Het is een soort walhalla voor middelbare scholieren: de Britse verfilming van Russische klassiekers. Niet te vergeten: de middenklasse, die niet leest, maar wel wil meepraten. Anna Karenina zorgt ervoor dat u weer iets kunt zeggen over Keira FuckMeI’mSoPrettyYou’reSoJealous Knightley. Niets meer, en niets minder.
Ja, u moet gewoon het boek lezen. Dooddoener blablabla boek is echt beter en zorgt voor meer spanning blabla fantasie bla. Deze moderne verfilming van deze Tolstoj is wéér een Brits dieptepunt van de verfilming van een Russische klassieker. Voorgangers waren o.a. Pride and Prejudice en Jane Eyre. Tenenkrommende pogingen om een groots verhaal er zo snel mogelijk doorheen te jassen. Waar gaat het precies mis?
Tegenstrijdig
De Britten zijn immers kampioen in (mini)series over kostuumdrama’s. Pride and Prejudice, Casanova, Jane Eyre. Niet te vergeten het modernere Downton Abbey, dat een waanzinnig groot publiek bereikt. Ontegensprekelijk goede series. Ze kunnen het dus wel degelijk. Is het een eeuwige strijd? Hollywood versus kwaliteit?
Bombastisch
Anna Karenina is in alles over the top, en wordt geprezen vanwege het absurdistische uitvergroten van het tijdsbeeld en de thematiek. Maar Tolstoj is geen Gogol, bij wie dit wel op z’n plaats zou zijn. Er is geen enkele aanleiding om het werk van Tolstoj te vermalen tot een theatraal stuk. De Russische aristocratie is op zich zelf al bombastisch en groots. Dat behoeft geen uitgelicht decor. Een Hollywood versie van het boek is op z’n zachts gezegd misplaatst.
Anna Karenina is een visueel hoogstandje, dat zeker. Maar hopelijk zullen de Britten in de toekomst zich weer 100% storten op de beeldbuis. Het witte doek is niet voor zo’n boek.
