Achtergrond

Woede en verdriet vermengen zich terwijl de Druzenstad Majdal Shams tien kinderen begraaft

29-07-2024 11:23

Foto's van de kinderen die zijn omgekomen tijdens de raketaanval door Hezbollah op een voetbalveld in Majdal Shams, een Druzenstad op de Golanhoogten. Foto Leo Correa/AP

Woede en diep verdriet zijn zichtbaar in de Druzenstad Majdal Shams op de Golanhoogten, waar zondag duizenden mensen bijeenkwamen voor de begrafenissen van tien van de twaalf kinderen die werden gedood toen een door Hezbollah afgeschoten raket uit Libanon een voetbalveld raakte. Een elfde slachtoffer werd begraven in de nabijgelegen stad Ein Keinya, terwijl een twaalfde tienerjongen nog wordt vermist en vermoedelijk is omgekomen bij de aanval.

 

Redactie, TPO, 29 juli 2024 –  “Libanon moet hiervoor branden,” zegt een inwoner in een oproep aan het Israelisch defensieleger (IDF) om hard terug te slaan tegen de terreurorganisatie Hezbollah. Naast ook een boodschap aan Israël om meer te doen om de noordelijke inwoners te beschermen, aldus The Times of Israël.

Zwarte vlaggen wapperen aan de lantaarnpalen van Majdal Shams en de omliggende Druzendorpen Buq’ata en Masa’ada, alle lokale bedrijven zijn gesloten voor de begrafenissen. Duizenden lokale bewoners en bezoekers van buiten de Golan, de meesten in het zwart gekleed, vullen het stadscentrum terwijl de witte kisten van de jonge slachtoffers worden klaargemaakt om naar de begraafplaats met uitzicht op het centrum te worden gebracht.

Druzen

Bij de begrafenis staan de families van de slachtoffers bijna roerloos en grotendeels stil, wat een beeld van veerkracht en terughoudendheid projecteert dat typerend is voor de Druzen, een religieuze minderheid in het Midden-Oosten die bekend staat om haar onderscheidende tradities en de militaire bekwaamheid van haar mannen.

“Elk land dat geïnteresseerd is in overleven kan zich niet veroorloven dat zijn burgers en inwoners gedurende een lange periode worden aangevallen. We kunnen niet alleen op geluk vertrouwen,” zegt Mowafaq Tarif, een spirituele leider van de Druzen-gemeenschap in Israël.

Verschillende functionarissen wonen de ceremonie bij, waaronder minister van Financiën Bezalel Smotrich, minister van Onderwijs Yoav Kisch, en oppositieleider Yair Lapid. Na het evenement spreken anderen minder terughoudend.

“Libanon moet hiervoor branden,” riep Samir Halabi, een 52-jarige radiopresentator uit Majdal Shams, terwijl hij een geïmproviseerde en gepassioneerde toespraak houdt op het voetbalveld, enkele meters van de plaats waar de raket zaterdag insloeg.

Een door Iran vervaardigd wapen

“De reactie moet tien keer zo groot zijn, ze moeten worden weggevaagd,” stelt een lokale man, Zaki Amr (29) over Hezbollah, dat betrokkenheid bij het incident ontkent. Israël en anderen zeggen dat het de aanval heeft uitgevoerd, wijzend op het feit dat de raket die insloeg een Falaq-1 was, een door Iran vervaardigd wapen met een 50-kilogram-kop dat, naar men gelooft, alleen Hezbollah van de terroristische groeperingen in Libanon bezit.

 

Verschillende andere lokale bewoners delen Halabi’s strijdlustige benadering, maar anderen zijn te geschokt en emotioneel verwoest om over politiek te praten. Een jonge man probeert zich in een gesprek met The Times of Israel tevergeefs uit te drukken” “Ik weet niet wat ik moet zeggen, echt niet. Het spijt me,” zegt hij uiteindelijk, met tranen over zijn gezicht, terwijl hij een jonge vrouw buiten de begraafplaats omhelst.

Sommigen, waaronder Halabi, beschuldigen de Israëlische autoriteiten van het niet voldoende beschermen van Majdal Shams. Ten minste één persoon bij de begrafenis geeft Israël de schuld van de ergste tragedie in de recente geschiedenis van Majdal Shams. “Ik denk niet dat de raket uit Libanon kwam. Ik denk dat Israël hem heeft gestuurd zodat wij ook deel uitmaken van hun oorlog,” zei Nay Ibrahim, een 16-jarige middelbare scholier wiens broer, Ajun, gewond raakte bij de aanval en wiens neef Johnny Wadiah Ibrahim, 13, werd gedood.

Ibrahim is afkomstig uit Masa’ada, een dorp iets ten zuiden van Majdal Shams. Haar grootouders wonen in Majdal Shams en de familie was in hun huis voor een weekendbijeenkomst toen haar broer en neef gingen voetballen:

“Ik had net de telefoon opgehangen met mijn broer en zei hem dat hij niet te laat moest komen bij oma. Toen gebeurde de explosie,” herinnert ze zich, stil huilend terwijl twee van haar vrienden hun handen op haar schouder leggen.

Golan onder Israëlische controle sinds 1967

De Druzen van de Golan hebben een andere relatie met Israël gehad dan hun geloofsgenoten in de rest van het land. De Golan kwam onder Israëlische controle toen Israël het in 1967 op Syrië veroverde. Te midden van frequent gepraat over het teruggeven van het land aan Syrië in het kader van een vredesakkoord, hebben de Druzen-inwoners grotendeels geweigerd Israëlische burgers te worden omdat ze zichzelf beschouwden als Syrische burgers onder bezetting.

Terwijl klachten over verwaarlozing en discriminatie door de Israëlische autoriteiten en in de samenleving niet ongewoon zijn onder Druzen uit de rest van Israël, zijn veel van die Druzen uitgesproken voorstanders van het bestaansrecht van Israël als Joodse staat en trotse Israëlische burgers, met hoge vrijwilligerspercentages van mannen in de Israëlische Defensiemacht.

Na de begrafenis stoppen  honderden mensen uit de omliggende Druzendorpen in het noorden bij de plaats waar de raket insloeg, sommigen met hun kleine kinderen. Ze kijken met gekwelde uitdrukkingen naar het verkoolde en verwrongen wrak van een kleine ATV voor kinderen en verschillende elektrische scooters verspreid rond de krater, die de raket had gecreëerd.

‘De raket raakte mensen terwijl ze naar de schuilplaats renden’

De krater, een witte holte in het kunstgras aan de rand van het kindercourt, ligt naast een schuilplaats die de gemeente daar vorige week had geplaatst, vertelt Amr, die één van de eerste hulpverleners was toen de raket zaterdag insloeg: “De tragedie was dat de raket de mensen raakte terwijl ze naar de schuilplaats renden.”

Amr vertelt dat hij “als een robot werkte, lichamen en gewonde kinderen naar de zijkant droeg voor evacuatie” en zijn beperkte EHBO-vaardigheden gebruikte om de gewonden te behandelen. Zijn eerste emotionele reactie was woede op Hezbollah: “Nadat ik klaar was met het behandelen van mensen, balde ik mijn vuisten, rood van het bloed van de slachtoffers, met oncontroleerbare woede.”

Hij zag een vader rondrennen op het court in paniek, roepend naar zijn zoon, die later één van de slachtoffers bleek te zijn. Een van de vermoedelijke slachtoffers, Jifara Ibrahim Ibrahim, is nog steeds vermist. Sommigen geloven dat de raket hem direct raakte, waardoor zijn lichaam is vernietigd. Sommige lichaamsdelen worden nog steeds ontdekt rond het voetbalveld, zelfs tijdens de begrafenissen.

 

‘Ik weet niet of dit de plek is waar ik een gezin wil stichten’

Amr’s vrouw, Hizna, zegt dat het incident haar heeft doen heroverwegen om een gezin te stichten in Majdal Shams, waar Zaki is geboren: “Kijk, we zijn hier blootgesteld, in de steek gelaten. Het duurde een uur voordat de ambulances kwamen. Ik weet niet of dit de plek is waar ik een gezin wil stichten.” Hizna trouwde  vorig jaar met Zaki en komt oorspronkelijk uit Beit Jan in de Beneden-Galilea.

Het echtpaar wijst het anti-Israël sentiment van Nay Ibrahim af:

“Dit is gewoon woede die spreekt. We voelen het verdriet van onze Joodse broers en zussen. We zien de krantenkoppen, omlijst in zwart, aangezien dit een nationale tragedie is. We zijn verenigd, vooral nu we nog steeds het bloed van Druzenkinderen opruimen, die door die dieren zijn afgeslacht, omdat ze het misdrijf pleegden om op een zaterdagavond voetbal te spelen.”

Lees ook: Netanyahu bezoekt plek van dodelijke aanval