OPINIE
Vorige week is de zoon van m’n vriendin Lena en mij geboren. Het is een prachtig kereltje geworden, dat naam en faam zal verwerven onder de naam Roman Brusselmans. Nou ja, naam en faam, als hij een vuilnisman wordt, is het ook oké. Of een accountant. Of een IT-specialist. Of een uitvinder van nieuwsoortige robots. Of de echtgenoot van een rijkes howbizzfiguur, bijvoorbeeld een vrouw die op Chantal Janzen gelijkt. Wat is Chantal toch een lekker dier!
Maar ik had het over m’n zoon Roman. Hij is pas een aantal dagen oud, maar toch merk je nu al dat hij heel wat in z’n mars heeft. Hij kan weliswaar nog niet hoofdrekenen of met de blokken spelen, maar hij kan wel al heel goed krijsen en z’n pamper volpoepen. Ja, ’t is me het snuggere ventje wel.
Er heeft reeds een foto van hem in de Vlaamse krantengestaan. Dat komt zo: in Vlaanderen ben ik behoorlijk beroemd, mede door een aantal boeken, door een paar tv-optredens, en door m’n uitspraak: ‘Als Oekraïne de oorlog niet wint, eet ik m’n hoed op.’
Hoe dan ook is er vanuit de pers behoorlijk wat belangstelling voor het reilen en zeilen in m’n oeuvre en m’n leven. Toen vorig jaar m’n roman Theet 77 uitkwam (uitgeverij Prometheus Amsterdam, 464 bladzijden, € 24,99), buitelde men over elkaar om deze roman te prijzen, wat de verkoop stimuleerde, en tot op heden zijn er 85.000 exemplaren van verkocht, waaronder meer dan 30.000 in Nederland. Dus inderdaad, over m’n oeuvre waait steeds weer een krachtige wind.
Maar ook m’n privéleven wordt door sommigen op de voet gevolgd. Toen in 2004 m’n hondje Woody overleed, stond dat in de krant. Toen ik in 2005 trouwde met m’n vriendin Tania, stond dat in de krant. Toen ik in 2006 een nieuw hondje kreeg, Eddie, stond dat in de krant. Toen ik in 2009 door de politie van Spijkenisse betrapt werd op het schijten achter een struik, stond dat in de krant. Toen m’n vrouw Tania in 2010 bij we wegging, stond dat in de krant. Toen ik in 2014 alwéér betrapt werd op het schijten achter een struik, nu door de politie van Zaandam, stond dat in de krant. Toen ik in 2016 een nieuwe vriendin kreeg, stond dat in de krant, met de nadruk op het verschil van 34 jaar tussen Lena en mij. Die ouwe geilaard lust een jong blaadje! blokletterde Het Parool. Een ware schande om zo’n jong meisje te verleiden, stond er op pagina drie van De Telegraaf. Wat ziet zij toch in hem?, vroeg NRC zich af.
Want door de jaren heen was ik niet alleen bekend in Vlaanderen, maar ook lichtelijk in Nederland, en dat Lena een Amsterdamse is, wakkert de belangstelling voor mijn persoon ook over de grens alleen maaraan. Toen Lena vorig jaar maar niet ongesteld werd, stond dat in de krant. Toen hieruit voortvloeiend Lena zwanger bleek, stond dat in de krant. Lena’s hormonen speelden uiteraard op, en ze deed een paar rare dingen, zoals achter een struik schijten in Gentbrugge, wat de dag nadien in de krant stond. Het Nieuwsblad kopte: Zwangere vriendin van Herman Brusselmans kakt in het bos!.
Ondertussen zal men begrijpen dat het te verwachten viel dat nagenoeg álle kranten vorige week berichtten over de geboorte van onze zoon Roman. Lena plaatste een geinige foto van Roman op de door haar beheerde Instagramaccount van mij, en de dag nadien stond die foto in de krant. Het zou de eerste en meteen de laatste foto in de krant van Roman kunnen zijn, want echt waar, ik zou er niks mee inzitten als hij een overtuigde en hard werkende vuilnisman werd, die door de krant totaal wordt genegeerd.
Tenzij misschien dat hij als hobby het nabouwen van de Eifeltoren met kaasblokjes heeft.
Want ik blijf erbij dat hij heel wat in z’n mars heeft, dat prachtige kereltje.
De in dit artikel geuite meningen en standpunten zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen of standpunten van TPO.
