon van Rotterdam nooit uitlopen in een tijd die onder de zes uur blijft; als ik de marathon van Rotterdam aan het lopen ben zou ik wel eens dood kunnen neervallen; m’n pik is te klein.
Zulke negatieve gedachten zijn nergens voor nodig. Sterker nog, je kunt net zo goed positieve gedachten hebben, zoals ik. Ik heb alleen nog maar vandaag ondermeer de volgende positieve gedachten gehad: m’n roman Theet 77 is bezig een grotere bestseller te worden dan Grand Hotel Europa van die overschatte vetzak Ilja Leonard Pfeiffer; de herfst is zo zacht dat ik, als ik het zou willen, kon rondlopen op het Sint-Baafsplein in m’n zwembroek; m’n vriendin is de mooiste zwangere vrouw ter wereld: m’n binnenkort ter wereld komende zoon zal ooit de beste tennisser van de eenentwintigste eeuw worden; als hij geen uitzonderlijke tennisser wordt, zal hij een uitzonderlijke loodgieter, een uitzonderlijke bassist, of een uitzonderlijke kleptomaan worden.
Ja, dat zou leuk zijn, dat m’n zoon continu dingen steelt, en dat hij nooit betrapt wordt. Zelfs auto’s steelt hij aan de lopende band. Dan jat hij bijvoorbeeld een Maserati, en dan komt hij daarin tot bij z’n ouders gereden, en hij wijst op de auto en zegt tegen z’n moeder en mij: “Die auto is helemaal gratis voor jullie!”
Ik vraag uiteraard: “Heb je ‘m gestolen, Roman?” en als hij zegt: “Natuurlijk, wat had je gedacht”, zeg ik: “Breng hem onmiddellijk terug naar de rechtmatige eigenaar”, en Roman zegt: “Oké dan maar”, maar hij brengt ‘m niet terug naar de eigenaar, maar verkoopt hem op de zwarte markt aan een Roemeense miljonair die rijk is geworden door honden te slachten, te villen, en hun huid te verkopen als konijnenbont. Je zal zeggen: had hij niet gewoon konijnen kunnen slachten en villen, maar ja, in Roemenië zijn geen konijnen meer te vinden omdat andere miljonairs ze allemaal al geslacht en gevild hebben.
Ik bedoel, of je negatieve of positieve gedachten hebt, het is altijd wat, maar als je negatieve gedachten hebt, is de kans dat je vrouw je bedriegt, dat je kanker hebt, en dat je moet opgeven in de marathon van Rotterdam veel groter.
De in dit artikel geuite meningen en standpunten zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen of standpunten van TPO.
