De afgelopen week werden we op de sociale media geteisterd door een hausse aan flauwe woordgrapjes. Het begon met een afbeelding van de Amerikaanse acteur Morgan Freeman. “Morgen werken?”, stond er boven zijn hoofd. Het antwoord onder zijn kin luidde “nee, ben Morgan Freeman”. Een geestigheid die zeker op een glimlach mijnerzijds kon rekenen.
Net als het adremme antwoord “ja, morgen weerman” met een foto van een nog besnorde Peter Timofeeff. Ook voor het pontje met “overdrijven is ook een vak” kon ik er nog een glimlach uitpersen.
Daarna werd het heel vervelend, zelfs voor een grote liefhebber van woordgrappen. Al snel kon ik de tronie van Morgan Freeman niet meer luchten. Hij verscheen nog vaker op mijn timelines dan NS-klachten, wat gezien de weersomstandigheden een prestatie van formaat is. Maar dat was niet het ergste. Succes baart immer slechte klonen die in de aandacht willen delen. Zie talentenshows, realityprogramma’s en soaps.
Dus binnen een dag waren er talloze variaties op de Morgan Freeman-grap. Vrijwel iedere BN’er wiens achternaam op –man eindigt kon zichzelf terugvinden met een grapje. Van Rick Nieman tot Hennie Spijkerman en van Paul Witteman tot vakantieman Frits Bom.
Het had niet veel gescheeld of ik had mij in het slechte woordgrappengeweld gestort. “Sta je morgen weer wissel?”. “Nee, in het Veltman”.
Voor de taalpuristen overwoog ik Ajacied Joel Veltman in te ruilen voor oud-Ajacied John Veldman. Ook de Duitse equivalent van Rick Nieman schoot door mijn hoofd. “Morgen wieder an die Arbeit?”. “Nein, morgen Gunda Niemann”.
Ik heb ervan afgezien. Mijn grapje zou namelijk zijn als een t-shirt van de Turkse bazaar. Inspiratieloze goedkope imitatie van geringe kwaliteit. Dat hoeft geen reden te zijn om het niet te doen. Goedkope t-shirts kunnen leuk staan, zoals de zoveelste flauwe grap sommigen nog kan plezieren.
Mijn angst voor een groep kritische internetters was echter groter dan het genoegen dat ik zou scheppen uit de likes die ik zou ontvangen. De groep die mij angst inboezemt, zijn mensen die het niet laten bij de constatering dat sommige grappen zich herhalen en worden uitgemolken. Zij geloven namelijk in de kracht van de herhaling, maar dan wel in de kracht van hun eigen herhaling.
Iedere keer als zij Freeman voorbij zien flitsen kunnen ze het niet laten om te zuchten en te steunen. Bij elke herplaatsing delen zij mede dat hij of zij “de vierentachtigste is”.
Kunnen ze het echt niet meer aan dan tweeten of Facebooken ze “Jahaa, we weten het nou wel met die Morgan Freeman!!!!”.
Dat er mensen zijn die zojuist een volledige werkdag hebben doorgebracht zonder computer en pas ’s avonds kennis nemen van het lolletje komt niet in hen op. Dat die mensen dat delen, omdat zij mensen kennen die een nog langere werkdag hebben, al helemaal niet.
Deze criticasters zijn verschrikkelijke lui. Mensen die hun status ontlenen aan het feit dat zij iets eerder zagen dan anderen, zoals kinderen geloven dat hun iets toekomt omdat zij het als eerste zagen. Van die figuren die vroeger claimden fan te zijn van een bandje “voordat iedereen het was”.
Nu de artiest is gaan verdienen heet dezelfde muziek “te commercieel” en “kut”. Humorlozen die claimden Nike-truien te dragen voordat deze überhaupt in productie waren. Mensen die al fan waren van AZ voordat DSB met het geldschip binnenvoer.
Pleur allemaal alsjeblieft op met jullie pretentieuze ‘kijk mij eens snel geïnformeerd’ zijn. Zoek alsjeblieft een Job, bijvoorbeeld in het theehuis.
