In september van afgelopen jaar ging Poetin op zoek naar een nieuw PR-bureau om het imago van Rusland op te vijzelen. Verschillende media stelden dat het nog niet echt wilde lukken met het imago in het buitenland, een duidelijk signaal dat het beleid van het vorige PR-bureau inderdaad niet gewerkt had. Over het verdere verloop van deze vacature heb ik daarna niets meer gehoord, evenals van Pussy Riot nadat hen door Poetin de mond was gesnoerd. Was de vacature al ingevuld, dan had de meester deze strategische imagoblunder waarschijnlijk niet begaan.
Anyway, nu weet ik mijn god niet welk zichzelf respecterend PR-bureau deze taak op zich zou willen nemen, maar een ideetje voor een geschikte kandidaat heb ik wel: de communicatieafdeling van de NS onder leiding van president-directeur Bert Meerstadt. “Elk nadeel heb ze voordeel” zei drs. Cruijff eens. En hoewel heel Nederland smakelijk lacht om deze tegelwijsheid, verheft Meerstadt deze boodschap tot de story line van zijn communicatiestrategie. Komen treinen veel te laat, dan haalt de NS ze er gewoon tussen uit. Gewoon een geluk bij een ongeluk dat deze treinen niet vermeld hoeven te worden als ‘te laat’. Ze reden namelijk niet. Wordt er in december veel sneeuw verwacht en rijdt de NS alvast preventief met een aangepaste dienstregeling, dan zit Meerstadt de volgende zondag te pronken met de behaalde successen bij Buitenhof. Dat de sneeuw eigenlijk wel meeviel vergeten we even.
En dan de afgelopen weken: er was veel sneeuw, al anderhalve week een aangepaste dienstregeling, tijdelijk geen treinen rond Schiphol en Amsterdam en geklaag over een weer, maar… geen Meerstadt. Geen excuses, maar ook geen onevenredig succesverhaal. Gewoon stil. Ik betrapte mezelf erop dat ik fantaseerde over met welk heroïsch verhaal ze nu weer zouden komen. En opeens was het daar, gisteren. Een dikke vette kop op nu.nl: “Problemen Fyra kosten NS miljoenen euro’s”. Toch zielig voor de NS. En wat fijn dat zij toch die problemen met de Fyra hebben geprobeerd op te lossen met het inzetten van extra personeel en het compenseren van het leed van reizigers die hun reis in duigen zagen vallen. En dat allemaal voor ons! Ik zou de NS bijna credits geven voor deze pure liefdadigheid, zij het niet dat mijn collega straks nog een reis van twee uur in het vooruitzicht heeft, waar zij anders krap een uurtje over zou doen.
Toch maak het mij eigenlijk allemaal niet zoveel uit. Ik hoef niet met de trein naar werk, dus ik zit niet iedere dag in die ellende. Bij mij uit het zich vooral in bewondering. Bewondering voor de strategie en vindingrijkheid. Aan het charmeoffensief, waarmee de NS zich door ieder nadeel heenslaat, kan menig PR-bureau een puntje zuigen. Dus Poetin, bij deze, sla je slag. De perfecte kandidaat voor dit helse karwei is te vinden bij de Nederlandse Spoorwegen. Sluiten we meteen een deal met de Russische Spoorwegen, waar de treinen wel rijden. Oké?
