Iedereen kent de Vluchtkerk in Amsterdam wel, waar nu circa tachtig vluchtelingen mogen overwinteren, zodat zij hun protest onverstoord door kunnen zetten. Even voor de duidelijkheid: ik vind het geweldig dat zij er terecht kunnen, dat zoveel bewoners spullen en eten hebben gebracht en dat zoveel vrijwilligers zich hiervoor inzetten. Ook sta ik helemaal achter het protest, want hoe Den Haag omgaat met deze mensen vind ik echt onbegrijpelijk. Toch moet ik bekennen dat ik mij steeds meer begin te ergeren.
Een grote groep vrijwilligers helpt dagelijks met alle beslommeringen rond de Vluchtkerk. Zij regelen de bezoekuren, doen de rondleidingen en zorgen voor genoeg eten en spullen. Ik vind het allemaal prachtig, maar wat doen die vluchtelingen ondertussen? Die vervelen zich dus suf. Die verveling zagen de vrijwilligers al snel ook als een probleem en dus werd er op de site opgeroepen om voor wat vermaak te zorgen. Inmiddels is er gelukkig een pingpongtafel neergezet om dit probleem te verhelpen.
Toen ik in eind september in het tentenkamp aan de Notweg kwam met tassen eten en drinken, werd ik door een jongen uit Somalië rondgeleid. Hij vertelde mij waarom zij daar zaten en waartegen zij protesteren. Hij liet mij zien met welke problemen zij te maken hadden in het kamp en stelde me voor aan een aantal vluchtelingen. Je zag aan hem dat hij het heel belangrijk vond om zijn verhaal te vertellen en deed dit vol enthousiasme. Ik er dan ook zeer van onder de indruk.
In december hoorde ik dat zij naar de Vluchtkerk verhuisd waren en ben ik weer even gaan kijken hoe het daar was. Ik zag op de site dat zij behoefte aan vloerkleden hadden, dus ik rolde mijn oude kleed op en gooide het in de achterbak. Meteen toen ik binnenkwam werd ik tegen gehouden door een blank meisje. Zij wees mij een plek aan waar ik het kleed achter kon laten, dan zou de organisatie ervoor zorgen dat alle spullen verdeeld werden. Een man zag mijn vloerkleed echter al snel en pakte het uit mijn handen. Ik vond het prima, de man was er namelijk heel blij mee, maar het meisje was er minder gelukkig om. Het meisje was overigens heel aardig en leidde me rond in de kerk. Zij was diezelfde dag ook voor het eerst gekomen, dus veel kon zij mij niet vertellen. Terwijl ik met het meisje aan het praten was, stonden de vluchtelingen zelf in het midden van de kerk in een kring voor zich uit te staren.
De Vluchtkerk is nog steeds op zoek naar vrijwilligers. Maar nu vraag ik mij toch af: zijn er dan echt geen mensen onder de groep vluchtelingen die het gewoon oprecht heel leuk vinden om te helpen koken? Om mensen welkom te heten en rond te leiden? Zoals die jongen die mij in het tentenkamp zo enthousiast heeft rondgeleid? Ik geloof daar dus niets van. Misschien kunnen de vrijwilligers gewoon eens vragen aan de vluchtelingen of ze het leuk vinden om mee te helpen, dan is het probleem van de verveling verholpen en heb je meteen ook minder vrijwilligers nodig. Volgens mij zouden ze dat veel leuker vinden dan de hele dag rond de tafel spelen.
Foto: Thomas Schlijper
