Door Kleis Jager, Parijs - De Franse essayist en consultant Christophe Guilluy (1964) analyseert al jaren de erosie van wat ooit een brede middenklasse was. Maar er is hoop, constateert hij in zijn laatste boek. "Het model van de globalisering is buiten adem."

Guilluy (1964) werd in 2014 beroemd met een originele analyse van de worstelende kleine en middelgrote steden en het platteland in Frankrijk dat niet of nauwelijks profiteert van de globalisering.

'Bewoners van banlieues worden door de media systematisch voorgesteld als slachtoffers, de media zijn dol op jankverhalen, het houdt nooit op'

Na de opstand van de gele hesjes eind 2018 kreeg Guilluy zelfs de status van profeet. Want wat hij het 'Frankrijk van de periferie' noemde en dat volgens zijn critici niet eens bestond, was tot ontploffing gekomen.

Sindsdien is hij blijven publiceren over de afgehaakten en hun tegenpool: rijk-links. Zijn sympathie gaat uit naar de eerste groep, omdat het volgens Guilluy de taak is van de elite om de aspiraties en wensen van de meerderheid politiek vorm te geven.

'Onvoorstelbare naïviteit'

Het gesprek, in een café aan de Place du Châtelet in Parijs, komt als eerste op de regio Bretagne. Hier is in het plaatsje Callac grote onrust ontstaan. Het gemeentebestuur wil het dorp van 2.200 inwoners ‘revitaliseren’ door er statushouders te vestigen.

'De grote lijn van het neo-liberalisme bestaat uit vernietiging van arbeidsplaatsen in de industrie, verarming en de erosie van de westerse middenklasse'

Zo zou de economische en de demog