Door Hans van Willigenburg - Zijn romans en verhalenbundels, grotendeels spelende in Rusland, gaan de hele wereld over. En ondanks dat hij tot zijn ontzetting regelmatig als 'Poetin-versteher' wordt weggezet, is hij een graag geziene gast bij actualiteitenprogramma’s van de NPO in het geval de situatie in Rusland geduid dient te worden. Iets waarnaar de vraag de laatste tijd bepaald niet is afgenomen, zeker nu dat land een oorlog in Europa is begonnen.

Zijn naam? Pieter Waterdrinker (1961), bestsellerschrijver, columnist, Zomergast en voormalig correspondent in Rusland voor De Telegraaf en Vrij Nederland.

'In naam van welke zaak zijn wij bereid onder de wapenen te gaan? De vrijheid?'

Veel van wat in ons gesprek ter tafel zal komen, is gebed in de historie. En in het al of niet aanwezige vermogen van mensen om kennis te hebben van die historie, en zich ertoe te verhouden.

Dat Waterdrinker geen hoge pet op heeft van het historisch besef van de meeste Nederlanders, zal geen verrassing zijn voor degenen die zijn boeken, zijn columns en eventueel ook zijn tijdlijn op X lezen.

'Vergis je niet, Poetin ís de oorlog!'

Dat gebrek is niet zozeer een verwijt als wel een constatering:

"Met het uitsterven van degenen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, is in Nederland de collectieve herinnering aan collectief leed uitgestorven. En dat geldt niet alleen voor Nederland, maar ook voor de ons omringende landen in Europa. Dat we die herinnering niet meer hebben, zou je als een prachtig resultaat kunnen vieren, als een teken van beschaving, van welvaart en geluk.