Het is laat. Laat en donker. De tijd weet ik niet. Niets van wat ik bij me heb werkt hier. Nog steeds niet. Waarschijnlijk zal het nooit werken. In mijn vorige stad had ik nog zicht op een klok. Een kerkklok. Het gebouw waar ik in zat, was grotesk en lelijk, zoals de gebouwen in onze eigen tijd. Gestort beton. Ramen. Die typische lucht die alleen in gebouwen hangt. Nooit weeïg, altijd misselijkmakend. Lees de rest van dit artikel >>
